عربستان در سوریه به مرز رسوایی رسیده

به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در قاهره، «یوسف حسن» نویسنده مصری در مقاله ای با عنوان «خواب عربستان در سوریه تعبیر نمی شود» به نقد و بررسی تصمیم عربستان برای ورود زمینی به خاک سوریه پرداخته است.

عربستان با کلونی سازی سنی-وهابی بدنبال جبران قدرت از دست رفته است

وی با انتشار این مقاله در روزنامه مصرتایمز، نوشته است: حکومت عربستان در یک رقابت تاریخی- استراتژیک خود را در مقابل سوریه و مصر می دیده ولی فقدان مؤلفه های قدرت، این کشور را به روش های متکی به ابزارهای پولی، کولونی سازی های سنی-وهابی و سازمان های به ظاهر غیردولتی، یارگیری های عشایری، احزاب، شخصیت ها و رسانه های مزدبگیر و تابع و همچنین راهبرد واگرایی در جهان عرب سوق داده است.

در ادامه این مطلب آمده است: آل سعود همواره از اینکه فاقد یک قدرت گفتمان ساز در جهان عرب است، در رنج بوده و برای علنی سازی ماهیت ایدئولوژی وهابی تکفیری که علمای جهان اسلام را به واکنش وامی داشته، جانب احتیاط را رعایت می کرده است.

با اینکه فرصت مناسبات رسمی با دولت های عربی را هیچ گاه از دست نداده ولی از اینکه مانند رهبران مصر، سوریه، عراق از کاریزمای رهبری برخوردار نبوده، احساس سرافکندگی می کرد.

این نویسنده مصری یادآور شده است: تحولات 5 سال اخیر خاورمیانه فرصت طلایی برای حاکمان عربستان بوده تا این انتقام تاریخی را بگیرد و به رکن اصلی در جهان عرب و اسلام تبدیل شود.

در سال های گذشته عربستان سعودی با تغییر سیاست خارجی خود از تدافعی به سیاست برون گرا و تهاجمی، یکی از بازیگران اصلی تحولات منطقه بوده است.

حمایت علنی از مخالفان حکومت سوریه، سازماندهی معارضان در خارج از سوریه، حمایت مالی و تسلیحاتی و پشتیبانی لجستیک از افراد مسلح در سوریه، یارگیری بین المللی علیه نظام سیاسی سوریه، تشکیل کنفرانس های بین المللی برای ساقط کردن نظام سوریه، تشکیل ائتلاف ضد داعش از برجسته ترین سیاست های اعمالی این کشور نسبت به سوریه بوده که در این مسیر هزینه های زیادی را متحمل شده است.

2 مشکل اساسی عربستان سعودی در سوریه

یوسف حسن در ادامه این مقاله با اشاره به اینکه کشور پادشاهی عربستان در سوریه با دو مشکل روبروست، نوشته است: عربستان از یک طرف بشار اسد را وارث فرهنگ حافظ اسد می داند که به سادگی قابل شکار شدن نیست و از سوی دیگر بشار اسد را هم پیمان اصلی محور مقاومت و ایران می بیند.

کابوس ایران از لحظه پیروزی انقلاب در این کشور بر رویای محور شدن عربستان در منطقه سایه افکنده، به طوری که بسیاری صاحب نظران غربی رفتارهای عربستان در سوریه، عراق، لبنان، بحرین و یمن را دشمنی آشکار با نفوذ منطقه ای ایران تفسیر می کنند.

این پیوند ایرانی- سوری اکنون و در خلال بحران 5 ساله سوریه با ضلع سوم روسی به رخداد ژئواستراتژیک و امنیتی جدیدی مبدل شده که آرزوهای تاریخی حاکمیت عربستان در سوریه را به سراب تبدیل کرده است.

عربستان در سوریه به مرز رسوایی رسیده است

این نویسنده مصری در ادامه تأکید کرده است: همانگونه که رشوه های فصلی عربستان، مصر را دنباله رو عربستان نکرده، دهها میلیارد دلار هزینه های تروریست های رنگارنگ داعشی، جبهه النصره و القاعده ای با صدها نام در سوریه، راه به جایی نبرده و اکنون در بن بست نابودی استراتژی براندازی در سوریه با آمریکا، ترکیه، قطر، امارات و اسرائیل از طریق جنگ نیابتی تروریست ها به مرز شکست و هزینه های رسوایی رسیده است.

آمریکایی ها بنا به نظریه، «پل کندی» در مورد «صعود و سقوط امپراطوری ها» توان تحمل جنگ های مستقیم در مقابل رقبا و یا مناطق مطلوب را ندارند و ناچارند سربازان و صندوق های توسعه ملی عربی را برای طرح های خاورمیانه ای هزینه کنند.

