دروغ یا جنایت؛ کدام را خواهد پذیرفت؟

نویسنده: راب اسلین

 دیپلماسی ایرانی: در روز 14 آوریل، اندکی پس از بمباران کشور مستقل سوریه از سوی ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه براساس اتهام اثبات نشده استفاده از سلاح های شیمیایی در دوما در تاریخ 7 آپریل، نخست وزیر بریتانیا ترزا می این بیانیه رسمی را منتشر کرد: «با کمک یگدیگر به مجموعه ای از اهداف محدود و مشخص ضربه زدیم. آنها ذخایر سلاح های شیمیایی و تاسیسات تولید آن را داشتند، یک مرکز کلیدی تحقیقات سلاح های شیمیایی و یک پایگاه نظامی برای استفاده در حملات شیمیایی مورد حمله قرار گرفت. ضربه زدن به این اهداف توانایی رژیم سوریه برای تحقیق، توسعه و گسترش سلاح های هسته ای را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.»

به نظر من وقتی که این حرف ها را شنیدم خانم می پذیرفت که یکی از راه های پیش روی او می تواند باعث شود که از دفترش اخراج شود. تصور من با گذشت زمان هیچ تغییری نکرد. اگر به دقت بیانیه او را بررسی کنیم مشخص می شود که او با حمله موشک های کروز به انبارهایی که معتقد است سلاح های شیمیایی در آنها وجود دارد مجاز می داند بنابراین ریسک پراکنده شدن مواد شیمیایی سمی در جو نیز برای او اهمیتی ندارد. اگر چنین اتفاقی می افتاد سخت بود که نتوان به این نکته اشاره کرد به خصوص به این دلیل که بعضی از این سایت ها که مورد حمله واقع شدند در نزدیکی مناطق مسکونی هستند.

از سوی دیگر، اگر او بمباران تاسیسات را مجاز می دانست درحالی که آگاه بود ذخیره سلاح های هسته ای در آنها وجود ندارد پس بیانیه عمومی او پس از بمباران یک دروغ بود. در اینجا گزینه دیگری وجود ندارد. او یا می دانست که ذخیره سلاح های شیمیایی وجود دارد که در این صورت به شکلی عمیقا بی پروا و غیرمسئولانه پیامدهای وحشتناک آن برای مردمی که در نزدیکی این مکان ها حضور داشتند را نادیده گرفته بود. گزینه دیگر این است که او می دانست که خبری از سلاح شیمیایی نیست که در این صورت بیانیه او عمدا گمراه کننده بود. بر اساس گزارش های وزرات دفاع روسیه، سازمان ممنوعیت سلاح های شیمیایی یکی از سایت هایی که مورد بمباران واقع شده را بررسی کرده و تا کنون هیچ مدرکی از وجود سلاح های شیمیایی پیدا نکرده است.

بیایید فکر کنیم که حرف آنها را قبول ندارید در این صورت با مشکل روبه رو هستید: اول سازمان منع سلاح های شیمیایی در گزارشی که در تاریخ 23 مارس منتشر کرد، تنها سه هفته قبل از حمله ایالات متحده، فرانسه و بریتانیا اعلام داشت که بازرسان آنها هیج شواهدی از سلاح های شیمیایی در سایت برزا یافت نکرده اند. اما مشکل دوم این است: اگر حرف وزارت دفاع روسیه اشتباه باشد یا پخش اطلاعات نادرست باشد و سازمان منع گسترش سلاح های شیمیایی حالا شواهدی مبنی بر وجود سلاح های شمیایی پیدا کرده است و این شواهد را تنها به ترزا می و همقطاران او در ایالات متحده و فرانسه نشان داده باشد حملات بی پروا به تاسیساتی که سلاح شیمیایی دارند بدون در نظر گرفتن عواقب وخیم آن برای مردم چه توجیهی دارد؟

مگر اینکه کسی چنین سناریویی چیده باشد که حمله با موشک های کروز با خیال راحت بر روی یک انبار مواد شیمیایی انجام شده و تضمین کرده باشد که مواد سمی به مردم اطراف نخواهد رسید. اما ما آن قدر احمق نیستیم که چنین چیزی را باور کنیم. بنابراین قضیه به سادگی این است: حالت اول، گزارش سازمان منع گسترش سلاح شیمیایی و ادعای وزارت دفاع روسیه هر دو درست است. در این مورد ترزا می ادعایی نادرست در برابر عموم ملت کرده است. حالت دوم، گزارش سازمان منع گسترش سلاح شیمیایی و ادعای وزرات دفاع روسیه هردو غلط است و ترزا می آگاهانه تاسیسات ذخیره سازی سلاح های شیمیایی را بدون توجه به پیامدهای فاجعه آمیز آن برای مردم بی گناه هدف قرار داده است.

این سوالی است که نیاز است در پارلمان از ترزا می پرسیده شود: خانم نخست وزیر در تاریخ 14 آوریل شما اجازه بمباران سه سایت در سوریه را بر اساس ادعای توسعه و ذخیره سلاح های شیمیایی صادر کردید. آیا این عمل باعث آزاد شدن مواد سمی در جو شده است و اگر شده آیا شما مسئولیت کامل نتایج این عمل را برعهده می گیرید؟

منبع: بلاگ مایر/ مترجم: روزبه آرش