شروعی بسیار خوب برای دیپلماسی ظریف

شش ماه پس از آخرین دور مذاکرات هیات ایران با نمایندگان 1+5 در آلما آتی و شش سال پس از واگذاری هدایت مذاکرات مهم ترین چالش بین المللی کشور به سعید جلیلی، روز گذشته دور جدید این مذاکرات در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل برگزار شد. از تفاوت های چشمگیر دور جدید مذاکرات با شش سال گذشته ارتقای سطح مذاکره به وزرای خارجه بود. ظریف در حاشیه این نشست و قبل از آغاز رسمی مذاکرات با جان کری، وزیر خارجه امریکا به مدت نیم ساعت ملاقات کرد که طی 34 سال گذشته و پس از مذاکرات جلیلی با ویلیام برنز، معاون وزیر خارجه امریکا در حاشیه مذاکرات استانبول بی سابقه بود. ظریف در گزارش خود به مردم ایران که آنان را در این پرونده سرنوشت ساز رهبری می کند آن را «شروعی بسیار خوب» ارزیابی و تاکید کرده که «باید با صبر و حوصله مسیر دشوار و پر فراز و نشیب بحث ها را تا رسیدن به نتیجه دنبال کنیم». گفته می شود ظریف در این جلسه طرحی را ارائه کرده که بر اساس آن در یک فرآیند یک ساله طرفین مذاکرات دو موضوع «شفافیت کامل در برنامه هسته یی» و «عمل کامل به تعهدات بین المللی» را به طور کامل اجرا کنند و گروه 1+5 هم متعهد به لغو کامل همه تحریم ها شود و در طول مذاکرات نیز تحریم جدیدی اعمال نشود. علاوه بر آن روحانی نیز در مصاحبه با واشنگتن پست از عزم جدی ایران برای خاتمه دادن به مذاکرات و دستیابی به توافقی بر اساس برد- برد سخن گفته است. در کنار این پالس های مثبت اعلام آمادگی اوباما برای ملاقات با روحانی که متاسفانه از آن استفاده نشد، جملگی نمایانگر فضای جدید و به تبع آن فرصتی تاریخی است که برای کشورمان ایجاد شده است. در چنین شرایطی، انتظار مردم که با رای خود در 24 خرداد آن را با صدایی رسا فریاد کردند از روحانی و دولت تدبیر و امید این است که سیاست های هشت سال گذشته را اصلاح کرده و با استفاده از این فرصت چهره واقعی ایران را آن طور که هست و نه به گونه یی که طی سال های اخیر آن را ارائه کردند، در معرض دید و قضاوت جهان قرار دهد. قبلا گفته ام و بر این نکته اصرار دارم که بر این باورم که مردم در انتخابات 24 خرداد، به طور ویژه به رویکرد آقای روحانی در سیاست خارجی رای دادند. مردم با درک تاثیر سیاست های قبلی در روابط خارجی در اقتصاد و معیشت خود، می دانند که تحول در وضعیت اقتصادی نیز در گرو بازگشت به اعتدال در سیاست خارجی و بهبود روابط با جهان و رفع تحریم ها بود. مردم با آگاهی از تاثیرات سیاست خارجی هشت سال گذشته، برگفتمان روحانی در حوزه روابط خارجی مهر تایید زدند و رییس جمهوری را انتخاب کردند که در پی تغییر در رویکردهای روابط ایران با خارج و تنش زدایی، اعتماد سازی و تعامل مثبت با جهان است. در نوشته هوشمندانه یی در فیس بوک دیدم که یکی از کاربران این سایت که هنوز در کشورمان دسترسی به آن ممنوع است، دو عکس از سالن مجمع عمومی سازمان ملل متحد در کنار هم گذاشته است.

یکی صندلی های خالی در زمان حضور و سخنرانی احمدی نژاد و دیگری سالن مملو از جمعیت زمان سخنرانی روحانی. کاربر خوش ذوق این دو عکس را با آیه 11 سوره مبارکه رعد مزین کرده بود که «ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم». به راستی کدام یک زیبنده ملت بزرگ ایران است؟ بی احترامی به بالاترین مقام رسمی یک کشور و ترک سالن اجلاس به هنگام سخنرانی او، یا هجوم آوردن به سالن و استقبال وسیع از کسی که این ملت را نمایندگی می کند؟ تقاضای ملاقات با رییس جمهور کشورمان از سوی اوباما، یا نگارش نامه های بی جواب؟ گفت وگو با وزیر خارجه ایالات متحده امریکا با ادبیات فاخر و با حفظ اصول و بی هیچ عدولی از مواضع، یا سخن گفتن با تبختر و ریشخند به جهان؟ تلاش برای رفع محنت از دوش ملت با برداشتن تحریم ها یا ورق پاره خواندن تحریم و تحمیل انزوا و سختی معیشت به یک کشور و ملت بزرگ آن؟ بپذیریم که اگر حرف حق را نیز با زبانی ناصواب و ستیزه جویانه بیان کنیم راهی به صواب نپیموده ایم. یقین داشته باشیم کسانی که امروز ملت ما را در مذاکرات مهم ترین پرونده کشورمان و در مجامع بین المللی نمایندگی می کنند، نه می خواهند و نه می توانند ذره یی از منافع کشورمان عقب نشینی کنند. تنها فرق آن با هشت سال گذشته در این است که اینان با زبانی با جهان سخن می گویند که تعبیر قرانی آن «جادلهم بالتی هی احسن» است و آنان با زبان استهزا، تمسخر و تخفیف با جهان حرف زدند که در مشی اسلامی، ایرانی و مرام تاریخی ما زبانی است به شدت نکوهیده. وزیر خارجه کشورمان گفته است: «برای داشتن یک مذاکره خوب هیچ نیازی به عدول از مواضع نیست. من صحبتم را با تاکید صریح و بی تعارف بر غیرقانونی بودن ارجاع پرونده هسته یی ایران به شورای امنیت و تحریم های بین المللی ناشی از آن و نامشروع و بی فایده بودن تحریم های یکجانبه شروع کردم.» مردم در انتخابات اخیر به مشی اول رای دادند و مخالفت خود را از مشی دوم با صدای بلند فریاد کردند. بیایید با مردم همراه شویم.

منبع: روزنامه اعتماد