به نوشته یوسف حسن، این ناتوانی و بی میلی، فقط به آمریکا اختصاص ندارد، بلکه ناتو و کشورهای اروپایی به ویژه انگلیس که باید در هر جنگی کنار آمریکا باشد، را شامل می شود.

آمریکا در 5 سال گذشته کاملاً تجربه کرده که براندازی در سوریه و خصوصاً اکنون که سوریه و محور مقاومت در کنار بشار اسد ایستاده اند، از طریق تروریست ها امکان پذیر نیست و باید یک مجموعه عربی و غربی و بدون حضور فعال یگان های رزمی آمریکا وارد کارزار سوریه شوند تا از طریق سوریه کلید فتح منطقه و بازسازی هژمونی خاورمیانه ای را میسر کند.

عربستان با ارتش ناتوان خود قادر به نقش آفرینی مؤثر در سوریه نیست

در ادامه این مقاله آمده است: قطر و امارات در صف دوم بازی می کنند ولی عربستان و ترکیه همه چیز خود را با پیروزی در سوریه گره زده اند. ترک ها بدون ناتو جرات ورود به سوریه را ندارند، عربستان سعودی با کابوس یمن و شبه نظامیان حوثی دست و پنجه نرم می کند و نیروی زمینی ناتوان خود را نتوانسته پس از 11 ماه به کمترین موفقیت در یمن برساند و فقط 300 هواپیمای جنگنده فعال خود را با هدایت آمریکایی، اسرائیلی و انگلیسی به نبرد یمن مامور کرده است.

دغدغه های امنیت داخلی در کنار جنگ و تجاوز به یمن، نزدیک به سه چهارم ارتش آل سعود را مشغول کرده ولی برای دلخوشی رسانه ای، از مانور150هزار نفری در مناطق شمالی سوریه و نزدیک مرزهای عراق سخن می گوید که معلوم نیست با مشارکت نمادین چند کشور رشوه بگیر، مجموع یگان های حاضر در این مانور از 10 هزار نفر فراتر روند.

عربستان می داند که ارتش ناتوان خود قادر به نقش آفرینی مؤثر در سوریه نیست و آمریکا هم با هشدارهای روسیه، حاضر به درگیر شدن با این کشور و پذیرش مسئولیت جنگ بزرگ در خاورمیانه نیست. لذا «عادل الجبیر» وزیر خارجه عربستان را به تل آویو فرستاده تا از اسرائیل و لابی صهیونیستی کمک بگیرد.

نویسنده مصری در ادامه مقاله خود تأکید کرده است: مقامات صهیونیستی به خوبی از این دام سعودی باخبر هستند و بارها تکرار کرده اند حاضر به جنگ جدیدی که یک طرف آن حزب الله باشد، نیستند و بیشتر تمایل دارند تا دیگران را در جنگ فرسایشی سوریه درگیر کنند.

همانطور که عربستانی ها و آمریکایی ها می دانند که در یک جنگ منطقه ای، اولین قربانیان ضربه اول، اسرائیل و چاه های نفتی خواهند بود که موشک های اسکاد سوریه و موشک های زلزال و ... حزب الله، مشتاقانه منتظر شلیک به اهداف خود هستند، بنابراین اقتصاد بحرانی آمریکا و اروپا را به کابوس جدید وارد نخواهند کرد.

جنون عربستان برای قربانی کردن همپیمانان خود است

یوسف حسن در ادامه مقاله خود تأکید می کند که جنون عربستان فقط برای قربانی کردن کشورهای همپیمان خود در جنگ سوریه است و تنها می توانند از صندوق مالی در حال تهی شدن خود وعده رشوه و یا خرید نظامی از غرب را بدهند.

این سردرگمی عربستان راه به جایی نمی برد چرا که آتش بس در سوریه را هم برنامه ای هوشمند و مرحله ای برای نابودی تروریست های تکفیری- وهابی و القاعده ای می دانند. به همین دلیل نه آمریکا، بلکه کشورهای ترکیه، عربستان، لبنان و اسرائیل نیز تمایلی به پایبندی جدی به آتش بس ندارند و از روی اضطرار و برای عبور از مسئله مبارزه با تروریسم و کسب امتیازهای سیاسی در ژنو، وارد این بازی شدند. همانگونه که آمریکایی ها گفته اند طی روزهای آینده این آتش بس شکسته خواهد شد.

نویسنده مصری در پایان خاطر نشان کرده است: توهم کشور پادشاهی عربستان برای حمله زمینی به سوریه یا فقط به عنوان آرزو باقی می ماند و یا تاریخ مصرف و عمر این پادشاهی را کوتاه و رژیم صهیونیستی را به درب جهنم می رساند که در این صورت آمریکا با مشکل غیرقابل تحمل روبرو می شود.