پیامدهای حمله زمینی اسرائیل به لبنان

دیپلماسی ایرانی: رژیم صهیونیستی همزمان با حمایت های پشت پرده قدرت های بزرگ، در پی بهره برداری از «پنجره زمانی محدود» در لبنان برای تحقق اهداف مورد نظر خویش از جمله تهاجم زمینی به بخش‌هایی از لبنان است در حالی که تحلیلگران و کارشناسان معتقدند اگر مداخله زمینی در لبنان صورت گیرد منطقه وارد مرحله ترسیم نقشه جدید و راه تشکیل کشور مستقل فلسطینی مسدود خواهد شد.

ارتش اسرائیل همه گزینه‌های نظامی خود را علیه لبنان روی میز گذاشته است، از رشته ترورهایی که برجسته‌ترین رهبران حزب‌الله از جمله سید حسن نصرالله، دبیرکل این حزب گرفته تا هدف قرار دادن اماکن نظامی و ذخایر تسلیحاتی حزب و پایان دادن به تدارکات و آمادگی‌های میدانی برای مداخله زمینی در لبنان که ارتش این رژیم در چارچوب امکانات خود برای ایجاد یک کمربند امنیتی بین خط آبی و مسیر رودخانه لیطانی در جنوب لبنان به دنبال انجام آن است.

بر اساس ارزیابی‌های تحلیلگران و کارشناسان و برآورد‌های رسانه‌های اسرائیلی، تا زمانی که حملات هوایی اهداف مورد نظر اسرائیل را محقق کنند، تهاجم زمینی و ورود به خاک لبنان نیز به عنوان یک گزینه و احتمال قوی در کنار این حملات مطرح است ولی اکنون صحبت از عقب انداختن یا جلو انداختن این موضوع، علی رغم فشارها برای انجام چنین کاری است.

این در حالی است که فرماندهان ارتش اسرائیل بر ضرورت ادامه تشدید عملیات نظامی در لبنان تاکید دارند و بر این باورند که یک پنجره زمانی محدود برای انجام تهاجم زمینی وجود دارد و باید از آن استفاده کرد، چرا که مقامات ارشد در سرویس‌های امنیتی اسرائیل از این موضوع نگران هستند که کاهش شدت حملات در لبنان ممکن است به ایران این فرصت و اجازه را بدهد تا توانمندی‌های حزب الله را بازسازی کند.

به گزارش میدل ایست نیوز، با این حال، برآورد‌ها و پیش‌بینی‌ها حکایت از آن دارد که این اهداف در لبنان سریع محقق نخواهند شد. سامی نادر، مدیر مرکز امور راهبردی المشرق بر این باور است که ادامه عملیات نظامی موفق هوایی اسرائیل ممکن است این رژیم را از تهاجم زمینی به جنوب لبنان بی‌نیاز کند.

وی تاکید می‌کند ترور رهبران و فرماندهان ارشد حزب الله می‌تواند زمینه تهاجم نظامی را برای اسرائیل در صورت نیاز به چنین تهاجمی، تسهیل کند اما اگر مداخله زمینی صورت گیرد، بدان معناست که ما وارد مرحله ترسیم نقشه جدیدی برای منطقه شده‌ایم که در وهله اول ممکن است امنیت مرزهای اسرائیل را تامین کند اما راه تشکیل کشور مستقل فلسطینی را مسدود خواهد کرد.

با این وجود، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، با توجه به موفقیت‌هایی که در لبنان به دست آورده و از آنجایی که این جبهه قوی‌ترین تهدید برای تل‌آویو است، بیشترین اهمیت را برای جبهه لبنان قائل خواهد بود.

