نومحافظه‌کاران آمریکایی توافق خوب نمی‌خواهند

نویسنده: گلن گرینوالد

دیپلماسی ایرانی: «مسیحیان متحد برای اسرائیل»، گروه تندروی طرفدار اسرائیل که خودش را «بزرگترین سازمان طرفدار اسرائیل در ایالات متحده آمریکا با بیش از دو میلیون عضو» می خواند، شنبه [9 مرداد 1395] نشستی بی سروصدا برگزار کرد تا راهکارهای ناکام گذاشتن توافق با ایران را طراحی کند. ستاره این دیدار «برت استفنز» بود، ستون نویس باسابقه روزنامه «وال استریت ژورنال» و معاون دبیر صفحه اول این روزنامه که 30 دقیقه برای حضار سخنرانی کرد. استفنز، که پیش از این به عنوان سردبیر روزنامه اسرائیلی «جروزالم پست» در سال های 2002 تا 2004 کار کرده است و در این مقام «پل ولفوویتز» را به مقام «مرد سال یهودی» مفتخر کرده است، یک نمونه نومحافظه کار و جنگ طلب کلاسیک است. به همین خاطر، توجه به ذهنیت او ارزشمند است. او سعی می کند سخنرانی خودش را در مورد راهبرد مقابله با توافق هسته ای در مقام یک فرد عقلانی و منطقی شروع کند، اما هر چه که از سخنرانی اش می گذرد هیستریک تر و نامتعادل تر می شود. برای مثال، در بخشی از سخنرانی اش می گوید این پیام باید به گوش اعضای مردّد کنگره برسد: «یک نفر باید به آنها بگوید: رأیی که می دهید، مثل رأی شما به جنگ عراق است. این رأی گریبان شما را رها نخواهد کرد. حرف هایم را به خاطر بسپارید، این رأی گریبان شما را رها نخواهد کرد. با تقلب ایران در توافق، با قدرتمندتر شدن ایران، که هر دویش برای این کشور اتفاق خواهد افتاد، شما باید پاسخگو باشید. رأی مثبت مثل یک لکه ننگ می ماند؛ باید در هر حال از آن اجتناب کنید. باید در موردش توضیح بدهید. بعضی از شماها ممکن است کرسی خود را در مجلس به خاطر این رأی از دست بدهید. قطعاً حمایت مالی بعضی از طرفداران خودتان را از دست خواهید داد».

نکته اول این که به مقایسه عجیب حمایت از جنگ با عراق و حمایت از صلح با ایران توجه کنید. دوم اینکه از کی تا حالا نومحافظه کارانی مثل استفنز از جنگ عراق به عنوان اتفاقی شرم آور و لکه ننگ نام می برند؟ استفنز خودش یکی از طرفداران سرسخت حمله به عراق بود، همانطور که روزنامه متبوعش در آن زمان از همین سیاست پیروی می کرد. او یک بار هم نگفته است که کارش اشتباه بود. سوم آنکه باز هم با روزنامه نگارانی مواجه هستیم که تظاهر به بی طرفی می کنند، در حالی که در واقعیت فعالان سیاسی شش دانگ هستند. در همین مورد، استفنز با یک گروه راستگرا همراه شده است تا توافق هسته ای با ایران را به شکست بکشاند. این کار ذاتاً اشکالی ندارد، اما مشکلش این است که خبرنگاری را با کنشگری خلط کرده است.

اگر توافق با ایران در آمریکا شکست بخورد، جایگزینش چیست؟ نومحافظه کاران نسبتاً صادق اعتراف می کنند که آلترناتیو توافق همان چیزی است که آنها واقعاً به دنبالش هستند، یعنی جنگ تمام عیار با ایران. پاسخ استفنز به این سوال از این قرار است: «ببینید، یک استدلالی که مطرح می شود - و من هم بعضی اوقات از آن خوشم می آید- این است که اگر کنگره توافق را رد کند و آن وقت ایران غنی سازی در حجم خیلی بالا را دوباره شروع کند، آن وقت رئیس جمهور اوباما تنها کاری که می کند این است که دست روی دست می گذارد. این یک احتمال است. با توجه به اینکه می دانیم رئیس جمهور چطور عمل می کند، این احتمال من را متعجب نمی کند. با این حال، از آنجایی که توافق عملاً یک راه قانونی و در عین حال مخفی پیش روی ایران می گذارد که به بمب دست پیدا کند، باز هم من شکست خوردن توافق را ترجیح می دهم. حداقل رئیس جمهور بعدی گزینه های بیشتر در اختیار خواهد داشت».

استدلال خیلی عجیبی است. اوباما منصب خود را تا ژانویه 2017، یعنی یک سال و نیم دیگر، ترک نمی کند. نومحافظه کاران بارها و بارها گفته اند که «زمان گریز» ایران برای رسیدن به بمب هسته ای چند ماه، یا حداکثر یک سال است. اگر واقعاً به این تخمین باور دارید و واقعاً فکر می کنید ایران می خواهد به بمب دست پیدا کند (ادعایی که حتی سازمان های اطلاعاتی خود آمریکا هم آن را رد می کنند)، آن وقت چطور راضی می شوید که یک سال و نیم منتظر بمانید؟

پاسخ به این سوال نشان می دهد که چرا به اصطلاح مناظره های سطحی در مورد توافق با ایران پر از توهم و بدون معنا هستند. نومحافظه کاران مثل همیشه در مورد نیت واقعی خودشان صادق نیستند. آنها به دنبال «توافق خوب» نیستند، حداقل به عنوان توافق خوب قابل تحقق نیستند. آنها می خواهند ایران را منزوی کنند، از آن لولو خرخره بسازند و در نهایت از طریق جنگ یا دیگر روش های تجاوزگرانه دیگر حکومتش را سرنگون کنند. آنها از توافق با ایران متنفرند، چون احتمالاً از تجاوز به این کشور جلوگیری می کند و روابط دنیا را با این کشور عادی می سازد و با این کار جنگی را که آنها عاشق راه انداختنش هستند تبدیل به گزینه ای نامحتمل می کند.

خوب است به صحبت های استفنز در جمعی که فکر می کرد غریبه ها به آن راه ندارند گوش کرد. این صحبت ها کمک می کند بهتر بفهمیم که نومحافظه کاران واقعاً چطور فکر می کنند و به همدیگر چه می گویند؟

منبع: فرست لوک/ مترجم: علی عطاران