رد درخواست تماس اوجالان از سوی گولن

دیپلماسی ایرانی: دولت حزب عدالت و توسعه ترکیه که پس از کودتای نافرجام 15 جولای مقابله با جنبش فتح الله گولن را تشدید کرده، حالا گولنیست ها را متهم می کند که مسئول بسیاری از تحولات ناخوشایند این کشور در تاریخ نه چندان دور هستند. رسانه های حامی دولت بیش از ساعات معمول کار می کنند و گولنیست ها را به اعمال نابکاری چون کشتن 34 روستایی کرد توسط نیروی هوایی در 28 دسامبر 2011، ترور هرانت دینک، خبرنگار ارمنی، و حتی ساقط کردن جنگنده روسی در سال گذشته متهم می کنند.

این در حالی است که این حزب عدالت و توسعه بود که از انتشار نتایج گزارش قتل عام روبوسکی و افشای عوامل این جنایت جلوگیری کرد، به کسانی که در قتل خبرنگار ارمنی دست داشتند ترفیع داد و ساقط شدن جنگنده روسی را با خوشحالی ستود. مخالفان از این بازی اطلاع دارند و به همین دلیل شدیدا به تلاش حزب عدالت و توسعه برای پاک کردن گذشته خود با گرفتن انگشت اتهام به سوی گولنیست ها واکنش نشان می دهند. صلاح الدین دمیرتاش، رهبر حزب دموکراتیک خلق، که تنها رهبر حزبی بود که به تظاهرات بزرگ ششم اوت در استانبول دعوت نشد، به طعنه گفته است: «این طور که به نظر می رسد بدون یک توصیه نامه از جنبش گولن، هیچ کس نمی توانسته حتی رییس جمهوری یک کلاس مدرسه شود (چه رسد به کشور).»

می توان گفته که تغییر موضع حزب عدالت و توسعه در اتهام زنی و سرزنش گولنیست ها به سطح غیرطبیعی رسیده است. کان گورکان، رییس شرکت معادن زغال سنگ سوما که که در فاجعه کشتن شدن 301 کارگر معدن مدعی علیه بود، در تلاش برای دفاع از خود در دادگاه گفته است: «کشور ما در خطر حملات پ ک ک، فتو (FETO) ـ یعنی سازمان تروریستی فتح الله گولن: این عبارتی است که در آنکارا برای گولن و حامیان او استفاده می شود ـ و حزب آزادی خلق انقلابی (DHKP-C) قرار دارد. و تمامی این سازمان ها در پشت پرده حادثه سوما هستند.»

تلاش عجیب دیگری از این دست از سوی احمد اوزال، پسر هشتمین رییس جمهوری ترکیه بود. تورگوت اوزال در 17 آوریل 1993 در شرایط مرموزی از دنیا رفت و حالا پسرش ادعا کرده که جنبش گولن در مرگ پدرش دست داشته است.

به خاطر داشته باشید که اوزال جوان بسته به شرایط حاکم بر جامعه بارها افراد مختلفی را به دست داشتن در مرگ پدرش متهم کرده و از این بابت فرد شناخته شده ای است. در جریان دادگاه های ارگنه کون که توسط جنبش گولن هدایت می شد، احمد اوزال دولت موازی و مخفی را مسئول مرگ پدر خوانده بود.

یکی از جالب ترین اتهاماتی که پس از کودتای 15 جولای علیه جنبش گولن مطرح شده از طرف مهدی ایکر، معاون رییس حزب عدالت و توسعه بود. ایکر گفته این گولنیست ها بودند که در روند صلح با جنبش سیاسی کردها کارشکنی کردند. البته یاسین آکتای، یکی دیگر از معاونان رهبر حزب، اتهام متناقضی را به زبان آورده و گفته گولنیست ها هرگز به دنبال یک مبارزه فعال با پ ک ک  نبوده است.

مدت زمانی زیادی نیست که رسانه های حامی دولت در ترکیه به تبعیت از حزب حاکم، اتهام ارتباط میان پ ک ک و گولنیست ها را تکرار می کنند. با این حال طرح چنین اتهاماتی به چنان سطح اغراق آمیزی رسیده که حتی مدعی شده اند 60 سرباز، از جمله سه ژنرال، از مرزها گذشته و در مناطق تحت کنترل پ ک ک  در شمال عراق پناهندگی گرفته اند. ادعایی که البته از سوی رییس ستاد مشترک ارتش ترکیه رد شد.

