دموکراسی در ترکیه به بن بستی جدی رسیده است

توهم تا کجا؟!

۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۶:۰۰ کد : ۱۹۹۲۲۰۲ اخبار اصلی خاورمیانه
نویسنده خبر: عبدالرحمن فتح الهی
اکنون شرایطی شکل گرفته است که به نظر می رسد یاران سابق و رقبای فعلی اردوغان در حال نزدیکی سیاسی و ائتلاف با جریان ها و احزاب کردی هستند. اگر چه شاید این ائتلاف شکننده به نظر آید، اما شکل گیری نیرو و پتانسیلی جدید در عرصه سیاسی ترکیه نشانگر آن است که ترکیه با یک بحران جدی ساختاری و سیستم سیاسی مواجه است و اردوغان راهی برای گذر از آن نمی تواند بیابد.
توهم تا کجا؟!

دیپلماسی ایرانی – رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه دیروز (سه شنبه) طی تماسی تلفنی با دونالد ترامپ، همتای آمریکایی خود از همکاری و ارتباط عناصر پشت پرده غارت های و خشونت های آمریکا در جریان اعتراضات به قتل جرج فلوید با P.K.K, Y.P.G و P.Y.D سخن گفت؛ ادعایی که شاید به نحوی گویای وضعیت نامناسب و تنگناهای سیاسی این روزها در ترکیه است.

اگر چه نگاه دولت آنکارا از سال 2015 به احزاب مسلح کردی در ترکیه و سوریه نگاهی به شدت حذف گرایانه شده و بودن خود را در نبودن «دیگر» و «دیگرها» تعریف کرده است، اما به نظر می رسد که حصار این نگاه دولت آنکارا روز به روز محدود و محدودتر می شود تا جایی که از دید اردوغان یک پای هر اتفاق، واقعه و حادثه باربط و بی ربطی در منطقه خاورمیانه به P.K.K و گروه های وابسته وصل بود. با این وجود کمتر کسی انتظار داشت این توهم توطئه تا جایی پیش رود که روزی حتی مسائل داخلی آمریکا نیز به P.K.K گره بخورد. البته ناگفته نماند شاید اردوغان در پس این اتهام زنی ها سعی دارد که مناسبات واشنگتن را با این احزاب دچار خدشه کند. به هر حال در شرایطی که از دونالد ترامپ و دیگر مقامات کاخ سفید و حتی کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده انگشت اتهامات خود را به هر کشور و گروهی در زمینه تلاش برای تداوم و تشدید اعتراضات در آمریکا نشانه رفته اند، بستر و فضاتی مناسبی هم برای اردوغان ایجاد شده تا در این موقعیت موج سواری خود را از شرایط پیش آمده داشته باشد.

زمانی که دایره اتهام زنی مقامات آمریکایی برای تشدید اعتراضات از جمهوری اسلامی ایران گرفته تا روسیه، چین، گروه های فلسطینی و چپ گراهای داخلی «آنتیفا» را دربر می گیرد، چرا اردوغان نخواهد P.K.K, Y.P.G و P.Y.D را به این معرکه وارد کند؛ حتی اگر هیچ منطق، استدلال، سند و مدرکی برای ارتباط این دو وجود نداشته باشد؟! در صورتی که باید پرسید اساسا نفع P.K.K و دیگر گروهای مسلح کردی در ورود به مسائل داخلی آمریکا چیست؟! چه هدف و یا اهدافی برای دخالت این احزاب در تشدید خشونت های ایالات متحده وجود دارد؟!  

پیرو این سوالات بر کسی پوشیده نیست که در آن سوی داستان اساسا نگاه واشنگتن فارغ از این که چه دولتی روی کار باشد به کردها در خاورمیانه اگر چه نگاهی ابزاری است، اما به هر حال ایالات متحده برای پیشبرد بخشی از استراتژی خود در غرب آسیا، هم در سوریه، هم در عراق و هم در ترکیه به کردها نیاز مبرم دارد. در طول این سال ها نیز کردها همراهی نسبی خود را با سیاسیت های ایالات متحده ثابت کرده اند. بنابراین نمی توان انتظار داشت که اردوغان از دل این اتهام زنی ها نتیجه مد نظرش را کسب کند. خصوصا که رئیس جمهوری ترکیه همواره آمریکا را یکی از مهمترین حامیان احزاب مسلح اپوزیسیون کردی در سوریه و ترکیه می داند و گاهی هم در این راستا تنش های سیاسی و دیپلماتیک بین آنکارا و واشنگتن صورت گرفته است. 

