فلسطین و دیپلماسی
بهروز بهزادي
اعتماد: «اينجاييم تا مشروعيت براي كشوري بطلبيم كه بايد در اسرع وقت متولد شود و آن فلسطين است. امروز از دنيا پاسخي صريح مي‌خواهيم. آيا ما در منطقه خودمان زيادي هستيم؟»بخشي از سخنان محمودعباس در سازمان ملل
و اينچنين بود كه كشور فلسطين با پيشينه‌يي كه به گواهي تاريخ و اديان الهي از پيش از تاريخ وجود داشته است، از جهانيان رسميت گرفت تا تاريخ زندگي خود را در منطقه‌يي از جهان كه امنيت در آن، لحظه به لحظه با موشك و خمپاره و هواپيماهاي پيشرفته متغير است به ثبوت برساند.فلسطين در واقع قلب تاريخ جهان است، در ظهور و حضور بشر در اين منطقه هيچ ترديدي نيست. تاريخ از آنجا آغاز شده است و فلسطينيان در سرزميني زندگي مي‌كنند كه نسل در نسل متعلق به پدران‌شان بوده است. پس آنان حق دارند با چنگ و دندان از وجب به وجب خاك فلسطين دفاع كنند. اين حكم زندگي است. ولي پرسش اينجاست كه آيا محمودعباس در راهي كه سلفش ياسر عرفات براي مبارزه ديپلماتيك گشود موفق خواهد شد؟ آيا جنگ‌هاي گذشته كه حداقل در دو مورد آن كشورهاي عرب منطقه شركت داشتند، موفق بوده است؟ پاسخ را بايد در لا به لاي نوشته‌هاي تاريخ‌نويسان فلسطين و حتي اعراب جست‌وجو كرد، ولي يك چيز روشن مي‌نمايد و آن حضور دولتي به نام فلسطين در سازمان ملل متحد است؛ خواستي كه محمود عباس در كرانه باختري اعلام كرد و با استقبال حماس در نوار غزه نيز روبه‌رو شد.به گمان من، بايد ديد كه نسل‌هاي جديد فلسطين چه مي‌خواهند؟ دنيا در حال تغيير است. چريك پير، ياسر عرفات، كه زندگي خود را در مبارزه و جنگ چريكي طي كرد در چند سال آخر عمر كمي آرام گرفت، محمود عباس كه او نيز چون عرفات مي‌زيست و اينك در راس كشور فلسطين به عنوان عضوي از سازمان ملل متحد قرار دارد، هر دو يا رفته‌اند يا مي‌روند و نسل جديد فلسطين به زودي زمام امور را به دست خواهد گرفت. اين نسل چه مي‌خواهد؟
پاسخ اين پرسش ممكن است حتي اسراييل و حاميان آن را نيز نگران كند، چراكه آنها نيز با نسلي جديد روبه‌رويند كه از جنگ بيزاري مي‌جويد، اين نسل جديد در جنگ اخير غزه نشان داد كه فرزند جنگ نيست و در مقايسه با جنگ‌هاي گذشته به زور در جبهه حضور مي‌يابند.
اگر در زمان جنگ اكتبر سرعت تجهيز نيروي اسراييلي بالا بود، اينك دنيا شاهد دگرگوني در نسل جديد آنان است، كه سردمداران جنگ‌طلب نسل‌هاي گذشته با تحير به آن مي‌نگرند تا جايي كه يكي از آنان پيش‌بيني كرده بود، اگر در جنگ به جاي خود مانده‌اند، ممكن است نسل جديد در صلح فلسطينيان را به مناطق ممنوعه از نظر اسراييليان دعوت كند. كسي چه مي‌داند كه آيا پيروزي فلسطينيان در ديپلماسي نهفته است يا جنگ؟ ولي پرسش اينجاست كه در دوران جديد ديپلماسي برد- برد طرفداران زيادي دارد. بايد در انتظار تحولات آينده نشست.
نظر شما :