شریعتمداری: نقد توافق ژنو حمایت است، نه تضعیف

حسین شریعتمداری در سرمقاله روزنامه کیهان با عنوان «حمایت است نه تضعیف» نوشت:

1- وقتی برای اولین بار، بعد از انتشار متن توافقنامه ژنو به تحلیل محتوای آن پرداختیم و به اسناد و شواهدی اشاره کردیم که نشان می داد امتیاز داده ایم و حتی وعده نسیه هم نگرفته ایم، برخی از مسئولان محترم و شماری از جریانات سیاسی - تقریبا همه - با سلیقه های متفاوت و حتی متضاد به کیهان حمله کردند که چرا ساز مخالف کوک می کند و تلاش بی وقفه و پی گیر تیم هسته ای کشورمان و دستاورد بزرگی را که بعد از چالش ده ساله به دست آمده، نادیده می گیرد؟! و این در حالی بود که کیهان تلاش و زحمات تیم مذاکره کننده را شایسته تقدیر می دانست ولی اسنادی را ارائه می کرد که نشان می داد، حریف از خوشبینی و صداقت آنان سوءاستفاده کرده و آرزوهای برزمین مانده خود درباره فعالیت هسته ای جمهوری اسلامی ایران را با بهره گیری از لبخندهای فریبکارانه در توافقنامه ژنو گنجانده است.

 آنان که توافقنامه را مثبت و برخوردار از دستاوردهای بی سابقه ارزیابی می کردند، به جای پاسخ در مقابل استدلال های متکی بر اسنادی که کیهان ارائه کرده بود، به مخالفت اسرائیل با توافقنامه استناد می کردند! و حتی برخی از مدعیان اصلاحات و اصحاب فتنه، به توصیه روزنامه انگلیسی گاردین، شعار «کیهان، اسرائیل پیوندتان مبارک»! سر دادند!

و البته کیهان دیدگاه و برداشت مستند خود درباره توافقنامه ژنو را تغییر نداد و به ابعاد دیگری از این توافقنامه که نشان می داد تنها دستاورد آن اثبات چندباره «غیر قابل اعتماد بودن آمریکاست» نیز اشاره کرد.

بزرگنمایی درباره توافقنامه ژنو تا آنجا پیش رفت که آقای دکتر روحانی رئیس جمهور محترم کشورمان در جمع مردم خوزستان گفت؛ «می دانید توافقنامه ژنو یعنی چه؟ یعنی تسلیم قدرت های بزرگ جهان در مقابل ملت ایران»! و چند ساعت بعد «جی کارنی» سخنگوی کاخ سفید درباره اظهارات آقای روحانی به خبرنگاران گفت «سخنان رئیس جمهور ایران مصرف داخلی دارد»! و تأکید کرد «این مسئله برای ما تعجب آور نیست و نباید باعث تعجب شما نیز بشود. آنچه مقامات ایرانی می گویند، اهمیتی ندارد، بلکه آنچه انجام می دهند، مهم است»! و...

2- اما، چند هفته ای است که بزرگنمایی درباره توافقنامه ژنو از تب وتاب افتاده است و مسئولان محترم در اظهارنظرهای خود، از اغراق به واقعیات کوچ کرده اند. از جمله آن که دیروز آقای عراقچی مذاکره کننده ارشد تیم هسته ای کشورمان در مصاحبه با خبرگزاری ایسنا، «حسن نیت» و «اراده لازم» در طرف مقابل را مورد تردید قرار داده و تصریح کرد که نسبت به نتیجه مذاکرات پیش روی خوشبین نیست. ایشان چند هفته قبل در مصاحبه با شبکه 2 سیمای جمهوری اسلامی ایران نیز، نظرات مشابهی ابراز کرده بود. ضمن آن که در مصاحبه ها و اظهارنظرهای اخیر آقای ظریف، وزیر محترم امور خارجه کشورمان هم از خوشبینی های قبلی نشانه چندانی به چشم نمی خورد، که این تغییر فاز با توجه به جدیت تیم محترم مذاکره کننده هسته ای کشورمان برای حفظ منافع ملی و پاسداشت عزت و اقتدار نظام اسلامی، بایستی به فال نیک گرفته می شد.