البته ایالات متحده تنها متهم این سال های ترکیه در حمایت از P.K.K نیست. آنکارا طی این مدت لیست بلند بالایی از کشورها، نهادها و سازمان بین المللی و حقوق بشری را تهیه کرده که به زعمش مستقیم و یا غیر مستقیم در حمایت از این گروه (P.K.K) فعالیت داشته و یا کماکان فعالیت دارند. از کانادا تا آلمان، فرانسه و حتی ایران؛ در همین راستا اظهارات دوشنبه هفته جاری سلیمان سویلو، وزیر کشور ترکیه در جریان بازدید از روند احداث دیوار مرزی با ایران مبنی بر مسئولیت تهران در پاکسازی حدود 100 تروریست  P.K.K در منطقه «دامبات» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی گویای آن است که کماکان ترکیه ایران را حامی این گروها تلقی می کند.  

ناگفته نماند به موازات پیگیری تلاش های آنکارا در حذف P.K.K اکنون برنامه جدی به منظور ایجاد محدودیت شدید در توان سیاسی احزاب و جریان مدنی و سیاسی کردی حاضر در پارلمان ترکیه نیز در حال انجام است که آخرین مورد آن به اقدام 4 ژوئن/ 15 خرداد نمایندگان ائتلاف «جمهور» متشکل از حزب عدالت و توسعه با محوریت اردوغان و حزب حرکت ملی به ریاست دولت باغچلی در صلب مصونیت قضایی و دستگیری دو نماینده حزب دموکراتیک خلق‌ها یعنی لیلا گووَن و موسی فاریس اوغلو و همچنین قادر انیس بربر اوغلو، نماینده حزب جمهوری خلق باز می گردد. این مسئله گویای آن است که سیاست، عدالت و دموکراسی در ترکیه به بن بستی جدی رسیده است.

به نظر نمی رسد تبعات منفی و مخرب استراتژی «دیگری» خواندن و سیاست حذف رجب طیب اردوغان تنها محدود به کردها، چه از شاخه های نظامی و امنیتی و چه از جریان و احزاب سیاسی و مدنی باشد. چون ترکیه در حالی دوران مبارزه با کرونا و مسایل اقتصادی ناشی از این معضل جهانی را سپری می کند که عرصه سیاست داخلی این کشور در ماه‌های اخیر شاید پرتلاطم ترین دوران خود طی حداقل یک دهه گذشته را سپری می‌کند که بی شک از نتایج سیاست حذف اردوغان سرچشمه می گیرد.  
 
تشکیل دو حزب سیاسی جدید از سوی احمد داووداوغلو، نخست وزیر اسبق ترکیه و رهبر سابق حزب عدالت و توسعه، به نام حزب «آینده» در 13 دسامبر سال گذشته میلادی و دیگری حزب «دوا» توسط علی باباجان، معاون سابق اردوغان و از معماران سیاست‌های اقتصادی ترکیه به همراهی سعدالله ارگین، رهبر سابق گروه پارلمانی حزب عدالت و توسعه، بشیر آتالای، وزیر کشور اسبق ترکیه و نهاد ارگون و نیز فعالیت‌های این افراد علیه حاکمیت حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی صحنه سیاسی و اجتماعی ترکیه را وارد مرحله تازه ای کرده است؛ مرحله ای که نشان از این دارد مشروعیت و مقبولیت رئیس جمهوری ترکیه لحظه به لحظه در حال فول است تا جایی که حتی احتمال پایان یافتن پیش از موعد حیات سیاسی اردوغان وجود دارد. چرا که به باور داوود اوغلو اساسا‌ حزب «آینده» در ترکیه به این دلیل شکل گرفت که طبق برآوردهای وی و حتی همراهانش در حزب عدالت و توسعه که اکنون سکان هدایت و ریاستش در دستان اردوغان است، این حزب (عدالت و توسعه) دیگر توان تشکیل دولت را ندارد. چون نظام جدید ریاستی بر حسب معیارهای دموکراسی در سایه عملکرد ضعیف اردوغان نمی تواند پاسخگوی نیازهای جامعه ترکیه باشد و این سیستم حکومتی با این شیوه مدیریت رئیس جمهوری فعلی ترکیه در نهایت به دیکتاتوری منجر خواهد شد. 