سرتیپ عادل مشموشی، پژوهشگر امور نظامی بر این باور است که واقعیت‌های کنونی نشان می‌دهد ارتش اسرائیل همچنان در حال تضعیف و تخریب توانایی‌های رزمی حزب‌الله است و موضوع تهاجم زمینی به لبنان، به ماهیت اهدافی بستگی دارد که دشمن اسرائیلی در پی آن است. وی تصریح کرد: ارتش اسرائیل تاکنون از روش ترور رهبران و رزمندگان حزب الله و هدف قرار دادن انبارهای تسلیحاتی و موشکی راضی و خرسند است و من معتقدم پس از تضعیف توانایی‌های حزب الله، امکان مداخله زمینی برای این رژیم فراهم خواهد شد در حالی که هیچ کس نمی‌تواند نتایج تهاجم زمینی را پیش‌بینی کند. ارتش اسرائیل ادعا می‌کند که قصد دارد وارد مرزهای رودخانه لیطانی شود، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که آیا تهاجم در این مرز‌ها متوقف خواهد شد یا خیر زیرا در سال ۱۹۸۲ نیز اسرائیل هدف خود را از حملات در جنوب لبنان عقب راندن سازمان آزادیبخش فلسطین از مرز‌ها لبنان کرد اما به حملات خود ادامه داد تا اینکه از بیروت پایتخت لبنان سر درآورد. بنابراین موضوع به توانمندی‌های رزمی حزب الله و مقابله آن با تهاجم زمینی و همچنین ورود جنگجویان خارجی به لبنان برای جنگدین در کنار حزب الله تحت عنوان وحدت میدان‌ها بستگی خواهد داشت.

این منبع در ادامه نوشت: بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نشان داد که از نحوه مدیریت نبرد و کنترل خود بر جبهه شمالی راضی است.

سامی نادر تحلیلگر سیاسی در این خصوص می‌گوید: اگر حمایت‌های بین المللی از نتانیاهو و تشویق او به ادامه حملات و ضربه زدن به حزب الله نبود، نتانیاهو نمی‌توانست اینگونه برتری جویی و قلدرمآبی خود را به رخ بکشد. این تحلیلگر از این موضوع ابراز تأسف می‌کند که حزب الله با گشودن جبهه حمایت و پشتیبانی از فلسطین و ورود دست تنها به نبرد با اسرائیل، دچار اشتباهات محاسباتی شد و از اینکه ایران به دخالت مستقیم در این رویارویی مبادرت نکرد، غافلگیر و شگفت زده شد.

این تحولات در حالی رقم می‌خورد که دولت لبنان تاثیر چندانی در روند این رویداد‌ها ندارد اگر چه تحلیلگران ایفای نقش آن، حتی به صورت حداقلی، در این اوضاع و احوال را خواستار هستند.

عادل مشموشی، پژوهشگر امور نظامی این پرسش را مطرح می‌کند که آیا کسی هست جرأت کند از طرف دولت لبنان موضعگیری کند و از جامعه بین‌المللی بخواهد جلوی تخریب و نابودی لبنان و نهادهای دولتی آن را بگیرد به ویژه که آنچه در حال وقوع است بار بهداشتی، اجتماعی و انسانی سنگینی را بر دوش دولت لبنان اضافه خواهد کرد که در حال حاضر هم تحت فشار بحران‌های مالی و اقتصادی شدید قرار دارد.

با این حال فعالان فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی از پیشروی‌های میدانی ارتش اسرائیل از سمت مزارع شبعا به داخل مرزهای لبنان سخن به میان آورده‌اند و برخی نیز گفته‌اند اسرائیلی‌ها بخشی از سیم خاردار‌های مرزی را برداشته‌اند اما منابع امنیتی لبنانی چنین اخباری را تکذیب کرده‌اند.

در همین ارتباط یک منبع امنیتی به الشرق الاوسط گفت: ارتش لبنان و نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل «یونیفیل» که در امتداد مرز با فلسطین اشغالی حضور دارند، هیچ گونه پیشروی به سمت خاک لبنان را مشاهده و گزارش نکرده‌اند و این نشان می‌دهد ارتش رژیم اشغالگر اگرچه در حال آماده باش حداکثری و کامل قرار دارد، اما هنوز در عرصه میدانی و زمینی تغییراتی رخ نداده است.

منبع: الشرق الأوسط / تحریریه دیپلماسی ایرانی/۱۱