پیونگ یانگ می‌تواند از ترامپ احمق بسازد

نویسنده: ژاسپر بِکِر

دیپلماسی ایرانی: زمانی که اتحاد جماهیر شوروی سقوط کرد و دو آلمان متحد شدند، تعداد اندکی از مردم احتمال می دادند که کره شمالی بتواند به عنوان یک کشور مستقل به کار خود ادامه دهد. آنها پس از پایان جنگ سرد هیچ دوستی نداشتند و هیچ کارتی در دستشان برای بازی وجود نداشت. با این حال تلاش آنها برای استفاده از قدرت هسته ای به عنوان یک نیروی بازدارنده هم اکنون به موفقیت رسید تا رئیس جمهور آمریکا حاضر شود پای میز مذاکره با آنها بنشیند. کاخ سفید دونالد ترامپ اعلام کرد که رئیس جمهور آماده است تا با رهبر کره شمالی کیم جونگ اون دیدار کند. این دیدار به احتمال زیاد در ماه مه به وقوع خواهد پیوست اما زمان و مکان آن به زودی مشخص خواهد شد. آیا این معامله سرانجام تمام معادلات دیپلماسی را برهم خواهد زد یا برای کره شمالی مشروعیت به ارمغان خواهد آورد؟

واشنگتن وجود جمهوری خلق کره شمالی را به رسمیت نشناخته است. هیچ توافقنامه صلحی بین دو کشور وجود ندارد و فقط توافقنامه ترانزیتی 1953 که به جنگ کره خاتمه داد، موجود است. علاوه بر این پیونگ یانگ از سوی آمریکا متهم به شکستن بسیاری از معاهدات بین المللی، کنوانسیون ها، موافقت نامه ها، قراردادها، وعده ها و تفاهم نامه ها شده است. آنها لقب «رژیم سرکش» را گرفته اند که اساسا روش هایی که به کار می بندند فاقد مشروعیت است.

می دانیم که آنها چه می خواهند. این قسمت آسان ماجرا است. آنها می خواهند در برابر دشمنان خود تضمینی برای بقا پیدا کنند. انگیزه آنها این است که حاکمیت مطلق سلسله کیم دست نخورده باقی بماند. اما این بیشتر به معنای کشیدن چک سفید امضاست. آنها نمی توانند بدون کمک هایی عظیم زنده باقی بمانند به این علت که آنها قصد ندارند سیستم اقتصادی نامناسب خود را تغییر دهند یا صرف منابع زیاد برای ارتش خود را متوقف کنند. هر زمانی که بنیانگذار کره شمالی یا پسرش در مسیر خود به مشکلی برخوردند راه مسیر اصلاح و مذاکره را در پیش گرفتند. این دلیلی برای حماقت آنها نیست بلکه باعث می شود به این سوال اساسی برسیم: دلیل کره شمالی چیست؟ اگر فرض کنیم که آنها وارد اقتصاد بازار شوند و شرکتی مانند سامسونگ راه خود را به مرزهای شمال باز کند آن گاه آنها به ناچار به ضمیمه ای از جنوب تبدیل می شوند. در این حالت شمال باید در ابتدا نیروی نظامی خود را کنار بگذارد و سپس آن ماموریت مقدسی که برای خود در حفظ جمهوری سوسیالیستی تحت فرماندهی خاندان کیم فرض کرده را رها کند.

برخی از روندهای دیپلماتیک در سرتاسر جهان به قصد فریب و ابهام انجام می شود و گاهی اوقات مذاکرات طولانی مدت به مردم کمک می کند تا با واقعیات کنار بیایند. اما تجربیات دهه های گذشته نشان داده که ماجرای کره شمالی این طور نیست. براساس شهادت بازدیدکنندگان، حاکمان این کشور زندگی رویایی برای خود ساخته اند و در عین حال رفتاری بدبینانه نسبت به مردم داخل و خارج از کشور دارند. درست مانند دولت ترامپ ممکن است بگویید که آنها ملزم به همکاری هستند. اما من فکر می کنم متقاعد کردن آنها برای همکاری بسیار سخت و حتی تقریبا غیرممکن است. چرا که هر توافقی شامل حذف دستگاه هسته ای کشور خواهد بود و به معنی سلب قدرت از دولتی است که می خواهد تمام قدرت را در دست داشته باشد. به طور خلاصه می توان به این نتیجه رسید که کره شمالی می تواند از ترامپ یک احمق بسازد. به همین دلیل بود که بیل کلینتون در ماه آخر حضورش در دفتر ریاست جمهوری بین ایجاد معامله اسرائیل و فلسطین یا معامله با کیم جونگ ایل، اولی را انتخاب کرد. چراکه از نظرش معامله اول قماری کم خطرتر بود.

مشکل این است که هرگونه توافق با کره شمالی به سرعت به ایجاد سیستم اخاذی بدل می شود. این سرنوشت توافقی است که در دوره کلینتون با عنوان برنامه پول و غذا ایجاد شد. پیونگ یانگ با راه اندازی یک مسیر مخفیانه توانست جهان را فریب دهد. آنها چه هدفی دارند؟ محاسبه اش ساده است. پیش بردن برنامه هسته ای تا جایی که ممکن است و تضمین ادامه حضورشان. هر چیز دیگری برای آنها یک تکه کاغد است. کره شمالی ترجیح می دهد علف بخورد  و چشمش به ولادیمیر پوتین باشد تا اینکه سلاح های هسته ای خود را کنار بگذارد. اما همچنان آنها دوست دارند که بار دیگر رقص قدیمی خود را تکرار کنند و دوباره به برنامه هسته ای خود بازگردند. بنابراین آیا رسیدن به یک معامله که ترامپ از آن حرف می زند و نجات دادن مردم کره شمالی خوب خواهد بود؟ قطعا نه. ما به مردم کره شمالی راهی برای خروج از این رژیم ستمگر بدهکاریم.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش

انتشار اولیه: چهارشنبه 23 اسفند 1396 / انتشار مجدد: سه شنبه 14 فروردین 1397