 چرا که این نگاه متفاوت نسبت به توافقنامه ژنو می توانست زمینه را برای نقد منصفانه و مستند آنچه داده ایم - یا قرار است بدهیم- و آنچه گرفته ایم - یا قرار است بگیریم - فراهم آورد و کمترین دستاورد آن، ارسال این پیام به حریف بود که ایران اسلامی و مردم آن علی رغم سلیقه های سیاسی متفاوت - غیراز اصحاب فتنه که ابواب جمعی طرف مقابل هستند و فقط شناسنامه ایرانی دارند - تمام قد به حمایت از تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان ایستاده اند و ترفندهای باج خواهانه آمریکا و متحدانش را با هوشمندی برخاسته از عقل جمعی ناکام می گذارند. اما...

3- ماه گذشته - 15 بهمن ماه - رئیس جمهور محترم کشورمان که در جمع روسای دانشگاه ها و مراکز آموزشی و پژوهشی سخن می گفت، با ادبیاتی غیرمحترمانه، منتقدان توافقنامه ژنو را «یک عده بی سواد»!  دانست که «از بخش های خاص پول می گیرند»! و از اساتید دانشگاه گلایه کرده و به ملامت خطاب به آنان گفت «چرا وقتی یک اتفاق بین المللی رخ می دهد، فریاد نمی زنید؟  چرا وارد میدان نمی شوید؟» منظور آقای روحانی همانگونه  که از سخنان ایشان به وضوح قابل درک است، این بود که چرا اساتید دانشگاه ها به حمایت از توافقنامه ژنو فریاد نمی زنند؟! و عرصه را برای یک مشت کم سواد که از جای خاص پول می گیرند، خالی گذاشته اند!...

چند روز بعد - 23 بهمن ماه - آقای دکتر روحانی که به ادبیات غیرمحترمانه خود پی برده بود، از حقوقدانان برای بررسی توافقنامه و اطلاع رسانی به مردم دعوت کرد. این دعوت با استقبال منتقدان که گفتنی های مستند فراوانی برای ارائه داشتند روبرو شد اما، صداوسیما که اصلی ترین وظیفه و مأموریت تعریف شده در این زمینه را داشت، درهای رسانه ملی را به روی منتقدان نگشود.
4- اواخر ماه گذشته 19 تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با ارسال نامه ای خطاب به آقای ضرغامی، ریاست محترم سازمان صدا و سیما  و با اشاره به وعده رئیس جمهور خواستار بحث و بررسی توافقنامه با حضور موافقان و منتقدان شدند و دیروز آقای ضرغامی در پاسخ به درخواست نمایندگان تاکید کرد که قاعدتا در کنار پخش اظهارنظر رئیس جمهور محترم، باید حقی برای پاسخگویی و طرح نظرات متفاوت با قرائت رسمی دولت وجود داشته باشد ولی یادآور شد که «در این مقطع زمانی، سیاست رسانه ملی در موضوع مذاکرات هسته ای، کاملا تبینی و حمایتی است و تضعیف دولت و دستگاه دیپلماسی کشور با به چالش کشیدن سیاست ها و اقدامات درحال انجام به صلاح کشور نمی باشد.»

درباره پاسخ برادر عزیزمان جناب آقای ضرغامی که دلبستگی همراه با از خودگذشتگی ایشان در دفاع از اسلام و انقلاب و نظام بر کسی پوشیده نیست اشاره به چند نکته ضروری است.

