هندی که دیگر نمی شناسیم

نویسنده: علی قوامی

دیپلماسی ایرانی: کشور هند با اعلام "سیکولار مذهبی"، در واقع "تفوق هندویسم" را با توجه به جمعیت کثیر در مقابل مسلمانان قلیل، بر کشور هند قالب کرد. آتش زدن اماکن مسلمانان، اخراج مسلمانان و اخیرا رد تابعیت مسلمانانی که برای سال ها در بخش شرقی هند مقیم بودند و جنگ های بین هند و پاکستان و بنگلادش، همگی بیانگر خصومت ذاتی و دیرینه هندوها علیه مسلمانان ساکن در منطقه شبه قاره هند است. هند در حال "افزایش قدرت شاخ زدن" اول؛ در منطقه و بتدریج در سیاست بین الملل است. 

روزگاری نه چندان دوری بود که هند از ترس کشورهای عربی، با اسراییل رابطه نداشت. زمانی بود گرسنگان هندی، برای سیر شدن در کشورهای عربی سرگردان بودند. زمانی بود هند از ترس چین، تعیین مرز با چین را رها کرده بود. زمانی بود هندی ها دریافت کننده کمک های همسایگان برای سیر کردن شکم بیش از یک میلیارد جمعیت بودند و الآن، به کشورهای گرسنه آفریقایی، با برنج باسماتی مرغوب که، در ایران هم مصرف کننده دارد، کمک می کنند. دوران حکمرانی هندوها یا هند جدید، با شروع "دولت های متعصب هندو" از جمله دولت فعلی آقای "ناریندرا مودی" شروع و دست اندازی به حوزه مسلمانان آغاز شد که به نظر می رسد باید موضوع جدی گرفته شود. 

کشور هندی که به شوروی پناه برده بود تا جایگاهی در جنبش عدم تعهد حفظ کند، در حال حاضر با انگلیس و امریکا روابط استراتژیک و همکاری ایمنی اتمی دارد. هندی که از ترس جهان اسلام، با اسرائیل رابطه نداشت یا مخفیانه بود، آقای "ناریندرا مودی"، نخست وزیر هند در دیدار با نتانیاهو از همکاری استراتژیک و دوستی دیرینه یاد می کند.

هندی که تا دیروز صادر کننده کارگر به کشورهای عربی بود، در جایگزینی چین، برای حضور شرکت های امریکایی در هند تلاش می کند، نفت ایران را هم با منت دریافت می کند. دولت ترامپ هم برای مقابله با چین، انتخاب هند را مد نظر دارد زیرا هندوهای هند، نه تنها یار مطلوب امریکا در مقابله با چین هستند بلکه به عنوان متحد موثر آتی در مقابله با اسلام و کشورهای اسلامی منطقه، در مشارکت با محور انگلیس/امریکا/اسرائیل متحدی مطلوب است. 

چه کنیم؟ کارهایی که کردیم؛ پاکستان را به روابط با هند، به حال خود واگذار کردیم و گذرگاه چاه بهار را برای اهداف بلندپروازانه هند؛ برای دسترسی به آسیای میانه، دخالت در افغانستان و تسهیل رفتن به مسکو و اروپا انجام داده ایم. نتیجه؛ پاکستان به دامن عربستان پناه برد و در مقابل هند روز به روز ضعیف تر شد و، به دلیل نیاز مالی، مجبورا نقش منفی در رابطه با جمهوری اسلامی را برای پاکستان ترسیم کردند. 

چه می توانیم بکنیم؟ باید مواظب شاخ هند بود که در حال "رشد و تیز شدن" آن توسط محور انگلیس/امریکا/اسرائیل است. نویسنده از لایه های پنهان توافق چابهار بین جمهوری اسلامی ایران و هند اطلاع ندارد لذا، نمی توان در مورد ابزارهای موثر برای آمادگی در مقابل "رشد شاخ هند" پیش بینی کرد. بدیهی است اصحاب دخیل در مراودات سیاسی بین دو کشور و نخبگان حوزه شبه قاره هند باید طنین هوشیار را به صدا درآورند که دیر است. آیا افزایش و تیز شدن شاخ هند در منطقه در راستای کمک به جنبش عدم تعهد است یا؛ هند را دیگر نمی توان عضو جنبش عدم تعهد محسوب کرد؛ سوالی است که بر مبنای پاسخ، می توان نقش آینده هند در روابط با جمهوری اسلامی ایران، منطقه و سیاست بین الملل به خصوص بازی در محور انگلیس/امریکا/اسرائیل را تبیین کرد. به نظر می رسد با توجه به تاریخ گذشته رفتار و گفتار منفی سیاستمداران متعصب هندوی کشور هند در مواجهه با مسلمانان و بررسی تدریجی نقش و جایگاه سیاسی هند در جناح انگلیس/امریکا/اسرائیل، بیانگر این حقیقت باشد که؛ هدف در سیبل شاخ هند، مسلمانان و کشورهای اسلامی باشد؛ که باید یا آماده پذیرای آن بود یا تدابیر لازم برای کنترل "شاخ در حال رشد هند" را در دستورکار قرار داد.