نماد دوستی ایران و کره جنوبی، خیابان تهران در سئول

دیپلماسی ایرانی: نام تهران تنها نام خارجی است که در گران‌ترین منطقه شهر سئول بر خیابانی به طول نزدیک به چهار کیلومتر نصب شده و این خیابان، سمبل و نماد دوستی دو کشور است. چگونگی نام گذاری این خیابان و مشهور شدن این منطقه بسیار جالب و خواندنی است. نامی که هر ایرانی به آن افتخار می‌کند و به کره‌ای‌ها نشان می‌دهند.

جالب اینجاست که بدانیم در هیج یک از معابر و خیابان‌های شهر سئول، کره‌ای‌ها به‌دلیل تعصبی که به زبان خود دارند اجازه نامگذاری خارجی را نداده و نمی‌دهند. 

تاریخچه خیابان تهران: 

در اواخر دهه ۶۰ میلادی یعنی در سال ۱۹۶۹ و بعد از اتمام بزرگراه گیو بو (경부고속도로) که شهر سئول را به دورترین شهر کره جنوبی یعنی پوسان متصل می‌کرد، مقامات شهرداری این شهر را برآن داشت تا در منطقه خارج از محدوده کان نام و سو چو (강남구와 서초구 ) در جنوب رودخانه هان که بیشتر منطقه کشاورزی بود؛ اتصال شبکه‌ راه‌های درون شهری به اتوبان گیون بو را اجرایی کنند. به همین منظور، خیابان فعلی تهران در آن زمان تاسیس و نام آن سام رون (삼릉로) گذاشته شد. این خیابان  تا سال ۱۹۷۷ با این نام شناخته می‌شد.

در فوریه ۱۹۷۷ روابط ایران و کره جنوبی بسیار گسترش یافت و تعداد زیادی از کارگران کره‌ای، بالغ بر ۱۵ هزار نفر، در ایران مشغول به‌کار شدند. در فوریه این سال خیابانی دیگر و نه خیابان فعلی حد فاصل پل یو ای دو (여의교) تا ون هیون 원효대교 خیابانی به طول یک کیلومتر و با عرض 35 متر به نام تهران نام گذاری شد اما این نامگذاری دوام نداشت به‌طوری که در  ۲۲ جولای ۱۹۷۷ آقای نیک پی شهردار وقت تهران به دعوت آقای کوچا چونگ به کره جنوبی سفر و در این سفر موافقت‌نامه خواهر خواندگی تهران و سئول میان شهرداران دو شهر به امضا رسید و متعاقب این توافق، مقرر شد در سئول خیابانی به نام تهران و در تهران خیابانی به نام سئول نام گذاری شود. سپس  در ۲۷ جولای همان سال، طی مراسمی در همین محلی که سنگ یادبود خیابان تهران گذاشته شده، از این نماد پرده برداری شد و روی این سنگ به دو زبان کره‌ای و فارسی نوشته شده است: *جاویدان باد دوستی مردم دو شهر تهران و سئول که به پاس آن، خیابانی در شهر سئول و خیابانی در تهران به نام سئول نامگذاری شده است* 

بعد از رشد سریع اقتصادی کره، این خیابان مورد توجه شرکت‌های کره‌ای قرار می‌گیرد. در اواسط دهه ۸۰ بسیاری از شرکت‌های صنعتی کره در این خیابان متمرکز شدند و در سال ۱۹۸۷ مرکز تجارت جهانی کره به نام کوئکس در انتهای این خیابان تاسیس شد.

حال دیگر این خیابان و نام آن در تمامی نامه نگاری های اداری حک شده و مشهور است.

در اوایل دهه ۹۰ به دلیل هجوم شرکت‌های کره ای و بانک‌ها و موسسات مالی معروف برای دایر کردن دفاتر و شرکت‌های خود در این خیابان، ساخت و ساز رونق گرفته و ساختمان‌های قدیمی و چند طبقه جای خود را به برج‌های بزرگ می‌دهند و به‌سرعت چهره این خیابان تغییر کرد. به گونه‌ای که در در اواسط و اواخر دهه ۹۰ به وال استریت سئول نیز معروف می‌شود.

بعد از این تحولات، در همین ایام به دلیل فشار شرکت‌های مستقر در این خیابان، مجلس محلی منطقه سو چو طرحی را تحت این عنوان که نام خارجی باید از اماکن و خیابان‌های سئول با هدف غیر مستقیم تغییر نام خیابان تهران به تصویب می‌رسد. این اقدام نمایندگان منطقه سوچو و متعاقب آن فضاسازی رسانه‌های کره‌ای بدون توجه به پیشینه آن، جو بسیار منفی را به راه می‌اندازند. به خاطر دارم سال ۱۹۹۵ با شدت گرفتن این موج خطرناک به همراه سفیر وقت کشورمان با شهردار سئول ملاقاتی انجام گرفت. در این ملاقات، سفیر کشورمان به شهردار گفت آیا اگر کسی نهالی را کاشته باشد برای رشد آن دیگران باید تلاش کنند یا آن را بخشکانند؟ این جمله، شهردار وقت سئول را بسیار مثاثر کرد. همچنین به شهرداری منطقه نیز گفته شد این اقدام یعنی قطع و نابودی نماد دوستی دو کشور و یادادشت اعتراض‌آمیز تندی به نهادهای شهری ارسال شد که بعد از آن، این مصوبه ابطال شد و دیگر کسی از تغییر نام این خیابان نگفت. اما شیطنت و عناد و حسادت نسبت به این نام در کره بسیار وجود داشته و دارد.

این خیابان نماد عزت و غرور ماست و همه باید تلاش کنیم تا این نماد هر روز پررنگ‌تر شود.  حال با همت سفارت ایران در شصتمین سال برقراری روابط دو جانبه، پرچم کشورمان در این خیابان برافراشته شد و با این اقدام ارزشمند، ایران در معروف‌ترین منطقه سئول که مکان تردد نسل جدید این کشور است، بیشتر شناخته خواهد شد.