با وجود آن که دولت باغچلی و حزب متبوعش (حرکت ملی) به عنوان متحد اصلی اردوغان طرحی در مجلس ملی ترکیه برای ممانعت از انتقال نمایندگان به دیگر احزاب تقدیم ریاست مجلس ترکیه است تا مانع از حضور و نقش افرینی احمد داوود اغلو و علی باباجان شوند، اما به نظر نمی رسد که این طرح در صورت تصویب بتواند شرایط را به نفع اردوغان تغییر دهد. چرا که اگر چه منطبق با قوانین احزاب ترکیه، هر حزبی که در کل ترکیه سازماندهی شده و کنگره عمومی خود را برگزار و یا در مجلس ملی ترکیه ۲۰ نماینده داشته و گروه پارلمانی تشکیل داده‌اند، امکان شرکت در انتخابات را دارا می‌باشند و با توجه به این قانون در حال حاضر احزاب دوا و آینده هیچ کدام دو شرط یاد شده را ندارند و طبق قوانین فعلی امکان شرکت در انتخابات را دارا نیستند، ولی تجربه پیوستن 20 نماینده حزب جمهوری خواده خلق ترکیه به حزب «خوب» به ریاست خانم مرآل اکشنر بعد از جدایی از حزب حرکت ملی ثابت کرده است به احتمال بسیار قوی بخشی از نمایندگان حزب جمهوری خواه خلق برای رفع این مانع قانونی وارد حزب آینده و دوا شوند. 

علیرغم آن که در سایه تنگنای سیاسی موجود در ترکیه بسیاری در ماه های پایانی سال 2019 و قبل از شیوع کرونا در جامعه سیاسی ترکیه ادعاهایی مبنی بر اینکه برگزاری انتخابات زودهنگام به دلیل تنگناهای سیاسی و اقتصادی ترکیه در ماه‌های اکتبر و یا توامبر سال جاری را مطرح کردند، ولی با شیوع کرونا و پیامدهای آن این گمانه زنی ها به محاق رفت. فارغ از این که انتخابات پیش رو در ترکیه زودهنگام باشد و یا سه سال دیگر و در همان موعد قانونی خود برگزار شود، نمی تواند از حساسیت و تغییرات جدی در صحنه سیاسی و اقتصادی بکاهد. چرا که اکنون در ترکیه شرایطی شکل گرفته است که به نظر می رسد یاران سابق و رقبای فعلی اردوغان در حال نزدیکی سیاسی و ائتلاف با جریان ها و احزاب اپوزیسیون ترکی با محوریت کمال قلیچدار اغلو هستند. حتی می توان این احتمال را هم داد که در یک گام رو به جلو این احزاب تازه تاسیس و به خصوص حزب دوا با محوریت علی باباجان پتانسیل و ظرفیت ائتلاف با احزاب کردی را هم داشته باشد. به هر حال برگزاری سمینار دسامبر 2019 از سوی وی (علی باباجان) با محوریت بررسی مسئله کردها گویای آن است که انعطافی حداقلی برای شکل گیری فصول مشترک میان دو طرف وجود دارد. 

اگر چه شاید این ائتلاف شکننده به نظر آید، اما شکل گیری نیرو و پتانسیلی جدید در عرصه سیاسی ترکیه نشانگر آن است که  این کشور با یک بحران جدی ساختاری و سیستم سیاسی مواجه است و اردوغان نمی تواند راهی برای گذر از آن بیابد. لذا آنچه که در مرحله فعلی در جامعه ترکیه و در صحنه سیاسی این کشور شاهد آن هستیم آرامش قبل از توفان است و این کشور در ماه های پیش رو شاهد تحولات جدی صحنه های مختلف خواهد بود. از این رو که شواهد نشان می دهد شمشیرها در سیاست ترکیه از هم اکنون علیه همدیگر آخته شده اند.

عبدالرحمن فتح الهی

نویسنده خبر

روزنامه نگار و کارشناس ارشد روزنامه نگاری سیاسی و عضو تحریریه دیپلماسی ایرانی.

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: ترکیه رجب طیب اردوغان پ.ک.ک اعتراضات در آمریکا


( ۱۸ )

نظر شما :

