چرا لیبرال ها برای مخالفت با جنگ سوریه راهپیمایی نمی کنند؟

دیدبان آمریکا: در سال 2003 و در روزهایی که آمریکا در حال آماده شدن برای حمله به عراق بود، بیش از 100 هزار نفر معترض در خیابان های نیویورک و در نزدیکی سازمان ملل (جایی که کمتر از دو هفته ی بعد، کالین پاول، وزیر خارجه ی سابق، به صورت رسمی اعلام کرد که مقامات عراقی به طور مخفی در تلاش برای تولید سلاح های کشتار جمعی هستند) جمع شدند.

روز پنجشنبه، فقط چند صد نفر در مخالفت با حمله ی نظامی ایالات متحده به سوریه، در میدان تایمز تجمع کردند و برخلاف سال 2003، افراد مشهوری در آن حضور نداشتند. در فوریه ی سرد آن سال، افراد معروفی همچون اسقف اعظم دزموند توتو، سوزان ساراندون و دنی گلوور حضور داشتند.

این میزان اختلاف در بریتانیا هم، به همین صورت است. سازمان دهندگان راهپیمایی علیه حمله به سوریه، می گویند که چهارشنبه شب، هزار نفر در مقابل دفتر نخست وزیر جمع شدند و انتظار می رود که امروز 5 هزار نفر تجمع کنند. این درحالی است که یک دهه ی پیش، فعالین ضد جنگ توانستند برای مخالفت با حمله به عراق، 2 میلیون نفر را به خیابان های لندن بیاورند. این بزرگترین اعتراض تاریخ شهر بود.

هر دو حمله هم به خاطر اتهام استفاده ی دو کشور از سلاح های کشتار جمعی است. پس چرا احساسات ضدجنگ جناح چپ، همانند آن زمان نیست؟ براد پالمر از واشینگتن پست معتقد است «یک نظریه واضح این است که سوریه وضعیتی بسیار متفاوت با عراق دارد. در حال حاضر هیچ کس از ورود نیروی نظامی به سوریه حرف نمی زند. این دلیلی است که می تواند عدم عصبانیت مخالفین را نشان دهد»

در حال حاضر سناریوی نظامی آمریکا در سوریه، شامل حملات محدود از طریق پرتاب موشک های کروزی که از کشتی ها پرتاب می شود و حمله ی احتمالی هوایی از طریق پایگاه های ترکیه است. البته این کار مخاطره آمیز است، چون سوریه مجهز به سیستم پدافند هوایی ساخت روسیه می باشد. با این وجود، اشغال طولانی مدت سوریه، همانند عراق، بعید می باشد.

با این وجود اوضاع می تواند تغییر کند. تعداد معترضین در صورت یک جانبه عمل کردن ایالات متحده و یا طولانی شدن جنگ، می تواند افزایش یابد. اما شاید این ها دلیل اصلی کاهش معترضین نباشد. دلیل اصلی می تواند در کاخ سفید باشد.

دیوید سوانسون، یکی از فعالین ضد جنگ به بازفید می گوید «دلیل اصلی عدم اعتراض دموکرات ها، وجود یک رئیس جمهور دموکرات در کاخ سفید می باشد» پلامر به همراه مایکل تی. هینی جامعه شناس و فابیو روجاس، تحقیقی انجام داده اند که براساس آن مشخص شده است که میزان اعتراضات ضد جنگ بعد از سال 2008 کاهش یافته است. براساس این نظرسنجی، قسمت عمده ای از دلیل این اتفاق، این است که سیاستمداران دموکرات، در دوره ی بوش، با استفاده از جنبش ضد جنگ به دنبال راهی برای انتقاد از دولت جورج دبلیو بوش بودند.

در نهایت، براساس این تحقیق مشخص می شود که اعتراضات ضد جنگ در سال 2003 فقط به خاطر جنگ عراق نبوده، بلکه به دلیل نارضایتی از دولت بوش هم بوده است. درحال حاضر با وجود این که اکثر آمریکایی ها با احتیاط درباره ی مداخله ی نظامی در سوریه صحبت می کنند، اما دموکرات هایی که یک دهه ی پیش علیه جنگ تظاهرات می کردند، هم اکنون در خانه های خود نشسته اند.

منبع: ویک/ کیث واگستاف