الف: همانگونه که آقای ضرغامی اشاره کرده اند، تضعیف دولت محترم و دستگاه دیپلماسی کشور که در خط مقدم مقابله با دشمنان تابلودار نظام و مردم این مرز و بوم ایستاده اند، نه فقط امروزه، بلکه هیچگاه به صلاح کشور نبوده و نخواهد بود، اما بررسی و ارزیابی توافقنامه ژنو تضعیف دولت و به چالش کشیدن سیاست ها و اقدامات در حال انجام کشور نیست.

 چرا که دست اندرکاران دیپلماسی و از جمله تیم محترم مذاکره کننده هسته ای به عنوان فرزندان انقلاب همه توان خود را برای حفظ منافع ملی کشورمان در مذاکرات به کار گرفته اند، بنابراین بررسی توافقنامه ژنو و نتیجه ای که این بررسی در پی خواهد داشت، هر چه باشد، نمی تواند، در اعتبار تیم محترم و اعتماد مردم به آنان کمترین خدشه ای وارد کند.

ب: در نقد و بررسی احتمالی توافقنامه ژنو، حساب اصحاب فتنه نظیر آن نماینده مجلس ششم که با  ادبیاتی وطن فروشانه از تریبون مجلس فریاد زد «19 سال است که درباره فعالیت هسته ای خود به دنیا دروغ گفته ایم»! از منتقدان دلسوز جداست و بدیهی است که اینگونه افراد - که از قضا حرفی هم برای گفتن ندارند - نبایستی به تریبون رسانه ملی دسترسی داشته باشند و مانند همیشه برای خوشامد دشمن خودشیرینی کنند. منظور از نقد و بررسی توافقنامه، فراهم آوردن تریبون برای منتقدانی است که با دولت و تیم هسته ای کشورمان در حفظ منافع ملی و ضرورت برخورداری ایران اسلامی از دانش و تکنولوژی هسته ای اشتراک نظر دارند ولی برای پیشبرد این هدف مشترک راه کارهای متفاوتی ارائه می دهند. از این روی، نگرانی احتمالی رئیس محترم و متعهد صداوسیما نسبت به حضور حرمت شکنان جایی ندارد.

ج: حضور منتقدان دلسوز در برنامه نقد و بررسی توافقنامه ژنو، می تواند اولا؛ برخی از سوءتفاهم های احتمالی را که این روزها در سطح گسترده ای به آن دامن زده شده و می شود، برطرف سازد ثانیا؛ می تواند کاستی ها و احیانا قصورها - و نه تقصیرها - در تدوین توافقنامه را آشکار کرده و راه کارهای لازم برای عبور از این کاستی ها را ارائه دهد.

در این حالت،  نقد و بررسی توافقنامه، نه فقط تضعیف دولت محترم و تیم هسته ای کشورمان نیست، بلکه بهره گیری از «عقل جمعی» در حل و فصل موضوع مورد چالش نیز هست و به قول حضرت امیرعلیه السلام؛ کسی که با دیگران به مشورت می نشیند، از عقل و اندیشه آنان بهره گرفته است.

د: برپایی جلسات نقد و بررسی توافقنامه در میدان دید عمومی این پیام قطعی را برای حریف در پی خواهد داشت که فعالیت هسته ای و تیم مذاکره کننده کشورمان از حمایت و پشتیبانی تمام قد مردم برخوردار است و مذاکره کنندگان در مقابل باج خواهی و زورگویی های آمریکا و متحدانش، تنها نیستند.

هـ - نظر اعلام شده برادر عزیزم جناب آقای ضرغامی که برنامه های نقد و بررسی توافقنامه ژنو را، تضعیف دولت و دستگاه دیپلماسی کشور دانسته اند، بی آن که بخواهند، تضعیف آشکار دولت و دیپلماسی هسته ای  تلقی می شود. زیرا سخن آقای ضرغامی می تواند اینگونه تفسیر شود که در توافقنامه ژنو و دیپلماسی دولت محترم، اشکالات و ضعف هایی وجود دارد که مطرح شدن آن به صلاح کشور نبوده و باعث تضعیف دولت خواهد بود! و...