گروهبان گارسیا ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۶:۵۷
به به! عکس سرور خاورمیانه! تیپو ببین، نگاهو ببین! عین آرتیستها تو فیلمهای وسترن که میخوان دوئل کنن. عبدالرحمن تو خوش سلیقه ای، جدی میگم. ولی تیتر رو نتونستم بخونم. چی نوشتی؟ ترقی تا کجا؟ یه همچین چیزیه
دکتر ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۷:۰۶
این اردوغان بیمار روانی هست. به ایران هم میگفت شما حامی پ ک ک هستید! زمانی که می‌خواست جریان‌های قانونی کردی که الان توی مجلس ترکیه سومین جریان هستن رو بکوبه میگفت اینها زرتشتی هستن. انگار زرتشتی بودن جرمه. خوب شما هم داعشی هستی جناب اردوغان با این افکارت. و الان هم میگه پ ک ک عامل ناامنی آمریکاست! خوب اگه اینطور باشه که بی عرضگی ارتش چند میلیارد دلاری شما در مقابل یک گروه که با کلاشنیکوف داره میجنگه و 40 ساله میگید نابودش کردیم رو نشون میده. البته دنیا تغییر کرده و مردم فریب نمیخورن و معترضین سیاه پوست آمریکا خودشون جواب ژست‌های اردوغان رو دادن و گفتن تو خودت فاشیست هستی.
علی ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۸:۵۰
دوست عزیز نویسنده ، در هرکشور دارای آزادی ، تشکیل احزاب قدرتمند به نفع دموکراسی ونشان دهنده میزان آزادی مردان سیاست آن کشور در داشتن سهمی برای آینده آن کشور است .کسی که خائن به وطن نباشد می تواند خود را در معرض انتخاب مردم قرار دهد کجای این کار بد است ؟ اگر آقای اردوغان صرفاٌ شخصی با خصوصیاتی که شما گفتید بود آیا منطقی نیست که با تشکیل چنین احزابی مخالفت کند یا حداقل سنگی در راه تشکیل آن بیاندازد؟به جرات می توان گفت نظام سیاسی ترکیه در منطقه بیشترین دموکراسی را برای مردم خودبه ارمغان آورده است .ضمناٌ لطف کرده اسامی خاص را ترجمه نکنید حزب خوب یعنی چه ؟ ( اییه پارتی) بنده نوشتن چنین مقالاتی را برای کشور عزیز خودمان به این دوست عزیز پیشنهاد می کنم چرا که در طول چندین سال که این سایت رامی بینم هنوز دیپلماسی ایرانی مطالبی راجع به نقد سیاستمداران و صاحب منصبان خودی ننوشته است این درحالی است که کم مانده حتی طرز نشستن و خوابیدن مسعود بارزانی را به لطف مقالات دیپلماسی ایرانی بدانیم .
افخمی ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۲۲:۲۱
آقایان مواظب نوشتنتان باشید، بالای چشم اردوغان ابرو ندارد، الان یک مشت جانفداهای آتاتورک آمده وهرچه حقارتی که غربیان بر سر مردم ترکیه در دو سده اخیر آورده اند را برسر ما ایرانیان خالی می کنند.ننویسید آقا.
سامان ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۰۷:۴۶
هر چی باشه در ترکیه کردها دارای حزب هستند و چندین شبکه رادیویی و تلویزیونی دارند وعلنا میتونن از خود مختاری حرف بزنن به نظر شما کدام یک از این شرایط در ایران وجود داره
حسین ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۲:۲۰
ترکیه با داشتن حداقل 250 کانال تلویزیونی ماهواره ای و بیش از 1500 ایستگاه رادیویی خصوصی و آزادی احزاب، سمبل دموکراسی در خاورمیانه است. گرچه اردوغان یک فرد مذهبی است اما در شرایط آزادی احزاب نمی تواند بیشتر از چارچوبی که قانون تعریف کرده پا جلو بگذارد و ترکیه را به کشور بسته مذهبی تبدیل کند، و اگر بیشتر از آنهم قدم بردارد و کشور را به سوی دیکتاتوری سوق دهد خود بخود از چشم مردم می افتد و بهش و حزبش رای نمی دهند چنانکه در انتخابات شهرداریها این اتفاق افتاد، با اینحال اردوغان سیاستمدار پرقدرت و بازیگر سیاسی ماهری است.
کوروش ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۳:۲۶
البته این اسم مقالتون خیلی بجا و دقیقه و صد البته نه در مورد شخصیتها و سیاستهای آنکارا بلکه در مورد شخصیت و طرزفکر سادیسمی و فاشیسمی شما که باعث میشه هیچوقت از توهم خارج نشید
