روز نکبتی که به نفع ایران تمام شد

چهل و هشت ساعت پیش روز نکبت بود. روزی که در آن فلسطینی‌ها بر اعلام استقلال اسرائیل در سال 1948 میلادی خون گریه می‌کنند. امسال هزاران نفر در کشورهای مختلف اعم از فلسطینی یا آنها که دلشان با فلسطین است در این تظاهرات شرکت کردند. در جولان صداها نفر قصد عبور از مرز را داشتند که با آتش اسرائیلی‌ها روبه‌رو شدند. در لبنان هم سربازان با فلسطینی‌های آواره در مرز درگیر شدند و در کرانه باختری و نوار غزه هم اتفاقاتی مشابه رخ داد. این نخستین بار در چند سال گذشته بود که فلسطینی‌ها با این میزان از خشم و نارضایتی دست به اعتراض زدند.

این روزنامه توپ این ناآرامی‌ها را به زمین ایران انداخته و می‌نویسد: تهران متحد دمشق است و رفیق شفیق حزب الله در جنوب لبنان. دوستی ایرانی‌ها با حماس در غزه هم بر هیچ کس پوشیده نیست. ایرانی‌ها در تمام این سال‌ها تلاش کردند ناآرامی‌ها در خاورمیانه را به گونه ای هدایت کنند که تل‌آویو بیش از دیگران متضرر شود. بر همین اساس هم است که ادعای دخالت ایران در بحرین، یمن و عربستان سعودی مطرح می‌شود. تهران اکنون به این ناآرامی‌ها به چشم فرصتی نگاه می‌کند برای بهره برداری. متحدان اسراییل در منطقه هم چه آنها که از جهان عرب بودند و چه دیگران چهل و هشت ساعت است که در لاک دفاعی فرورفته اند.

این روزنامه آمریکایی در ادامه می‌نویسد: سوریه که همگان آن را رفیق شفیق ایران می‌دانند نیز بیشترین بهره برداری را از این حوادث کرد. تنش‌ها در سوریه به گونه ای پیش رفته است که دولت بشار اسد برای بقای در قدرت خود را به آب و آتش می‌زند. برخی منابع ادعا می‌کنند که تنها در یک هفته گذشته در سوریه 45 نفر جان خود را از دست دادند. ناآرامی‌ها در بلندی‌های جولان را هم بسیاری ترفند خود سوری‌ها برای تنویر افکار عمومی‌ می‌دانند.

کاخ سفید در بیانیه ای در این خصوص می‌گوید: این حرکت تلاشی بود برای پنهان کردن خواست عمومی‌ مردم سوری. تلاشی برای پنهان کردن سرکوبی که دولت سوریه بر مردمانش روا می‌دارد.

تا پیش از این اتفاقات نه تنها باراک اوباما دموکرات که جمهوری خواهان هم ادعا می‌کردند که انقلاب‌های جاری در خاورمیانه و شمال آفریقا به اندزه ای مسالمت آمیز است که نشان دهنده "نه" قوی ساکنان منطقه به افراط گرایی و جریان‌هایی مانند القاعده است. این در حالیست که تحولات جاری در منطقه خلاف این ادعا را به اثبات رساند. در حالی که آمریکایی‌ها سر خود را با این قبیل تحلیل‌ها گرم کرده اند، ایرانی‌ها و سوری‌ها کمال استفاده را از ناآرامی‌ها کردند.

حادثه ای که منجر به قرار گرفتن اسرائیل در قلب ناآرامی‌ها شد باید در راس سخنان باراک اوباما در روز پنجشنبه قرار گیرد. گزارش‌ها حاکی از این بود که باراک اوباما قرار نیست در خصوص اسرائیل سخنی به میان آورد با این همه بی توجهی به این بحث هم چندان جایز نخواهد بود. استعفا جورج میتچل نشان داد که روند صلح در خاورمیانه آنچنان که باید و شاید پیش نمی‌رود. علاوه بر این شعار تغییر باراک اوباما هم به گونه ای پرطمطراق بود که اکنون هیچ کس نمی‌تواند بی ثمر به پایان رسیدن چهار سال نخست وی را به نظاره بنشیند.

رهبر اخوان المسلمین اخیرا برای نابودی اسرائیل هم آرزوهایی کرده و گفته است که در این فضا اعراب و یهودی‌ها درست مانند روزهای پیش از به وجود امدن اسرائیل با هم زندگی خواهند کرد. البته اعراب و یهودی‌ها همین امروز هم می‌توانند در صلح و آرامش کامل با هم زندگی کنند البته در شرایطی که باراک اوباما دست از سیاست‌های بازی در خفای خود بردارد.