سفر اروپايى لیبرمن؛ ضرورت افزايش فشار بر اسرائيل

  تحرکات ديپلماتيک اسرائيل و وزير امور خارجه افراطى اين رژيم و سفر به کشورهاى اروپايى و به دنبال آن برخى کشورهاى امريکايى و افريقايى به طور گسترده اى آغاز شده و بر خلاف موارد مشابه گذاشته که از موضع قدرت و هم پيمانى با برخى کشورهاى اروپايى صورت مى گرفت اين بار  تحرکات ديپلماتيک بيشتر از موضع ضعف اين دولت و فشارهاى بين المللى انجام مى شود. 

موضع گيرى صريح اتحاديه اروپا و فشار به اسراييل براى کنار گذاشتن اقدام ها و رفتارهاى افراط گرايانه و برخورد با مسائل جهانى و به خصوص منطقه اى از موضع تهديد و تماميت خواهى، با اين فرض که با توجه به واقعيت هاى موجود در منطقه ى خاورميانه و تغيير شرايط صورت گرفته باشد درجاى خود فرصتى است که نبايد از آن چشم پوشى کرد.   

آيا زمان نزديکى و تعامل بيشتر با اروپا و جلب اعتماد بيشتر آنها فرا نرسيده است؟ آيا با توجه به ظرفيت هاى موجود در گسترش روابط در حوزه هاى مختلف سياسى و اقتصادى و فرهنگى با اروپا، نبايد وارد يک نبرد ديپلماتيک با اسراييل شد و اين دولت را خلع سلاح کرد و زمينه را براى تعامل و نزديکى هرچه بيشتر با اروپا به خصوص کشورها و دولت هاى موثر اين قاره فراهم کرد؟               

تهدیدها و سخن از برقرارى محدودیت­های اتحادیه اروپا در گسترش روابط با اسرائیل به دلیل اتخاذ سیاست­های افراطی از سوی دولت راستگرای این رژیم و عدم پذیرش دستاوردهای کنفرانس آناپلیس و رد پایبندی به تشکیل دو کشور فلسطین و اسرائیل خود فرصتى است که مى توان با اتخاذ يک ديپلماسى فعال و منعطف، بر حجم اين فشارها افزود و حداقل ضمن ايجاد يک اجماع غيررسمى، اسراييل را در موقعيت سياسى سخت و متزلزل و در موضع ضعف قرار داد.  

اسراييل با تحرکات سياسى لیبرمن قصد دارد در سفر خود به اروپا، مقدمات لازم را برای معرفی خط مشی و چارچوب سیاست خارجی دولت اسرائیل فراهم آورد. وزیر خارجه جدید اسرائیل که به خاطر اظهارات خود بر ضد اعراب و برخی کشورهای غیر عرب، بحث و جدل‌های فراوانی را برانگیخته، بر آن است که موافقت آن دسته از سیاستمداران اروپایی را جلب کند که مخالف تقویت مناسبات میان اتحادیه اروپا و اسرائیل هستند و لذا بايد با تدبير اين فرصت را از تل آويو گرفت.

سران تل آويو تلاش مى کنند تا با کاستن از فشارها و ترميم روابط با اروپا بار ديگر اوضاع سياسى جهانى و منطقه اى را به نفع خود تغيير دهند، اما سياست ها و تفکرات ايدئولوژيک و افراطى حاکم بر اين رژيم و عملکرد چند ماه اخير، در تناقض آشکار با ادعاهاى آنان قرار دارد و محدوديتى را به سران اين رژيم تحميل مى­کند، در نتيجه بايد اين فرصت را با ديپلماسى فعال از رهبران اسراييل سلب کرد.  بايد در جهت تقويت روابط درمنطقه و هماهنگى با کشورهاى عرب و غيرعرب منطقه کوشيد از حجم تنش ها کاست، انعطاف در سياست هاى منطقه اى را جايگزين موضع­گيريهاى احساسى کرد و هماهنگى بيشترى در اتخاذ سياست­هاى جمعى منطقه اى را مورد توجه جدى قرار داد.   

وزیر امور خارجه ایتالیا اخيرا به نکته اى اشاره و آن را يک واقعيت خواند که: "همه کشورهای اروپا پشتیبان اسرائیل نیستند و به هواداری از این کشور برنمی‌خیزند" لذا بايد توجه ويژه به اين فضاى سياسى داشت و از همه ى ظرفيت هاى سياسى اقتصادى فرهنگى براى نزديکى بيشتر به اروپا بهره گرفت و با ايجاد يک فضاى گفتمانى جديد، عرصه را بر اسرائيل تنگ کرد.   

اسرائيل تلاش مى کند با فرصت­طلبى نگاهها را به سمت مسائل اخير پاکستان و قدرت گيرى طالبان و درگيرى آنان با ارتش و دولت اسلام اباد معطوف کرده و ضمن ابراز نگرانى از آينده پاکستان اتمى، بار ديگر غرب و اروپائيان را در صف متحدان خود قرار دهد.   

 با توجه نکات فوق بايد ديد که تحرکات رسمى و غيررسمى و علنى و غيرعلنى ديپلماتيک دستگاه سياست خارجى چه بوده است؟ سوال اين است که آيا تمهيدات و طراحى هاى لازم از سوى کارشناسان وزارت امور خارجه براى بهره گيرى مطلوب از شرايط به وجود آمده صورت گرفته است؟ آيا هماهنگى ها و رفت و آمدهاى لازم با کشورهاى عربى و غيرعربى منطقه و کشورهای اروپایی با هدف اتخاذ سياست هاى واحد و موثر صورت پذيرفته است؟  آيا شوراى راهبردى روابط و سياست خارجى ايران،  اين امکان را يافته است که با غنيمت شمردن شرايط، نظرات کارشناسى خود را به مجريان دستگاه سياست خارجى انتقال دهد؟  

دست آخر اينکه بايد با اتخاذ سياست هاى مقطعى و تحرکات ديپلماتيک فعال و پرهيز از هرگونه اقدام تنش زا و اتخاذ موضعى که موجب تغيير صحنه و شرايط سياسى منطقه به نفع اسرائيل مى شود، شرايط و فضاى سياسى کنونى عليه تل آويو را حفظ کرد و بر شدت آن افزود و موج انتقادهاى اروپايى عليه اسرائيل را زنده نگاه داشته و فراگير کرد. و اين نياز به يک ديپلماسى فعال و منسجم و غيراحساسى و به دور از تنش دارد.