مرد اولین‌های اسرائیل علیه ایران، در راس ستاد ارتش

دیپلماسی ایرانی: ژنرال اسرائیلی اویو کوخاوی دیروز سه شنبه مسئولیت خود در مقام رئیس ستاد ارتش اسرائیل را آغاز کرد. این در شرایطی است که سلف وی، «گادی آیزنکوت» و نخست وزیر اسرائیل درباره درگیری ها و جنگ با ایران پرده پوشی را کنار گذاشته اند. اولی روز شنبه و دومی روز یکشنبه اعلام کردند که هزاران هدف ایرانی در سوریه را مورد حمله قرار داده اند و بارهای سلاح برای حزب الله را در چهار سال گذشته نابوده کرده اند.

به گزارش میدل ایست نیوز، کوخاوی جانشین کسی می شود که از محبوبیت بسیاری در اسرائیل برخوردار است. او در سال 2017 از سوی نیروهای دست راستی به خصوص «اویگدور لیبرمن»، وزیر دفاع مستعفی اسرائیل و نیز راست های دینی مانند حزب خانه یهودی متهم می شد که در برابر «حماس» جدیت به خرج نمی دهد و حاضر نیست جنگی همه جانبه در غزه برای نابودی حماس آغاز کند.

کوخاوی اولین کسی است که بحث خطر موشکی حزب الله در لبنان را مطرح کرد. او اولین کسی است که در کنفرانسی در 2012، آن زمان که رئیس اطلاعات ارتش اسرائیل (امان) بود گفت جنگ موشکی با اسرائیل خطر اصلی ای است که بیش از هر چیز دیگر اسرائیل را تهدید می کند. همچنین او اولین کسی بود که مدعی شد ایران اورانیوم غنی سازی شده دارد و می تواند آن را به بمب اتمی تبدیل کند.

کوخاوی پیش از این فرمانده چند عملیات علیه غزه بود از جمله عملیات «باران تابستانی». این عملیات باعث شد که وی از ترس بازداشت و محاکمه بابت جنایت جنگی در غزه تحصیلات عالیه اش در انگلستان را نیمه کاره رها کند و برای ادامه تحصیل در رشته روابط بین الملل به دانشگاه جانز هاپکینز برود.

او در سرکوب انتفاضه دوم مردم فلسطین در 2003 نقشی مؤثر داشت و از جدی ترین مدافعان حمله برای سرکوب انتفاضه بود. او در این راستا فرمانده نیروهای ویژه ای بود که اردوگاه پناهندگان فلسطینی بلاطه در نزدیکی نابلس را گرفت و به شهر بیت لحم حمله کرد و محاصره کلیسای زادگاه مسیح را شکست.

در سال 2014 پس از فرماندهی بخش اطلاعات ارتش (امان)، فرمانده منطقه شمالی ارتش اسرائیل شد، یعنی مسئول و فرمانده جبهه شمالی. تا اینکه در 2017 معاون رئیس ستاد مشترک ارتش شد. او نیز مانند سلف خود توجه ویژه ای به فعالیت های ارتش سایبری و طرح معروف آیزنکوت به نام «گدعون» دارد.

معلوم نیست که کوخاوی تا چه حد دست به تغییرات در ارتش اسرائیل بزند، اما به نظر می آید که استراتژی سابق آیزنکوت مورد تأیید او هم هست، یعنی تقویت نیروهای زمینی و استفاده از ارتش سایبری در اطلاعات ارتش.

در عرصه هماهنگی با سران سیاسی هم به نظر می آید که او نیز مانند سلف خود عمل کند و استراتژی اولویت جبهه شمالی برای مبارزه با حزب الله و نفوذ ایران را پیش بگیرد و هماهنگی و همکاری امنیتی با حکومت فلسطین در رام الله را طبق توصیه دو روز پیش آیزنکوت افزایش دهد و متوجه مرز میان تنش امنیتی و جنگ همه جانبه با غزه باشد.

این به معنای ادامه جنگ با حضور و نفوذ ایران و حزب الله و نیز مدیریت بحران در غزه است. در این راستا گفتنی است که رسانه های اسرائیلی مدعی اند که تفاهماتی میان روسیه و اسرائیل دیدار نتانیاهو با پوتین در سپتامبر 2015 صورت گرفته که اسرائیل اجازه حمله به مواضع ایران و حزب الله در سوریه را داشته باشد بدون اینکه این حملات آسیبی به حکومت سوریه و سیاست روسیه در تثبیت «بشار اسد» بزند.

در نهایت دستاوردهای آیزنکوت در دوره مسئولیتش را اینگونه می توان برشمرد: جلوگیری از کشیده شدن اوضاع به جنگ با نیروهای مقاومت در غزه، تقویت امنیت اسرائیل (با وجود دو شورش گسترده فلسطینی و نیز ادامه یافتن سیاست شهرک سازی)، هماهنگی امنیتی با سازمان امنیت فلسطین که مانع از درگیری انتفاضه در کرانه باختری شد. او در چهار سال مسئولیت خود جنگ با ایران و حزب الله را پیش برد بدون آنکه درگیری ای با نیروی هوایی روسیه در سوریه پیش بیاید.

با این همه برخی مقامات بلندپایه در ارتش اسرائیل تأکید می کنند که او ارتشی به جای گذاشته که توان جنگیدن ندارد، نیروهای راست افراطی اسرائیل می گویند که روحیه جنگی را از ارتش گرفته است. به خصوص که شمار داوطلبان پیوستن به بخش های رزمی ارتش کاهش یافته است.