ارش ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۷:۵۳
حتی ابراهیم تالتیس هم کورده ، مشهورترین و معروف ترین هنرمند کشور ترکیه هم کورده، پس این ترک ، ترک که میکنن کجاست ، اکثر بازیگران و هنرمندان کشور ترکیه کورد هستند ، ماهسون ، احمد کایا ، امراه، حولیا افشار و ...... همه کوردن ،مسعود اوزیل هم بر خلاف تبلیغات پانترک های اردوغان پرست ، کورد هست. مصاحبه مسعود را با شبکه ZDF المان نگاه کنید که وقتی مجری سوال میکنه که تو از ترک تبار های المانی؟ اوزیل حرف مجری رو قطع میکنه و میگه نه من کوردم ، و به کورد بودن خودم افتخار میکنم، خدا برکتش بده
سردار سلیمانی ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۷:۵۴
اردوغان اصولا نه مسلمان است و نه ترک ، اگر به بیوگرافی اردوغان که در سفر به گرجستان هم تائید کرد نگاه کنید، اردوغان از اقوام گرجی چرکس ها است که در مهاجرتی بزرگ در دوران عثمانی، به آناتولی مهاجرت کرده اند
علی ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۸:۵۶
به افخمی نام ۲۲:۲۱ که نوشتند غربیان هر چه حقارتی بر سر مردم ترکیه آوردند،یک عده میخواهند بر سر مردم ایران بیاورند، اولا پیر مرد با ادب طرز حرف زدنت مثل داش مشتی های دوران شعبان بی مخ تاج گردون شببه است، ما نبایستی به مردم یک کشور توهین کنیم ،مخصوصا که همسایه ومسلمان، وسپر بلای مسلمانان در عرض لااقل هزار سال گذشته بوده،،ثانیا چه حقارتی ؟ اورپا یی که از زمان آتیلا ،تاسلطان محمد فاتح،تا جنگ جهانی اول تحت تسلط،۲۰۰۰ ساله ترکان بودند چطور شده ،آنموقع اورپاییان تحقیر نشده اند ولی ترکیه تحقیر شده،البته اگر ترکیه هم مثل بعضی شاهنشاهان مورد افتخار شما دو دستی کلید مملکت را دست متحدین جنگهای اول ودوم می داد وپرچم کشورهای بیگانه در چهار گوشه کشور نسب وافراشته می کرد ،وخاک ایران را تقدیم اورپا وروس وآمریکا می کرد ،آنموقع تحقیر میشد، نه اینکه مرد مردانه در برابر دشمنانش جنگید واجاز ه نداد پرچم بیگانه در کشورش بر افراشته شود،البته قسمت مهمی هم از کشورش جدا شد،که لااقل جنگیده،ولی مثل رضا پالانی کلا وطن را تقدیم نکردند، تنها ملتی که در طول تاریخ پرچمش بزمین نیافتاده،وهمیشه برافراشته بوده ترکیه بوده، اگر باور نداری از یک متخصص بی طرف تاریخ بپرس. واز همه مهمتر منظورتان از ما ایرانیان کیستند؟ ایران خودش در عرض ۱۲۰۰ سال گذشته در دست حکمداران ترکتبار بوده ونصف بیشتر مردم ایران ترکند ومفتخرند که در راه ایران ودفاع از آن در همیشه تاریخ از جان ومال گذشته ودر راه آبادی وآذادیش بیشتر از بقیه اقوام ایرانی جانساری کرده اند، وخود را از ایران وایران را از خود جدا نمیدانند، ولی بعضی شوونیستها وته ماندههای پهلوی نمی توانند اینها را تصور وتحمل کنند، وعلت آشفتگی بیمارگونه شما هم عظمت فداکاریهای ترکان درتاریخ ایران است،که فکر میکنید ایران مختص ومتعلق به یک قوم است،.واشتباهتان هم همینه،انشاالله به صراط مستقیم تشریف می آورید.
علی ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۹:۴۷
به دکتر قلابی۱۷:۰۶ که نوشته اند : وباافتخار از ۴۰ سال تروریسم pkk دفاع کرده اند ،البته تروریسمی که افسارش دست آمریکا ودشمنان اسلام است،وپایگاههای مختلفی در یونان وارمنستان قرهباغ،وعراق قندیل، مجری دستورات اربابان غربیست والان هم نصف سوریه بهمراه چاههای نفتش را با کمک آمریکا تصرف کرده،ودر عراق دولت وریس جمهور تعیین میکند ودر ایران هم تا معاون کل احمدی نژاد « رحیم مشایی» را در دست گرفته بود، ودر مناطق تحت تصرفش در سوریه وعراق حتی یک مسجد را هم آباد نگزاشته،واز احیای دین آتش پرستی هم حمایت میکند،وعملا در نابودی اسلام تلاش میکند،ورابطه تنگاتنگی هم با فتح الله گولن تروریست دارد که دشمن درجه یک ترکیه وایران است،وبا گروه تروریستی الاهوازیه وجیش اسلام جهت تجزیه ایران در تلاش است،وبرایشان آموزش میدهد،ودر آمریکا هم با تروریستهای آنتیفا در چپاول وغارت مغازههای آمریکا شراکت دارد،ودر قره باغ توسط ارامنه کمپ تروریستی دایر کرده،وهر روز در مرزهای ایران مرزداران عزیز مان را به شهادت میرسانند،وعملا پرچم اسراییل وآمریکارا با افتخار بالای سرشان میگیرند ،چه وجهه ای وجهتی برای مدافعه کردن دارند؟؟ ، مزدوری وقاچاق ،آدم کشی ،بمب کنار جاده کاشتن ،کودکان صغیر مردم را دزدیدن ....که افتخار نیست ،البته شاید دوای درد دکترای قلابی باشند !
سورنا تبریزی ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ | ۲۰:۳۰
اردوغان مهمان چند روز است به زودی دوره ی کسی که آرزو داشت سلطان سلیم دوم خوانده شود به پایان می رسد و ماییم و خاورمیانه ... ترکیه برای کرد ها راهی جز تجزیه و تشکیل کشور مستقل باقی نگذاشته است که این تجزیه دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد ...
محمد1 ۲۳ خرداد ۱۳۹۹ | ۰۲:۰۷
اقای افخمی دقیقا به خال زدید در صده اخیر پرتغالی ها در جنوب خلیج ترکیه قلعه ای بنا کرده اند که زیارتگاه ترک ها است یونانی ها . فرانسوی ها . انگلیسی ها از غرب و روسیه هم از شمال همین صد سال پیش بود که ترکیه را اشغال کرده بودند و باعث تبعید اتاتورک به جزیره موریس شده بودند و پسرش را را بر تخت سلطنت نشاندند حال این اردو غان گویا امپول توهم تزریق کرده میخواهد همچون اجداد خود مانع نفوذ کلوب مسیحیت به شرق شود که پدران او ۶۵۰ سال کرده بودند گویا انداز رییس جمهور سابق ایرا احمدی نژ اد جغرافی نمیداند و نمیداند که در قد و قواره رییس جمهور سابق ما نیست و به هاله توهم دچار شده
سامان ۲۳ خرداد ۱۳۹۹ | ۰۷:۴۸
ترکیه یک کشور بشدت فاشیستی و ضد انسانی است در عجبم چرا رسانه های جمهوری اسلامی جنایتهای اسراییل را میبینند ولی درباره ی جنایتهای ترکیه دم نمیزنند این همه نسل کشی اواره کردن بیگناهان عفرین و گری سپی و سرکانی این حجمه حمایت از داعش و تروریسم این همه سرکوب و نادیده گرفتن حقوق کوردها و ........
علی ۲۳ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۰:۲۳
ازادی بیان و داشتن 100 ها شبکه تلویزیون یک نمایش است برای مردم بزرگترین زندان روزنامه نگاران در جهان و عدم تحمل کوچکترین انتقاد و دادگاهی کردن دشمن تراشی از همسایه ها و....
گروهبان گارسیا ۲۳ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۲:۲۷
یه ذره بین پیدا کردم عبدالرحمن بذار ببینم دقیقا چی نوشتی. ترکیه، ترقی تا کجا؟ توسعه تا کجا؟ قدرت اقتصادی تا کجا؟ قدرت نظامی تا کجا؟ توان علمی تا کجا؟ توریسم تا کجا؟ نفوذ کلام در پهنه سیاست جهانی تا کجا؟ بابا این تیتر نیست که یه پاراگراف کامله. ولی خیلی عوض شدی عبدالرحمن، تو اینجوری نبودی اصلا متحول شدی!
رستم ۲۳ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۷:۰۶
البته ترس اردوغان توهم نیست وقتی کل غرب استانبول کردنشین هست ، اردوغان باید هم بترسه، کشوری که نامش ترکیه هست پایتختش پرجمعیت ترین شهر کردنشین دنیاست
علی ۲۳ خرداد ۱۳۹۹ | ۲۱:۱۳
رستم جان پاینخت ترکیه استانبول نیست .درضمن بااینکه قانون کپی رایت درایران معنی ندارد ولی توصیه می کنم همه چیز را هم اینقدر ناشیانه کپی نکنید درست است که نصف تهران تورک است ولی نصف استانبول کورد نیست واین یک شوخی بی مزه است والبته برای تورک ترس معنی ندارداین راشما بهتر می دانید.
پروفسور بالتازار ۲۳ خرداد ۱۳۹۹ | ۲۱:۲۶
البته توهم اصلی را پهلوان رستم قارپوزآبادی زده. توهم کرد شدن استانبول!
رستم ۲۴ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۲:۰۹
اگر کسی شک دارد نصف استانبول کورد هست، بخاطر کرونا تور ها ارزان شده اند ، میتواند به صورت حضوری شک خود را برطرف کند, توهمی به نام ترک کیه
