لزوم مطالبه گری از دولت

عبدالکریم محمود 

دیپلماسی ایرانی: چند روز پیش و در گیر و دار جنگ احزاب سیاسی عراق در رابطه با استیضاح وزرا و حتی نخست وزیر، یک بیمار عراقی مبتلا به سرطان خود را از بالای یکی از بیمارستان های بصره پرتاب و خودکشی کرد.

اینکه فردی به دلیل فشار بیماری به دنبال پایان دادن به زندگی خود باشد در بسیاری از نقاط جهان اتفاق افتاده است اما وقتی این خودکشی به دلیل کمبود دارو به انجام برسد آن هم در کشوری که تقریبا شرایط اقتصادی با ثباتی پیدا کرده است مسئله تفاوت بسیار زیادی پیدا می کند.

به اعتقاد منتقدین دولت، مردم عراق با وجود ثروت قابل توجهی که از طریق منابع طبیعی کشورشان از آن بهره مند هستند، به دلیل فساد حاکم بر کشور از بحران های مختلفی رنج می برند. برخی از این بحران ها زندگی مردم این کشور را به خطر انداخته است در حالی که دولت کار خاصی را تا کنون برای این کار انجام نداده است.

بر اساس آمار منتشر شده، عراقی یکی از بالاترین میانگین را در ابتلا به سرطان بین کشورهای جهان به خود اختصاص داده است.

وقوع چند جنگ، به کارگیری نیروهای ائتلاف از اورانیوم ضعیف شده در  تسلیحاتی که در عراق به کار برده شد، اعمال تحریم های بسیار سخت برای حدود یک دهه، کمبود و حتی نبود زیر ساخت های خدماتی و بی تفاوتی و اهمال مسئولین نسبت به ارائه خدمات طی سال های بعد از سقوط صدام همگی دست به دست هم دادند تا میانگین ابتلا به این بیماری به شدت افزایش پیدا کند.

بر اساس آمار منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی، عراق بیشترین میانگین ابتلا به سرطان را در خاورمیانه دارد، تنها در سال 2018 میلادی بیش از 20 هزار مورد ابتلا به سرطان در کشور به ثبت رسیده است،  به نحوی که می توان گفت از هر 100 هزار عراقی 135 نفر از آنها مبتلا به سرطان شده یا می شوند.

با وجود آنکه کابینه های قبلی عراق همواره بهانه های مختلفی در رابطه با عدم ارائه خدمات مطلوب به شهروندان ارائه می کردند اما به اعتقاد منتقدین دولت عادل عبدالمهدی وی شرایط نسبتا با ثباتی را در عراق تحویل گرفته و همان طور که موانع امنیتی در بغداد و بقیه شهرهای عراق برچیده شد و زمینه برای برگزاری فعالیت های مختلف ورزشی و فرهنگی در نقاطی که تا چند سال پیش ورود به آن بدون حضور گسترده نظامی نیز امری شبه محال می نمود فراهم شده است باید زمینه مبارزه با فساد که زمینه ساز اصلی فلاکت جامعه عراق شده است هم فراهم شود.

به اعتقاد کارشناسان فروش کامل و بی دغدغه نفت، سرمایه گذاری های هنگفت کشورها و شرکت های مختلف جهان و از همه مهمتر همسویی جامعه جهانی با این کشور هیچ بهانه ای برای نخست وزیری که از همان ابتدا داعیه عملگرایی را سر داد، برای تامین حداقل خدمات برای مردم کشورش باقی نگذارده است.

منتقدان عبدالمهدی هم تاکید می کنند، اگر آوارگان برای بازگشت به خانه های خود بتوانند خلف وعده ها را برای مدت بیشتری تحمل کنند و بیکاران هم بتوانند به هر شکل ممکن برای مدت زمان دیگری صبوری  کنند اما بیماران به ویژه بیماران صعب العلاج که صرفه نظر از رنج و مشقت بیماری مرگ قدم به قدم آنها حرکت می کند، به طور حتم مجالی برای صبر کردن پیدا نخواهند کرد و اگر اشغالگری، تروریسم و جنگ گزینه ناگزیر مردم عراق  و دولت بغداد بود که راه فراری از آن وجود نداشت اما مبارزه با فساد حاکم بر کشور که باعث  شده شهروند عراقی از حداقل  خدمات رفاهی هم بی بهره باشد امری غیر قابل اغماص است که شهروند عادی عراقی آن را به عنوان حداقل خواسته خود از دولت طلب می کند.

این خواسته ها امروز به شکل کلان تری توسط رهبران جریان های مخالف عبدالمهدی به شکل منسجم تری در حال مطرح شدن است. شخصیت های مخالف عبد المهدی تاکید می کنند که این مسئله را در صحن پارلمان و در چانه زنی با دولت در صدر خواسته هایشان قرار داده اند.

با این حال به اعتقاد کارشناسان گرچه اپوزیسون اعلام می کند این درخواست های به نمایندگی از مردم  روی میز دولت قرار داده است اما این رویکرد زمانی موفق خواهد شد که عاری از هر نوع اهداف جناحی و سیاسی باشد.

چه، مردم عراق ثابت کرده اند به اندازه ای که از جنگ خسته شده اند از بازی های سیاسی برخی از جناح های این کشور هم به ستوه آمده اند و این را در آخرین انتخابات پارلمانی هم نشان دادند گرچه برخی از طرف ها همچنان آن را باور ندارند.