دشمن مشترک، رئیسی را به مسکو کشاند

نویسنده: جواد الهنداوی

دیپلماسی ایرانی: ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران در شرایطی میهمان ولادیمیر پوتین همتای روس خود شد که روسیه در آماده باش کامل در مرزهای شرقی خود با اوکراین به سر می برد و آمریکایی ها از نزدیک بودن حمله زمینی و دریایی روسیه به اوکراین سخن می گویند. نیروهای نظامی روسیه در مرز اوکراین تجمع کرده اند و روسیه نیروهایی را هم به روسیه سفید فرستاده و گفته می شود سلاح های هسته ای در این کشور مستقر کرده است. سفر رئیسی به مسکو در چنین شرایطی، به منزله حمایت معنوی و سیاسی و دیپلماتیک ایران از روسیه در برابر دشمن مشترک آنان یعنی آمریکا و ناتو است. 

ایران نیز در جبهه دیپلماتیک وین در حال نبرد با آمریکا و غرب برای حفظ منافع خود در برجام و لغو تحریم های آمریکاست و با تهدیدات مشترک اسرائیل و آمریکا رو به رو است. بنابراین سفر رئیسی به مسکو، فرصتی برای تقویت راهبرد مقابله با دشمن مشترک است و ظاهرا ایران نقش مهمی در افزایش طرف های این راهبرد ایفا می کند که شامل چین و هم پیمانان ایران در منطقه می شود. 

همان طور که روسیه تلاش می کند مانع گسترش نظامی غرب و ناتو به سوی مرزهایش شود، ایران نیز به دنبال کاهش نفوذ آمریکا در منطقه خاورمیانه و غرب آسیاست. شاید بتوان گفت ایران به لطف هم پیمانانی که در منطقه دارد – به ویژه یمن – بیش از روسیه توانایی آسیب رساندن به آمریکا را دارد. جنگ یمن، این کشور را به پایگاهی تبدیل کرد که دیروز، عربستان و امروز، امارات را هدف قرار داد و ممکن است فردا، اسرائیل یا پایگاه های آمریکا در منطقه را نشانه رود. 

شاید بتوان گفت که اسرائیل تنها طرفی است که جزئیات سفر رئیسی به مسکو را با دقت زیر نظر دارد و منتظر آگاه شدن از نتایج آن در دو پرونده هسته ای و سوریه است. بنابراین پیش بینی می شود در بازگشت رئیسی از مسکو، اسرائیل یک مقام بلندپایه خود را روانه مسکو کند.

روسیه و ایران بر سر تقویت نقش خود در سوریه توافق خواهند کرد و هر دو کشور افتخار می کنند که با حمایت از ارتش سوریه و مبارزه با تروریسم، مانع فروپاشی و تجزیه این کشور شدند. همچنین هر دو کشور به دنبال بیرون راندن نیروهای آمریکایی و نیروهای ترکیه از خاک سوریه هستند. 

کسانی که آرزوی سرنگونی نظام سوریه را داشتند و به این منظور تلاش کردند، متوجه خواهند شد که شکست آنها در این زمینه به نفع آنان بوده است. شکست آنها موجب شد سوریه کشوری یکپارچه باقی بماند که وجود آن به نفع امنیت و ثبات همسایگانش و منطقه است. همچنین وجود کشوری باثبات که یک دشمن بر آن حکومت می کند بسیار بهتر از وجود کشوری است که یک دوست یا هم پیمان بر آن حکومت می کند ولی گرفتار هرج و مرج و آشوب است. می توان با کشوری که دشمن بر آن حکومت می کند گفت وگو و توافق کرد و حتی آن را به دوست تبدیل کرد ولی به دوستی که در هرج و مرج دست و پا می زند، هیچ امیدی نیست.

منبع: رای الیوم / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11