ماجرای دست دادن شیخ الازهر با رئیس رژیم اسراییل

عذر بدتر از گناه

۱۳ آذر ۱۳۸۷ | ۲۰:۳۰ کد : ۳۳۵۰ اخبار اصلی
یکی از حواشی جالب این ماجرا که با چاپ تنها یک عکس تمام کشورهای عربی را به هم ریخته و ماهیت سیاسی این جماعت را برای همه روشن کرده است، دست دادن شیخ الازهر با رئیس جمورى اسرائیل است...يادداشتى از کريم جعفرى براى ديپلماسى ايراني.
عذر بدتر از گناه

نشست موسوم به گفت و گوی ادیان که با حمایت مالی و تبلیغاتی عربستان و به میزبانی سازمان ملل در شهر نیویورک آمریکا و با شرکت برخی از سران کشورهای عربی و رئیس و وزیر امورخارجه رژیم اسراییل برگزار شد، با گذشت بیش از سه هفته همچنان بازتاب های گوناگونی دارد. این بازتاب ها از سطح پایین جامعه عربی تا بالاترین سطح آن ادامه داشته و برخی از رهبران عربی که مشروعیت سیاسی و دموکراتیک هم ندارند در سه گوش اشتباهات خود گرفتار شده و این روزها با حرف ها و حدیث های متفاوت در صدد آن هستند تا این موضوع را از ذهن مردم خود پاک کنند که نمونه عالی آن را می توان در سخنان ملی گرایانه این روزها شاه سعودی یافت.

یکی از حواشی جالب این ماجرا که با چاپ تنها یک عکس تمام کشورهای عربی را به هم ریخته و ماهیت سیاسی این جماعت را برای همه روشن کرده است، دست دادن شیخ الازهر با رئیس جمهوری اسرائیل است. هر چند کنفرانس گفت و گوی ادیان!! محملی شده بود برای جولان دادن برخی از حکام عرب و برگزاری آن در مقر سازمان ملل مفری بود جهت هماهنگ نشان دادن خود با آزادی ادیان برای پوشاندن اعمال خشونت بار در کشورهای خود، اما در این نشست برخی از علمای دولتی در کشورهای عربی که مفتی های آنها توسط دولت انتخاب می شود و در راستای دولت هم حرکت می کنند، هم شرکت داشتند که شیخ دکتر محمد سید طنطاوی شیخ الازهر و از مفتیان بزرگ اهل سنت یکی از این موارد می باشد.

انتشار عکس شیخ محمد و شیمون پرز موجی از تعجب را در میان مسلمانان مصری برانگیخت، به خصوص در میان آنهایی که هنوز اندکی به این دانشگاه هزار ساله و شیوخ برخواسته از آن ایمان داشتند و می گفتند که آنها هنوز می توانند در برابر برخی خواست های دینی و شرعی مردم پاسخگو باشند، اما غافل از آنکه در بعد سیاسی این دانشگاه دینی نمی تواند خارج زده و جدا از سیاست های کلی دولت قاهره حرکت کند. روزنامه های مخالف مصری در شماره روز سه شنبه و چهارشنبه خود به پوشش این رویداد روی آورده و یکی از نمایندگان پارلمان مصر نیز خواستار برکناری وی از سمتش به عنوان شیخ الازهر شده است. روزنامه مصری الیوم که روزنامه ای مستقل به شمار می رود از شیخ یوسف پرسیده است که چرا شما علی رغم وجود حساسیت نشسبت به رئیس جمهوری اسرائیل با وی در مراسم گفت و گوی ادیان دست داده و با او به گرمی خوش و بش کردید؟ شیخ نیز که این روزها عکس هایش هنگام مصافحه با پرز تمام خبرگزاری ها و سایت های اینترنتی را در برگرفته و نمی توانست منکر این واقعه شود، سخنانی را بر زبان رانده که تنها از آن می توان به عذر بدتر از گناه یاد کرد؛ وی می گوید: وی شیمون پرز را نمی شناخته و تنها وقتی که با او دست داده متوجه شده است که او رئیس اسراییل است!!؟؟ وی در ادامه به خبرنگار این روزنامه گفته است در لابی محل برگزاری کنفرانس که ده ها تن از مقامات کشورهای عربی حاضر بوده اند، با هر کس که دستش را به سمت او دراز می کرده مصافحه کرده است و اصلا متوجه نشده یکی از این افراد رئیس جمهوری اسرائیل است!  وی در ادامه روزنامه نگارانی را که تصویر مصافحه وی با پرز را منتشر کرده اند متهم به دیوانگی کرده است.

