بدخواهان بدنبال پرونده سازی علیه ایران هستند

دیپلماسی ایرانی: دقت نظر در حوادثی چون: ناامن جلوه دادن منطقه خلیج فارس، تهدید سازی از قدرت دفاعی و بازدارندگی و نسبت دادن حمله به مراکز نفتی عربستان به ایران، اعمال تحریم های بی سابقه و گریز از مسئولیت در قبال تعهدات برجامی و خارج از آن، نشان از تلاش شیطنت آمیزی برای پرونده سازی و به تله انداختن جمهوری اسلامی ایران دارد. 

برخی از کشورهای منطقه که در توهم ثروت و پشت گرمی به غرب و رژیم صهیونیستی هستند از همه ظرفیت های خود در جهت کشاندن منطقه به تقابل با جمهوری اسلامی ایران بهره گرفته و تصورشان بر این است که ایجاد جنگی محدود بین ایالات متحده با ایران با هدف از بین بردن زیر ساخت ها و توانمندی های صنعتی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران، بهترین گزینه است تا از این طریق امکان رشد و توسعه را از ایران گرفته و جامعه را از دستیابی به هر امکانی برای بالفعل ساختن ظرفیت های بالقوه خود محروم کنند. 

از نگاه آنان، مقابله با ایران توسعه یافته و با اقتصاد قوی بسیار دشوارتر از رویاروئی نظامی و جنگی است چرا که موقعیت استراتژیک، ذهنیت خلاق و پویای ایرانی اگر به حرکت درآید و ثروت های نهفته در این سرزمین و موقعیت ارتباطی و ژئوپلتیکی بی نظیر فرصت ظهور پیدا کند بسیاری از آنها مجبور خواهند شد جایگاهی که بناحق در اثر تحریم و سیاستهای ضد ایرانی غرب بدست آورده اند را واگذاشته و به شرایط بسیار پائین از حد کنونی خود بسنده کنند. 

در این بین، تلاش های گسترده مقامات اروپائی و زیر فشار قرار دادن رئیس جمهور و هیات جمهوری اسلامی ایران در نیویورک برای پذیرش دیداری سمبلیک با رئیس جمهور ایالات متحده یک حادثه پروتکلی و نمایشی نبود بلکه وارد کردن ایران در مسیر امتیاز دهی برای موضوعاتی چون : نقش منطقه ای و توانمندیهای موشکی و نظامی جمهوری اسلامی ایران است که مستقیمأ با امنیت ملی کشور ما گره خورده است. براستی ما با شرایط حساسی مواجه هستیم و ذهن پویا و تیزبین ایرانی به روشنی می بیند که طرف های مقابل چقدر منافع محور هستند که نه تنها هیچ وفا و عهدی را پایبند نیستند بلکه نگاه کلی و جهان بینی آنها منافع و سود است و لبخند و تبسم آنان تا جائی است که از خود مایه نگذارند و ابتدائی ترین ارزش های انسانی را به قربانگاه برند درست نظیر وضعیتی که در یمن و فلسطین به روشن ترین وجه  شاهد آن هستیم.

در چنین شرایطی باید هوشیار باشیم که از همه ابزارهای خود به بهترین وجه استفاده نمائیم. یکی از ضرورت های جدی در مقطع کنونی، در پیش گرفتن دیپلماسی فعال و پیش دستانه است. باید به این نکته توجه داشت در شرایط مقاومت با هدف دستیابی به موقعیت بهتر برای مذاکره و چانه زنی، نه تنها دیپلماسی تعطیل و کم رنگ نمی شود بلکه باید با سرعت و هوشمندی، طراحی و محاسبه دشمن را ارزیابی و سناریوهای خود را برای خنثی کردن آنها به اجرا درآورده و نظم فکری طرف مقابل را برهم زد. 

در این راستا، یکی از وظائف مهم دستگاه دیپلماسی، تشریح سیاستها و خواسته های کشور به مخاطبین اعم از : کشورهای منطقه، کشورهای همسمو، بازیگران اثرگذار و افکار عمومی جهان است. با این اقدامات، باید تصویرسازی درستی صورت گیرد که ایران به شرط توجه به منافع و خواسته های بنیادین خود، اهل مذاکره و گفتگو است و هیچگاه میز مذاکره را ترک نمی گوید چرا که در گفتگو، حرفهای زیادی برای گفتن دارد و اتفاقا این طرفهای مقابل هستند که از یک گفتگوی منطقی و متوازن، گریزان هستند.

علاوه بر این از آنجا که همراهی و ایستادگی ملت نیز نقش اساسی در به نتیجه رسیدن اهداف و سناریوهای ایران دارد باید با جامعه نیز با منطق و استدلال سخن گفت و معنای درست ایستادگی، آثار و پیامدها و چشم انداز مسیر در پیش گرفته شده را برای آنان تشریح و البته فضای عمومی و تحولات کشور را بسمتی پیش برد که مردم حساس عدالت و مشارکت همگانی را حس نمایند و روح ایرانی در طی کردن مسیر پیش روی احساس هم پیوندی کند. 

طبعا تصمیم گیران جامعه نیز متوجه واقعیت های جاری در جامعه و محیط بین المللی می باشند و در مسیر مقاومت تجربه های گوناگونی را در اقصی نقاط جهان شاهد هستند اما شاید تعریف ایرانی از مقاومت تفاوت های جدی با تجارب دیگر داشته باشد. از نگاه ما قاعدتا، مقاومت به معنای مفهومی بی حد و مرز و چارچوب روشن نیست بلکه منظور آن است که به حد بازدارندگی قابل قبولی برسیم که طرف های مقابل به این درک روشن برسند که نمی توان حقوق این ملت و کشور را نادیده گرفت و باید سهم آن از کیک قدرت را در نظر گیرند. ماموریت و رسالت دیپلماسی در فرموله و نهادینه کردن  این درک است تا منافع کشور در فرآیند مذاکره با کشورهای بزرگ و ذینفع بدست آید و برای رسیدن به چنین هدف و منظوری نیز باید فضا برای ایفای نقش دیپلماسی فراهم شود.