باید به خاطر داشته باشیم، نخستین کسی که از رابطه خوب میان گولنیست ها و پ ک ک صحبت کرد احمد داووداوغلو، نخست وزیر سابق ترکیه، بود. داووداوغلو نهم دسامبر 2014 گفته بود: «پ ک ک با گولنیست ها همکاری دارند. ما می دانیم که چه کسی با چه کسی صحبت می کند. ما اسنادی داریم که در این باره شهادت می دهند.» در همان زمان جمیل بایک، از رهبران ارشد پ ک ک در مقام پاسخ به داووداوغلو برآمد و گفت که پ ک ک می خواسته با گولنیست ها ارتباط داشته باشد اما رویکرد کردها مورد پذیرش واقع نشده است. او گفته است: «گولنیست ها یک خط ملی گرایی ضد کردی را دنبال می کنند. و به همین دلیل است که ما هیچ رابطه ای با یکدیگر نداریم.»

هاتیپ دیجلَن (Hatip Dicle)، یکی از نمایندگان سابق کرد پارلمان ترکیه که جزء هیاتی بوده که با عبدالله اوجالان، رهبر دربند پ ک ک  صحبت کرده، می گوید: «ما از این تلاش پ ک ک برای برقراری ارتباط با گولنیست ها مطلع بودیم. اوجالان گفت که "می خواستند رابطه ای را با فتح الله گولن ایجاد کنند که شاید آنها (گولونیست ها) فرایند سازش را متوقف نکنند". او گفت که"برای گولن پیام فرستادند اما او این درخواست را رد کرده است".»

این نماینده سابق ترکیه در ادامه می گوید: «ما با تمامی روزنامه ها مصاحبه داشتیم اما رسانه های گولنیست یک ممنوعیت ویژه ای برای صحبت با ما داشتند. ما هیچ گاه با آن ها مصاحبه ای نداشتیم، هیچ وقت آنها را به برنامه ها و کنفرانس های خبری خود دعوت نمی کردیم. ضدیت میان گولنیست ها و جنیش کردها کاملا آشکار است.»            

هاتیپ دیجلَن که یکی از چهره های سیاسی بود که در آوریل 2009 بازداشت شد، می گوید: «جنبش کرد یکی از آخرین گروه هایی است که باید به همکاری با جنبش گولن متهم شود. اوجالان موضع بسیاری روشنی در مخالفت با گولنیست ها دارد. او در سال های 2013 تا 2015 تقریبا در تمامی دیدارها نسبت به نفوذ جنبش گولن هشدار داده بود. این دوره تقریبا همان زمانی بود که گولنیست ها از تمام توان خود برای متوقف کردن روند گفت وگوهای صلح دولت و کردها استفاده کردند. اوجالان پیشتر گفته بود که سرویس مخفی ناتو "گلادیو" و جنبش گولن در قتل سه سیاستمدار زن کرد در پاریس نقش داشتند.»    

هاتیپ دیجلَن همچنین فاش کرد که در جریان فرایند صلح در سال های 2009- 2013، گروهی از چهره های مذهبی با جنبش گولن تماس گرفته و از آنان خواسته اند که تبلیغات ضدکردی کانال های تلویزیونی خود را متوقف کنند. اما این درخواست هم رد شده است.

خوب پس چرا حزب عدالت و توسعه بر طبل همکاری میان گولنیست ها و پ ک ک می کوبد؟ دیجلَن یک توضیح جالب دارد. او می گوید: «فردا آنها مخالفت با جنبش کردها را آغاز خواهند کرد. آنها اکنون در حال آماده کردن افکار عمومی ترکیه برای این برخورد هستند. ما ساده نیستیم و سال ها تجربه داریم. امروز حزب عدالت و توسعه می گوید که با جنبش گولن مبارزه می کند اما خیلی زود نوک پیکان خود را به سوی جنبش کردها خواهند گرفت. کاملا روشن است.»  

منبع: المانیتور / تحریریه دیپلماسی ایرانی / 30