اما به نظر می رسد در اینجا جناب شیخ چند اشتباه فاحش مرتکب شده اند که همان عذر بدتر از گناه است، بر اساس شریعت و بر اساس آموزه هایی که در تمام ارکان شریعت اسلامی وجود دارد، مفتیان و مراجع باید به حوادث سیاسی روز آشنا بوده و از این رهگذر دوست و دشمن خود را بشناسند، جناب شیخ محمد سید که فتاوای بلندبالا و عجیب و غریبش تمام طول و عرض کشورهای عربی را درنوردیده است و از وی به عنوان یک رجل سیاسی و دینی در مصر یاد می کنند، چگونه است که شخصی مانند پرز را که هم سن و سال خود وی است، نمی شناسد؟ اگر واقعا نمی شناسد باید به صلاحیت سیاسی وی شک کرد، چرا که یکی از مشخصه های بارز انتخاب شدن به عنوان مفتی و رئیس مرکزی مانند الازهر داشتن برخی صلاحیت هاست، حال اگر قبلا می شناخته و حالا به جا نمی آورد، باید گفت که وی از نظر ذهنی و فکری دچار اختلال حواس شده و پیری اثر خودش را کرده است و بنابراین باز هم صلاحیت ندارد؛ این برداشت هایی بود که برخی روزنامه های مصری به آن پرداخته اند.

نکته جالب تر در این مورد نزدیکی بیش از اندازه طنطاوی و دولت حسنی مبارک است که مردم این کشور را هم به شدت رنج می دهد، طنطاوی چندی پیش در اعلام نظری صریح و بی پرده حمایت خود را از جانشینی جمال مبارک به جای پدرش عنوان کرده بود و از این طریق وابستگی بیش از پیش خود را به نظام حاکم مصر نشان داده بود، چه اینکه هر چند پیش تر روسای الازهر توسط گروهی از اعضا و علمای این مرکز انتخاب می شدند، اما امروزه این دولت مصر است که این عنوان را معرفی می کند. شیخ الازهر در حالی در مراسمی که شاه سعودی میزبان اصلی آن بود بدون هیچ سوال و پرسشی روانه شد که گماشتگان دینی خود عبدالله در عربستان با تحریم این مراسم حاضر به هیچگونه همراهی نشدند کما اینکه بسیاری از رسانه ها و تحلیلگران پیش از این هم نوشته بودند که هدف نهایی سعودی ها از برگزاری این مراسم عادی کردن روابط با اسرائیل است، حال چگونه است که این مفتی معروف مصری با رئیس رژیمی اشغالگر که دستش به خون هزاران فلسطینی آغشته است، دست می دهد اما او را نمی شناسد؛ رژیمی که امروز مردم باریکه غزه را در سخت ترین شرایط غیر انسانی نگه داشته است و حتی از ورود نان به باریکه غزه جلوگیری می کند، مساجد آنها را ویران می کند و دست از کشتن و زندانی کردن و آواره کردن مردم آن بر نمی دارد.

به هر حال آنچه که این روزها در دنیای ما می گذرد، کمتر با واقعیت ها روبه رو است و این واقعیت ها که امروز توسط برخی از رهبران دینی اهل سنت که در جایگاه چالش برانگیزی نشسته اند، از این جمله است... در این شرایط است که انسان به این صرافت می افتد که شیوخ الازهر به دنبال سلطان پروری خود به توصیه مقامات سیاسی مصری در نشست نیویورک شرکت داشته اند و گرنه مساله دیگری قابل ذکر در این مورد نیست.  


نظر شما :