نوروز و اردوغان

دیپلماسی ایرانی: رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه، طی اظهاراتی بیان داشته است که: روز ۲۱ مارس، نوروز، روز بزرگداشت و جشن مشترک جهان ترک خواهد بود و بدین ترتیب به اتحاد، با هم بودن و همبستگی ما کمک خواهد کرد.

در اولین واکنش نسبت به سخنان اردوغان در رابطه با نوروز باید به استقبال از اظهارات وی در پیوستن ترکیه به دنیای نوروزی رفته و در عین حال به رئیس جمهوری ترکیه یادآور شد که نوروز حاصل دستور عمل و فرمان سیاسی نبوده و برخاسته از ضمیر پاک طبیعت و انسانیت است.

ترکیه بر آمده از خاکستر عثمانی هنوز نتوانسته است زخم های ناشی از تجزیه را التیام ببخشد. این کشور  همچنان درگیر بحران کردی و علوی در درون است و شاید آشتی و تن دادن به نوروز بتواند مرهمی بر زخم ها و راه گریزی از چالش های امروزش شود.  

ترکیه بیش از یک قرن است با بحران هویت ناشی از فروپاشی عثمانی مواجه است. از مهمترین چالش های فرهنگی، امنیتی و سیاسی آن برگزاری و پاس داشتن نوروز توسط کردهای این کشور است که در سال های اخیر به یکی از بزرگترین دغدغه های آنکارا تبدیل شده است.

باید از ورود ترکیه و اردوغان به دنیای نوروز ایرانی استقبال کرد. جایی برای نگرانی نیست. اگر جمهوری اسلامی ایران توانست نوروز را حذف کند، اردوغان نیز خواهد توانست نوروز را مصادره به مطلوب کند.

نوروز تجلی جهان ایرانی است. نوروز نه ابزار سیاست که بر فراز سیاست قرار دارد. درِ نوروز، جشنی که با عشق، شادی، مهر و شکوفایی طبیعت  الهی گره خورده به روی همه، حتی اردوغان، باز است.

نوروز هویتی را نمایندگی می کند که تن‌پوش آن عشق بوده و درِ آن چون درگاه مولانا به روی همه باز است.

نوروز ماندگار است، نگران نباشید، نفی کنندگان و دشمنان یا به نوروز تن می دهند یا محو شده و نوروز می ماند‌. طی قرون متمادی درهای نوروز به روی همه نژادها و ادیان باز بوده و این رمز ماندگاری نوروز بوده است.

اگر اردوغان نوروز را پاس می دارد، نه از سر عشق، بلکه ناشی از محاسبات جبری است. رئیس جمهوری ترکیه سعی دارد با پیوند خوردن به نوروز، برای زخم های ناشی از بحران هویت ترکیه مرهمی یابد و خواسته یا ناخواسته این کشور را نیز به دنیای ترک ایرانی وارد کند.

نوروزیان، بدانید، بدانیم و شاهد باشید، نه آنکه نوروز را تبریک نگفت و نه آن‌که با وجود عدم همدلی در استقبال از نوروز از روی آتش پرید، همگی به تن دادن به نوروز مجبور شده‌اند و در برابر بزرگی آن سر فرود آورده‌اند.

اگر در قونیه رقص سمای مولانا آوای جهانی می شود، اگر نوروز در  آمد (دیاربکر) سمبل و تبلور آزادی می شود، این همه برخاسته از دامن ایران فرهنگی به وسعت جغرافیای بشریت است.

نوروز فارغ از حضور در خانه هر ایرانی، در جای‌جای ذهن و روح ایرانی رسوخ داشته و این فرهنگ ماندگاری است که امروز  توانسته است شخصیتی چون اردوغان را نیز همراه خود کند.

همان گونه که مولانا مصادره نشد، نوروز نیز قابل مصادره نیست و درِ آن به وسعت درگاه جهانی مولانا برای همه از جمله ترکیه و اردوغان باز است.

نکته آن‌که اگر به نوروز و مولانا در خانه خویش بی مهری می شود، شاید و شاید استقبال از سلام اردوغان به نوروز، بتواند متولیان ایران را بیدار و به میراث‌داری وادار کند.