ایران در انتظار عملکرد وزیر دفاع جدید

دیپلماسی ایرانی: بعد از فراز و فرود های بسیار، بالاخره چاک هیگل به عنوان گزینه پیشنهادی باراک اوباما برای تصدی پست وزارت دفاع امریکا در سنا حاضر شد. او در نهایت با 58 رای موافق در مقابل 48 رای مخالف به وزارت دفاع رسید اما این میزان رای مخالف به وزیر پیشنهادی دفاع در امریکا بی سابقه بوده است. مواضع پیشین او در مورد ایران و رژیم صهیونیستی در داشتن این همه مخالف در سنا بی تاثیر نبوده است. دیپلماسی ایرانی این مسئله را در گفت و گو با دکتر فواد ایزدی، استاد دانشگاه و تحلیل گر مسائل امریکا بررسی کرده است:

چاک هیگل با آرای شکننده ای عهده دار وزارت دفاع امریکا شد. به نظر شما این رای چه تاثیری در فعالیت او خواهد داشت؟

آرای چاک هیگل، گزینه پیشنهادی اوباما برای تصدی وزارت دفاع بیشتر مربوط به سناتورهای دموکرات و چند سناتور جمهوری خواه بود. البته دعوای بین دموکرات ها و جمهوری خواهان در امریکا امری سنتی است و در مورد بسیاری از موضوعات این مدل رای دادن طبیعی است. اما در مورد وزیر دفاع، چنین امری بی سابقه بوده است. پیش از این در تاریخ امریکا دیده نشده که وزیر دفاعی با این تعداد آرای منفی به وزارت دفاع برسد.

نتیجه این آمار رای این است که چاک هیگل در لباس وزیر دفاع بسیار تحت فشار خواهد بود. البته کار کنگره با ایشان به اتمام نرسیده است. کنگره باید سه معاون وزیر دفاع را تایید کند و در مورد معاونین معاونین هم اعمال نظر کند. بنابراین بدنه همکاران هیگل باید به تایید کنگره برسد. مضافا این که بودجه و مسائل مالی و پولی وزارت دفاع نیز در اختیار کنگره است. او برای برنامه هایی که برای افزایش یا کاهش هزینه ها در وزارت دفاع باید با کنگره هماهنگ باشد. از این جهت با توجه به این همه رای منفی که در سنا به دست آورده است، باید گفت مدتی که وزیر دفاع خواهد بود دوران سختی برای او خواهد بود و زیر فشار زیادی قرار دارد.

چرا او این تعداد رای منفی داشت؟

با توجه به صحبت هایی که او قبلا مطرح کرده بود، با وجود این که تلاش کرد این صحبت ها را تعدیل کند، همین که در مرحله اول معرفی شد و در مرحله بعد رای آورد، نشان می دهد که نفوذ لابی اسرائیل در امریکا نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده است. در گذشته سابقه نداشته که فردی در امریکا چنین موضع گیری هایی در مورد مسائل مربوط به اسرائیل و ایران داشته باشند و در نهایت بتواند معرفی شود و رای آورد.

به نظر شما رویکرد چاک هیگل در اداره وزارت دفاع چه تفاوتی با وزیر دفاع پیشین اوباما خواهد داشت؟

اتفاقی که در دوره جدید ریاست جمهوری آقای اوباما رخ می دهد این است که برخی از کاهش بودجه های پیش بینی شده، در این دوره باید اجرایی شود. بودجه پنتاگون باید به صورت جدی کاهش پیدا کند و این کار آقای هیگل خواهد بود که این کاهش بودجه را مدیریت کند. البته در زمان آقای پانه تا هم کاهش بودجه وزارت دفاع صورت گرفت اما کاهش بودجه اصلی قرار است در دور دوم ریاست جمهوری آقای اوباما رخ دهد.

تفاوت دیگری که می توان مشاهده کرد مواضع آقای هیگل نسبت به ایران و اسرائیل است که در مواضع آقای پانه تا به هیچ وجه دیده نمی شد. از این جهت به اظهاراتی که ایشان در رابطه با مسئله ایران و نیز رژیم صهیونیستی دارد توجه می شود. عملکرد چاک هیگل به عنوان فردی که چنین مواضعی در این موضوعات دارد، زیر ذره بین خواهد بود.

مواضع چاک هیگل در مورد ایران حاشیه های زیادی را برای او ایجاد کرده است. به نظر شما او چه رویکردی را نسبت به ایران دنبال خواهد کرد؟ آیا این نظرات به مرحله اجرا نیز خواهد رسید؟

چاک هیگل در جلسه استماع در سنا دو کلمه در مورد حکومت ایران به کار برد که پیش از این و در دوران بعد از انقلاب توسط مقامات امریکایی هیچ گاه از آن ها در مورد حکومت ایران استفاده نشده بود. سوالی که از ایشان شده بود این بود که چرا شما به تحریم سپاه پاسداران ایران رای مثبت ندادید؟ او در پاسخ گفت سپاه پاسداران بخشی از نیروهای نظامی ایران است و ما نمی توانیم نیروی نظامی کشوری را که دولت آن منتخب مردم (Elected) و مشروع (Legitimated) است را تحریم کنیم. این دو کلمه منتخب مردم و مشروع هیچ گاه قبل از این توسط مقامات امریکا در مورد دولت ایران به کار نرفته است و کلمات جدیدی است. این به معنای آن است که تمام داستان هایی که بعد از انتخابات 88 رخ داد و حمایت هایی که مقامات امریکایی از جنبش سبز داشتند، مسائل بی ربطی بوده است. چون الان خود آن ها می گویند که دولت ایران منتخب مردم است.

بنابراین، این سیاست جدیدی است. اما این به آن معنا نیست که از زمانی که او بر سر کار بیاید، سیاست های امریکا در قبال ایران تغییر می کند. چون اولا او وزیر دفاع است و وزیر خارجه نیست. ثانیا در قوه مجریه خدمت می کند و این موضع کنگره نیست. کنگره در مباحث سیاست خارجی حرف آخر را می زند و احتمالا ایشان را هم محدود خواهند کرد. ممکن است معاونین ایشان را از افرادی انتخاب کنند که مورد تایید خودشان باشد. در نهایت اگر ایشان بخواهد هزینه این تغییر سیاست را بپردازد باید کاملا پای کار باشد و تبعات آن را بپذیرد و بعد در حد خودش بتواند حرکتی انجام دهد. البته سیستم سیاسی امریکا افراد را محدود می کند. یک وزیر درون خطوط قرمزی قدرت فعالیت دارد و این خطوط قرمز به راحتی قابل تغییر نیست. چون جابه جایی این خطوط قرمز در دست وزیر نیست و این در مورد آقای هیگل نیز وجود دارد./12