امریکا، امریکا خواهد ماند

دیپلماسی ایرانی: تحولات مربوط به حمله طرفداران ترامپ به کنگره آمریکا صدمه ای جدی به وجهه آمریکا خصوصا در ارتباط با هنجارهای دموکراسی زده است اما آمریکا همانگونه که از ترامپ عبور کرد، از این رسوایی سیاسی نیز عبور خواهد کرد.

رمز ماندگاری امریکا و قدرتمند شدن آن در طول تاریخ کوتاه آن فارغ از جذب نخبگان و باز بودن سیستم سیاسی و اجتماعی آن در ارتقای جایگاه مهاجران، در هنگام  مواجهه با بحران ها، قدرت بازسازی درونی است. 

ترامپ اشتباهی استراتژیک مرتکب شده و دعوت شدگان توسط او در واقع حکم مرگ سیاسی او را امضا کردند. بی شک ترامپ و ترامپیسم در آینده آمریکا دیگر جایی نخواهند داشت. فارغ از وفاداری پنس به قانون اساسی، بخشی از موضع معاون رئیس جمهوری آمریکا با هدف حفظ آبروی جمهوری خواهان در صحنه سیاست آمریکا بوده است.

اگرچه دموکراسی در ورای  مرزهای آمریکا، برای واشنگتن یک بازی بوده و غالبا نقشی ابزاری داشته اما در درون آمریکا نمایش دموکراسی معمولا با رعایت هنجارهای آن همراه  بوده است‌. نباید کارنامه سیاه آمریکا در ویتنام، عراق و.... و روابط ویژه واشنگتن با دیکتاتوری های خاورمیانه و..... را تبلور دموکراسی دانسته و آن را به درون آمریکا تعمیم داد. دموکراسی آمریکایی تا امروز با تمام کاستی ها نمره قابل قبول داشته و حتی نتایج نهایی حادثه حمله به کنگره به استحکام بیشتر دموکراسی در آمریکا منجر خواهد شد.

کسانی که مرگ دموکراسی در آمریکا را جشن گرفته اند شتاب نکنند. آنها اندکی بردباری و تعمق کنند و اگر خواستند کمی در قیاس به درون بنگرند.

در رویدادها و تحولات باید به همه زوایا توجه کرد. به قول ترامپ باید این روز را بخاطر سپرد، اما نه از نگاه او، بلکه از این منظر که این حادثه می تواند منشا تغییراتی شود که به تضمین بیشتر دموکراسی و نهادهای مرتبط به آن در آمریکا  منجر شود. استعفاها و مواضع اتخاذی جمهوری خواهان و حتی قضات انتخابی ترامپ در بحران انتخابات و حادثه حمله به کنگره از وفاداری افراد نه به فرد بلکه به سیستم نشان دارد و این خود بزرگترین تضمین دموکراسی آمریکایی است.

پیروزی سیستم و قانون بر منویات شخصی رئیس‌جمهوری خودشیفته، آیا  نمی تواند برای ما محل درس باشد؟

اگر بجای امریکا این رویداد در هر یک از کشورهای خاورمیانه رخ می داد، چه نتایجی در بر داشته و چه فجایعی اتفاق می افتاد؟

با عینک ارزش ها و بعضاً آرزوهای خود، حوادث را تحلیل نکنیم و از نگاه  سیاه و سفید به رویدادها دور شویم. امریکا و دموکراسی آن نمره بیست ندارد اما اگر خاکستری نگاه کنیم در قیاس نمره قابل قبول خواهد گرفت.

نکته آن که باور به امریکا و نظام سلطه آن ساده لوحی است اما انکار قدرت دموکراسی و سازوکار قانونی آن هم ساده لوحی بزرگتر است. بدانیم جاده سیاست از مسیر راست و دروغ می گذرد اما در کنار توجه به میزان این راست و دروغ ها در نظام های اقتدارگرا و دموکراسی ها به نتایج و تاثیرات نهایی این دورغ و راست در جوامع مختلف توجه و نسبت به آنها مداقه کنیم. دقت کنیم دموکراسی ها امروز کجا ایستاده اند و نظام های اقتدارگرا کجا هستند. شاید بتوانیم نمره بدهیم و انتخاب کنیم که ما کجای سیاست ایستاده ایم. انتخاب می کنیم یا اینکه برایمان انتخاب می کنند.

حادثه حمله به کنگره را بهانه مذمت دموکراسی نکنیم، صبر کنیم و شاهد باشیم که ترامپ با حدود ۷۵ میلیون رای یک استثنا می ماند و تکرار نخواهد شد.  

دلخوش به نابودی آمریکا نباشیم که آمریکا در کنار داشتن مولفه های اصلی قدرت، توان بازسازی درونی خویش را دارد و امریکا، آمریکا خواهد ماند.