گروهبان گارسیا ۲۴ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۲:۴۰
(البته توهم اصلی را پهلوان رستم قارپوزآبادی زده. توهم کرد شدن استانبول!) شما این بلا رو سرش آوردین پرفسور! کلاس ترک ستیزی پیرمرد بالاتر از این حرفها بود. اون در رویاهاش همیشه هلن ها و ونوس ها رو می دید که در بغل هرکول ها و زئوس ها استانبول رو از چنگ ترکان خارج کرده دوباره به قسطنطنیه تبدیلش می کنند. الان آرزو داره کردهای دیار بکری این کار رو انجام بدن. این بیچاره آرزو داشت ژولیوس سزار استانبول رو فتح کنه الان میگه ابراهیم تاتلس این کار رو خواهد کرد. شما این بلا رو سرش آوردین پرفسور، شما کاخ آرزوهای این بیچاره رو سرش خراب کردین. یک بار از شما خواهش کردم دست از سر این پیرمرد بردارین..خواهشمو باز تکرار میکنم
فرهاد ۲۴ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۲:۴۹
بله ترس معنی نداره وقتی جلوی ارتش ارمنستان که تقریبا هیچ سلاحی نداشت همه شون از قره باغ فرار کردن و اگه ایران نبود که به ارمنستان هشدار بده الان باکو هم دست ارمنیها بود. راستی این ترکهای نصف تهران کجا هستن؟ فکر کنم شما که ژاپن رو هم ترک نشین میدونید یک سریها رو توی تهران ترک حساب کردید که خودشون هم خبر ندارن. عالمی دارید برای خودتون طفلکیها.
خسرو ۲۴ خرداد ۱۳۹۹ | ۲۲:۰۷
چند تا کامنت نوشتم که همگی بایکوت شد ، انگار دیپلماسی ایرانی را دربست به پانکردها حواله کرده اند ، افرادی نظیر عبدالرحمن فتح الهی و اسلام ذولقدر پور و .... مبارکتون باشه ، این سایت با تعداد کم خواننده هایش نباید سانسور و بایکوت را اعمال می کرد ولی خدا بزرگه
علی ۲۴ خرداد ۱۳۹۹ | ۲۲:۱۵
در جواب فرهاد نام،،،،،که نوشته اند آذربایجانی ها در مقابل ارامنه فرار کردند ،اولا آذربایجان در اصل با روسها می جنگید،وحالا هم روسها در پشت ارامنه هستند،وحتی فرانسه وآمریکا،هم پشت ارامنه هستند ،ولی آذربایجانیها هم به مصداق شعر «« من از بیگانگان هر گز ننالم که با من هرچه کرد آن آشنا کرد»» لذا بعضی از شوونیستها ونژاد پرستان ته مانده رضا خانی چنان دشمنی با ملت های آذربایجان وترکیه را دارند که اگر جنگی مابین اسراییل وترکان در گیرد ،در کنار اسراییل قرار می گیرند، واین هم از حماقت ونادانی ذاتی خودشان است،والا ترکان در طول تاریخ خود را هزاران بار ثابت کرده اند واگر می ترسیدند بر کل جهان ۲۰۰۰ سال حکومت نمی کردند« از چین گرفته تا روس تا اورپا،تا آفریقاوخاورمیانه والبته ایران که مال خودشان است» پس ترس در ژن ترک وجود ندارد،اینرا دنیا می داند وتو هم خواهی دانست.
فرهاد ۲۷ خرداد ۱۳۹۹ | ۲۱:۵۳
آذری‌ها حمایت اسرائیل و ترکیه رو پشت خودشون داشتن و بر خلاف تبلیغات پانترکیسم همین حالا هم دارن از روسیه پیشرفته ترین جنگنده ها رو می‌خرن. اون چیزی که ارمنستان رو پیروز قره باغ کرد روحیه جنگندگی در برابر دشمن ترسو بود که پیروزیشون رو میخواست با سلاحهای خارجی که چند برابر ارمنستان هم داشتن، به دست بیارن. پس لطفا از شجاعت صحبتی نکنید. باز هم میگم اگه ایران نبود الان باکو هم جز ارمنستان بود. صحبت از جنگ ترکها با اسرائیل هم مضحکه وقتی که اسرائیل همین حالا با آذربایجان مانور نظامی برگزار میکنه و علیه ما پهباد جاسوسی از خاک آذربایجان میفرستن و ترکیه هم بزرگترین شریک تجاری منطقه ای اسرائیله. ترکیه زمانی که اسرائیل ترکها رو توی کشتی ماوی مرمره به گلوله بست هم جرات اقدام عملی نداشت و اردوغان فقط صداش رو به کم بالا برد. جنگ با اسرائیل؟؟؟؟ اتفاقا اگه جنگی بین ایران و اسرائیل باشه ترکیه و مزدورهای داخلی و خارجیش هستن که از پشت خنجر خواهند زد.
یک فرد ۰۱ تیر ۱۳۹۹ | ۱۲:۴۷
