واکاوی حقوقی تهدیدات نظامی اسرائیل علیه ایران

الف) حقوق بین الملل منع توسل به زور: به موجب بند4 ماده 2 منشور ملل متحد هیچ دولتی حق توسل به زور در روابط بین المللی را ندارد.جنگ بطور کلی ممنوع شده است.چه جنگ عادلانه(just war)وچه غیر عادلانه. بر این اساس حقوق جنگ «jus ad Bellom » به حقوق بین الملل منع توسل به زور متحول شده است. براساس ماده 51 منشور حق دفاع مشروع برای دولت مورد تهدید شناخته شده است. ازنظر مسئولیت بین المللی تهدیدات مزبوربی شک نامشروع،غیرقانونی ودرحقیقت مصداق بارز تهدید صلح و امنیت جهانی است.عملی شدن این تهدیدات تجاوز ونقض قواعد آمره ergaomnes است.ازنظر حقوق بین الملل کیفری وبر اساس جرایم موضوع اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی تجاوز،جنایت جنگی محسوب وکلیه ی عوامل سازماندهنده strategicوعملیاتی operationalوتاکتیکیtacticalمجرم بین المللی محسوب خواهند شد.به نظر می رسد حق دفاع مشروع دولت جمهوری اسلامی ایران در دو بخش قابل بررسی است:

1- دفاع مشروع مستقیم: سیستم دفاع نظامی ایران می توانداولین اقدام نظامی را اعلان جنگ تلقی و کلیه اهداف نظامی اسرائیل را مورد هدف قرار خواهد داد. اعلان جنگ از نظر حقوق بین الملل عبارت است از هرگونه تحرک نظامی علیه تمامیت ارضی و هدف گیری هر نقطه از خاک ایران از طریق هوایی، دریایی و زمینی. در مقابل نیز قطعاً اقدامات نظامی ایران در سرتاسر خاک اسرائیل درحجم بسیار وسیع مشروع و قانونی است.

2- دفاع مشروع پیش دستانه: این واژه از نظر حقوق بین الملل برای توجیه تجاوز «Aggression» توسط آمریکا بارها توسط حقوقدانان صهیونیستی به کار رفته است. براساس این نقطه نظر آنان به خود حق داده اند که هرجا قصد توسل به زور داشته باشند، با یک فضاسازی رسانه ای کشور هدف را متهم به تجاوز بالقوه!؟ نمایند و سپس برای توجیه تجاوز خود، در پوشش دفاع مشروع پیش دستانه اقدام به عملیات نظامی نمایند.چنین رویکردی توسط حقوقدانان جهان محکوم است و چنین تفسیر موسعی از دفاع مشروع در واقع تحریف و دگرگون کردن واژه ی «دفاع» به «تجاوز» است. زیرا دفاع امری استثنایی است و نمی توان تاجایی آن را اعمال کرد که جنبه تجاوز به خود بگیرد. با این وجود به نظر می رساند چنانچه از نظر نظامی آرایش نظامی دشمن به گونه ای باشد از نظر کارشناسان نظامی عملیات اجرایی یک حمله نظامی در حال رخ دادن باشد، معقول و منطقی خواهد بود، به موازات مراحل تحقق تجاوز در کنار آن مراحل عملیات نظامی پدافندی و دفاعی سازماندهی شود.

ب) حقوق بین المللی بشردوستانه: در حقوق بین المللی کلاسیک حقوق در جنگ «jus in bello» از شاخه های حقوق جنگ بوده است. حقوق در جنگ شامل دو شاخه حقوق ژنو «Geneva law» حمایت از غیرنظامیان و حفظ حقوق افرادی که مخاصمه مسلحانه را ترک کرده اند. حقوق لاهه «Hague law» حقوق نحوه هدایت مخاصمات مسلحانه، استفاده از ابزارها و شیوه های نظامی و محدودیت های عملیات نظامی. پس از تصویب پروتکل های الحاقی به کنوانسیون های ژنو مصوب 1977 قواعد حقوق لاهه و حقوق ژنو باهم تجمیع شده و با توجه به رژیم حقوقی واحد، حقوق در جنگ به حقوق بشردوستانه «Humanitarian law » متحول شده است. در خصوص اجرای اصول و قواعد حقوق بشر دوستانه در برنامه های نظامی و دفاعی ایران ذکر نکاتی چند لازم است:

1- رژیم اسرائیل و نیز دولت جمهوری اسلامی ایران به پروتکل های الحاقی کنوانسیون های ژنو 1977 ملحق نشده اند. الحاق این رژیم به کنوانسیون های چهارگانه ژنو (1949 م) مشروعیت ندارد زیرا زمانی رژیم اسرائیل عضو کنوانسیون تلقی می شود که به عنوان دولت شناسایی شده باشد. در نتیجه به لحاظ فقدان حقوق معاهده ای اصول حقوق عرفی «Customary law» حاکم است. نظیر اصل تفکیک و اصل تناسب و اصل ضرورت.

