پوتین برنده قمار با اوباما

دیپلماسی ایرانی: چندان غریب نیست اگر مسکو حرف هایی که می گوید از امریکایی ها می شنود مبنی بر این که باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده از نهادهای امنیتی ملی امریکا خواسته است که درباره گزینه های طرح جایگزین دیپلماتیک در سوریه تحقیق کنند، اظهاراتی تحریک آمیز و بی پروا بداند. امریکایی ها می گویند که فعالیت های روسیه در جهت حمایت از حکومت سوریه و متحدانش در حلب جنون آمیز است. به گونه ای که استیون اوبراین، مدیر عملیات انسانی می گوید آن چه در سوریه شاهدیم خطرناک ترین فاجعه انسانی است. با وجود این لاف زنی ها باز هم بعید به نظر می رسد اوباما که برایش چند هفته بیشتر به ترک کاخ سفید زمان باقی نمانده است، بخواهد تغییری حقیقی در سیاست های خود نسبت به کشتار سوریه نشان دهد.

سه سال پیش وقتی که غوطه دمشق با سلاح شیمیایی بمباران شد، اوباما تهدید خود برای انجام حمله تلافی جویانه علیه حکومت سوریه را عملی نکرد، حالا که حلب بر سر اهالی اش خراب می شود اوباما تلویحا تهدید می کند که به استفاده از زور متوسل خواهد شد تا جلوی ویرانی بیشتر شهر را بگیرد، همه این حرف ها برای این است که رای دهندگان امریکایی به حرف هایش توجه کنند و راضی شوند که به هیلاری کلینتون، نامزد هم حزبی او رای دهند!

آیا واشنگتن "طرح ب" دارد؟ روشن نیست. آیا زمینه هایی فراهم شده است تا امریکا تمایل پیدا کند سلاح های بیشتری را به مخالفان میانه رو برساند، مثلا دوش پرتاب های ضد هوایی بفرستد تا جلوی بمباران جنگنده های روسی را بگیرند یا به متحدانش اجازه دهد تا مخالفان را با این نوع سلاح ها مسلح کنند؟ این هم روشن نیست، به ویژه که تجربه تاریخی سبب شده است تا واشنگتن از رسیدن این سلاح ها به دست تروریست ها بترسد!

به این ترتیب است که وقتی جان کری با سرگئی لاوروف تماس می گیرد نسبت به تشدید اوضاع در سوریه اعتراض می کند و مسکو را مسئول این وضعیت می داند، از جمله نسبت به استفاده از بمب های ممنوعه در مناطق مختلف شهر ابراز نگرانی می کند، بعد به او ابلاغ می کند که دولت امریکا در حال بررسی گزینه های غیردیپلماتیک برای رویارویی با این وضعیت خطرناک است، گویی به طور روشن در حال تهدید به تغییر قواعد بازی است!

اما وقتی که مسکو در ابتدا اعلام آمادگی می کند که حاضر به همکاری با واشنگتن با وجود تهدیدهای امریکا است، به نظر می رسد که می خواهد فضای جدیدی را به وجود آورد. اما وقتی که این اظهارات ساعتی بعد از تهدیدهای امریکا بیان می شود، نشان می دهد که دو موضوع مد نظر کرملین است:

یکی این که به خوبی درک می کند که اوباما بعد از شش سال اکنون مثل اردک لنگی است که در آستانه ترک کاخ سفید می رود که پای دوم خود را هم از دست بدهد، برای همین تلویح استفاده از گزینه های دیگر که گفته می شود سازمان امنیت امریکا در حال بررسی آن است، بلوفی بیش نیست که فقط فرصتی برای پوتین فراهم می کند تا امریکا را بیش از پیش تحت فشار بگذارد تا دستاوردهای خود را از حلب تا اوکراین تکمیل کند.

اوباما که اکنون مثل یک فرد مستاصل برخورد می کند، پوتین را به سمتی هدایت می کند که با او همانند یک شریک متضاد در سوریه بازی کند، به این معنا از یک سو خط آتش می کشد و مسئولیت آن را هم می پذیرد و از سوی دیگر عملا از قمار امریکا برای ایجاد منطقه کردی نهایت استفاده را می برد، پوتین مارس گذشته صحبت از حل بحران سوریه از طریق اعلام فدرالیسم کرد، به نظر می رسد حلب دروازه آخر رسیدن به این راه حل باشد!

منبع: النهار / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11