شخصی که با نام "پروفسور بالتازار"(21:26)در این قسمت نظر داده!تو شخصی که با نام "رستم"در این قسمت مطالبی نوشته رو "پهلوان رستم قارپوزآبادی" دونستی؟در یک قسمتی در این بخش نظرات این سایت نویسنده اون گزارش در اون قسمت رو هم قارپوزآبادی دونستی.منو هم از قارپوزآباد دونستی.آیا تو هر کسی که در یک موضوع با نظرت مخالف باشه قارپوزآبادی میدونی؟آیا فکر میکنی هر کس که با نظرت مخالفت کنه قارپوزآبادیه؟اگر اونطور فکر میکنی از اون توهم سطح پایینت دست بردار.از قارپوزآباد خاطره بدی داری؟نکته بعد اینکه شخصی که با نام "گروهبان گارسیا"در این قسمت نظر داده هم هم اینجا ازت تعریف کرد.در یک قسمت دیگه در این سایت هم دیدم که ازت تعریف کرد که واقعا تا حدی مشکوکه.نکته بعد اینکه شخصی که با نام علی (در 18:56)در این قسمت نظر داده! شخصی که با نام افخمی در این قسمت نظر داده رو پیرمرد دونستی،در قسمت نظرات در بخشی دیگر در این سایت شخصی به من هم گفت پیرمرد و در اون نظرش هم با نام "علی"نظر داده بود.اگر اون فرد هم خودتی،واقعا تو هم هر کس که نظراتی مخالف نظرت داشته باشه رو الزاما پیرمرد میدونی؟اگر که اونطوره واقعا تو هم از اون توهم سطح پایینت دست بکش.
یک فرد ۰۱ تیر ۱۳۹۹ | ۱۳:۲۳
خطاب به مدیریت این سایت:به افرادی که از واژه "ترک"سوء استفاده میکنند تا بر ضد امنیت ملی ایران در این سایت نظر بدن،تریبون ندید.به افرادی که سعی میکنند در نظراتشون به طور مستقیم یا غیر مستقیم پیوندهای کاذب و دروغینی بین ترک زبانان در ایران ترک زبانان در استانبول و آسیای میانه رو بیان کنند،تریبون ندید.به افرادی که سعی می کنند در همه اختلافاتی که بین ایران و ترکیه وجود داره بر ضد امنیت ملی ایران از واژه "ترک"سوء استفاده کنند و مستقیم یا غیر مستقیم بر ضد ایران در اون موارد هم نظر بدن،تریبون ندید.در مجموع اکثر ترک زبانان در ایران از نظر ساختار چهره،از نظر آداب معاشرت،از نظر مناسبت های مذهبی،از نظر اعیاد ملی،از نظر دستاوردهای تاریخی به اکثر مردم ایران شبیه تر هستند تا به اکثر ترک زبانان آسیای میانه و استانبول.و ترک زبانان ایرانی هم ایرانی هستند.یک عده با سوء استفاده از واژه "ترک"میخوان به دروغ وانمود کنند که همه ترک زبانان در ایران در اختلافات بین ایران و ترکیه از ترکیه حمایت میکنند.به اون افراد تریبون ندید.تریبون دادن به اون افراد به معنای احترام گذاشتن به ترک زبان ها در ایران نیست.اون افراد نماینده همه ترک زبانان در ایران نیستند.به افرادی که با سوء استفاده از نام قومیت های مختلف در ایران، بر ضد منافع ملی ایران در این سایت مطالبی مینویسن تریبون ندید.هوشیار باشید.ممکنه عده ایشون با بازی با کلمات و نقاب های مختلف سعی کنند شما را متقاعد کنند که نظرات ایران ستیزانشون رو منتشر کنید.عده ایشون ممکنه سعی کنند به دروغ شما بگن منتشر کردن نظرات ایران ایران ستیزانشون یعنی بالارفتن سطح این سایت.عده ایشون هم ممکنه در اون مورد به شدت مظلوم نمایی کنند.هزاران بار هم به شما التماس و ناله کنند که چرا اون نظرات ایران ستیزانشون منتشر نمیشه و هزارن بار هم اگر در اون راستا هم دست پیشو گرفتن توجهی به اون موارد نکنید وبهشون تریبون ندید. آزادی بیان هم یک چارچوب مشخصی داره.وقتی یک سری افرادی از آزادی بیان بر ضد امنیت ملی ایران استفاده میکنند،اون آزادی بیان چه فایده ای داره؟آزادی بیانی که در راستای سربلندی ایران نباشه و برای تفرقه و سوء استفاده و بر ضد امنیت ملی ایران باشه چه فایده ای داری.روند ایران ستیزانه نظر دهی بعضیا در این سایت کاملا مشخصه.وقتی عده ایشون در برابر پاسخ های واضح و درست و منطقی و بدیهی که بهشون میشه مقاومت و لجاجت نادرستی می کنند و همچنان بر طبل ایران سیتزیشون میکوبن،از دست دادن اون دسته از مخاطبان سایت چه ضرری برای این سایت داره؟
رضا ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ | ۱۰:۳۶
سلام چی بگم