رستم ضیائی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از راهبردهای دیپلماسی قطر در مواجهه یا دوران گذار در نظام بین‌الملل، سیاست خارجی چندجانبه آن است که متضمن حفظ روابط متوازن باقدرت‌های مختلف منطقه‌ای و جهانی است. این رویکرد به قطر اجازه می‌دهد تا ضمن به حداکثر رساندن اهرم دیپلماتیک خود، از پیچیدگی‌های روابط بین‌المللی عبور کند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: «جهان چند قطبی» مطلوب روسیه چگونه است؟ این سوال از آن جهت حائز اهمیت است که معمولا چنین برداشت می شود که در پشت واژه ها و اصطلاحات مشترک مفاهیم مشترکی هم وجود دارد و وقتی تهران، مسکو، پکن و استانبول از «جهان چند قطبی» می گویند همگی یک فهم واحد از این جهان دارند.
ادامه مطلب
نظام بین المللی جدید یه یک واقعیت و امری مسلم تبدیل شده است و سه ضلع دارد: آمریکا، چین و روسیه و دیگر تنها پایان وضعیت انکار و رسیدن به دوره حل و فصل‌ها باقی مانده و تا آن زمان جهان شاهد ناامنی، تنش‌ها و جنگ‌ها خواهد بود و جنگ اوکراین تنها یکی از آن‌ها خواهد بود
ادامه مطلب
بعد اینکه پیشرفت‌های پی در پی چین این کشور را عملا به یک قدرت بزرگ تبدیل کرده است و آمریکا نمی‌تواند – هر کاری هم که انجام دهد – مانع از ظهور آن شود.
ادامه مطلب
بعد از خروج ایالات متحده آمریکا از افغانستان و کاهش نفوذش در عراق و سوریه و نیز پشت کردن این کشور به بسیاری از کانون‌های تنش در جهان، آمریکا همچون سالخورده‌ای به نظر می‌رسد که به بازنشستگی رسیده و برای رهبران این کشور دشوار است حمایتی مردمی را برای هرگونه جنگ جدیدی در منطقه بسیج کنند. این بازنشستگی زودهنگام بسیاری (از روسیه و چین گرفته تا ایران) را به سمت پر کردن جای خالی این کشور و بازپس گرفتن عظمت گذشته خود سوق داده است.
ادامه مطلب
درخصوص کاهش نفوذ آمریکا بویژه در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ و ضرورت پر کردن خلاء ناشی از این مساله در خاورمیانه، اتفاق نظر هست. سخن درباره ی عقب نشینی آمریکا از ایفای نقش "تنها قطب جهانی" و بازگشت "جهان چند قطبی" از سال ۲۰۰۸ آغاز شد.
ادامه مطلب
ابوالفضل پازوکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: معروف است که می گویند جنگ ادامه سیاست به شیوه دیگری است این یعنی اینکه اگر قدرت مسلط (امریکا) نتواند اختلافاتش را با قدرت یا قدرت های چالشگر(revisionist power) از طریق دیپلماسی و میز مذاکره حل کند جهان به زودی همان اتفاقی را شاهد خواهد بود که آلبرت پایاک آن را صد و اندی سال پیش پیش بینی کرده بود؛ جنگ جهانی سوم. جنگی که شاید این بار نه به قیمت پیروزی یک طرف و شکست طرف دیگر بلکه به مثابه پایان حیات بشری باشد. آیا تمامی این اتفاقات و بحران ها در صحنه روابط بین المللی نشان از رفتن جهان به سمت جنگ جهانی سوم است؟
ادامه مطلب