بازی همیشه بازنده ریاض با "صندلی خالی" در بیروت

نویسنده: کارولین هایک

دیپلماسی ایرانی: ریاض روابط دیپلماتیک و تجاری خود را با بیروت قطع کرد. این مانور ضربه بسیار شدیدی به سرزمین لبنان که در آستانه فروپاشی است، وارد می کند.

شامگاه جمعه بیست و نهم اکتبر پادشاهی وهابی، مجموعه ای از اقدامات را که به منزله قطع روابط دیپلماتیک با لبنان است، اعلام کرد. امارات متحده عربی، کویت و بحرین برای «همبستگی» با عربستان سعودی، از این روند پیروی کردند.

این روش از بسیاری جهات یادآور محاصره قطر توسط محور سعودی – اماراتی در ژوئن 2017 است. شرایط متفاوت است، اما هدف تقریباً یکسان است یعنی مجازات لبنان و وادار کردن آن به تغییر مسیر سیاسی خود است.

جورج قرداحی از سپتامبر گذشته، وزیر جدید اطلاعات لبنان است. اما سخنان او در مورد جنگ در یمن قبل از رسیدن به پست وزارت بیان شده بود و نشان دهنده خط دولت نیست. اما این موضوع از نظر پادشاهی عربستان سعودی که منتظر کوچکترین اشتباهی از سوی لبنان بود تا نارضایتی خود را نشان دهد، اهمیتی ندارد.

دورانی که عربستان سعودی به عنوان حامی لبنان عمل می کرد و هر زمان که نیاز داشت به آن کمک مالی می کرد، قطعا به پایان رسیده است. ارائه کمترین کمک‌های مالی به یک کشور غیر متعهد مطرح نیست. چندین سال است که عربستان سعودی فکر می‌کند لبنان زیر نفوذ حزب‌الله، نیروی رقیب بزرگ ایرانی خود قرار دارد.

در نوامبر 2017، محمد بن سلمان، سعد حریری را مجبور کرد تا از ریاض استعفا دهد و سپس او را برای چند روز ربود. اما این راهبرد به یک شکست تبدیل شد و کشور لبنان را کمی دورتر از پادشاهی پیش برد.

پس از سال ها جدایی تدریجی، به نظر می رسد ریاض اکنون متقاعد شده که لبنان یک مورد ناامیدکننده است و دیگر نمی تواند به عنوان یک متحد شبه مستعمره یعنی همان رفتاری که با بحرین دارد، با آن برخورد کند.

ژوزف باهوت، مدیر مؤسسه «عصام فارس» در دانشگاه امریکایی بیروت، در تحلیلی می گوید: «سعودی‌ها با سیاست صندلی خالی بدترین سیاست را انجام می‌دهند، و این باعث افزایش نفوذ حزب‌الله می‌شود». سیاست های عربستان به جای ایجاد موج شوک می تواند کشور را کمی بیشتر به آغوش ایران بیاندازد.

اما به نظر می رسد ریاض آماده پذیرش این خطر است، زیرا لبنان اکنون برای آن کمترین اهمیت را دارد. برای بیروت، جدایی از عربستان، و سلطان نشین های نفتی خلیج فارس، بسیار مشکل سازاست. نه تنها برای این که آن کشورها قادر به ارائه کمک های قابل توجهی هستند که لبنان به شدت به آن نیاز دارد، بلکه برای این که صدها هزار لبنانی در این کشورها کار می کنند و به طور مرتب برای خانواده های خود پول می فرستند. به عبارت دیگر اقتصاد لبنان تا حد زیادی به آنها وابسته است.

منبع: اکسپرس / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11