2- اصل تفکیک «Distinction» عبارت است از لزوم تفکیک بین اهداف نظامی و غیرنظامی .اصل تفکیک از اصول اساسی «Cardinal» حقوق بین الملل است. این اصل دو تکلیف متمایز ایجاد می کند. اول: اینکه سرزمین و سازمان سیاسی- نظامی مورد هدف، پایگاه های نظامی خود را از بین جمعیت غیرنظامی خارج سازد. رژیم اسرائیل چنین تفکیکی به عمل نیاورده است. زیرا به خاطر کم بودن وسعت خاک در واقع کل فلسطین اشغالی را به یک پادگان نظامی مبدل کرده است. دوم: هدف گیری های نظامی به صورتی باشد که جمعیت غیرنظامی «Civil» آسیب نبیند. این درصورتی امکانپذیر است که رژیم اسرائیل به شرح فوق اماکن غیرنظامی داشته باشد.

3- اصل تناسب «Proportionality» اصل تناسب یادگار اندیشه ی جنگ مقدس اگوستین قدیس است. براساس این اصل هرچند جنگ امری شر و منفور است اما اگر خیر آن بیشتر از شر حاصل از جنگ باشد جنگ خیر یا جنگ مقدس خواهد بود. درفقه اسلامی نیز تا آنجاکه بررسی شده نظیر این بحث قاعده تترس است.بر اساس این قاعده اگر دشمن عملیات نظامی رابااستفاده ازس‍‍پرانسانی افراد بی گناه(غیرنظامیان) انجام دهد،تناسب بین کشته شدن آن بی گناهان درصورت دفاع متقابل وتلفات وزیان های ناشی ازادامه  تهاجم غیرانسانی دشمن سنجیده می شوداگر آثار تهاجم وتجاوز وتلفات حاصل از آن بیشترازتلفات انسانی آن بی گناهان باشد،به ناچار فرمانده عملیات باید به عملیات دفاعی خود ولوبه قیمت کشته شدن آن بی گناهان ادامه بدهد.درفقه اهل سنت مبنای این قاعده مصالح مرسله است.البته استفاده ازسپر انسانی (human shield)ازمنظرحقوقی امری غیر انسانی وجنایت جنگی است.رژیم صهیونیستی بانظامی سازی اراضی اشغالی ومهاجراندن یهودی های سایر کشورها چنین سپرانسانی راسامان داده است.در حقوق بشر دوستانه این اصل در حجم کوچک و درخصوص اهداف نظامی است. یعنی اگر فایده و خیر حاصل از کوبیدن یک هدف نظامی بیشتر از تلفات حاشیه ای غیرنظامی باشد عملیات نظامی توجیه پذیر است. بر این اساس چون زرادخانه های هسته ای پادگان های نظامی و ارتش تا بن دندان مسلح رژیم صهیونیستی کل خاک فلسطین اشغالی را تصرف کرده است اصل تناسب اعمال می شود. براساس اصل تناسب فایده و خیر نظامی حاصل از درهم کوبیدن اهداف نظامی از ضررهای حاشیه ای تلفات غیرنظامیان در کل سرزمین های اشغالی ممکن است بیشتر به نظر برسد در نتیجه به توجه به قدرت و توان نظامی ایران وسعت خاک و گستردگی سرزمین ایران هر نقطه ی کشور ایران می تواند مبداء یک شلیک موشکی باشد. در آن صورت اگر زاویه های هر نقطه از خاک ایران را به سمت سرزمین اشغالی فلسطین با مقیاس ریاضی محاسبه کنیم قدرت و توان اعجاب انگیز نظامی ایران سرزمین اشغالی رژیم صهیونیستی را وجب به وجب شخم خواهد زد. آن زمان دیگر زمانی است که پشیمانی رژیم صهیونیستی سودی نخواهد داشت.

در خاتمه به نظر می رسد وعده ی الهی فجاسوهم خلال الدیار دوباره محقق می شود و این علو کبیر با سرکوبی تاریخ سازی مواجه خواهد شد.ودشمن به پای خودآید به گور. قدرت ایران متکی به عنایات الهی و اراده وقدرت بی نهایت خداوند متعال است. قدرتی که بالاتر از موشک ها، ناوها و هواپیماها عمل خواهد کرد. قدرتی که برای نابودی چهره ی شیطانی طراحان آرماگدون به یک تجلی بسنده خواهد کرد.