کنکاشی در مناسبات ملت – دولت های مدرن
امیر هوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در عصر نظام های مدرن پسا – وستفالی رابطه دولت – ملت ها قانونمند، روشمند و زمانمند شده و در قالب یک توافق عمومی (قرارداد اجتماعی) و یک سند اجماعی و بالادستی به نام قانون اساسی متعین گردیده است. قانون اساسی به مثابه یک قرارداد اجتماعی و توافق عمومی میان حکومت شوندگان (ملت) با حکومت کنندگان (دولت) است که در آن از یک سو حقوق اساسی ملت مورد شناسائی، احصاء و تأکید قرار گرفته و از سوی دیگر حدود اختیارات، موازنه قدرت میان نهادهای حاکمیت و تکالیف و مسئولیت های دولت برای تضمین حقوق و تأمین آزادی های ملت تعیین می شود.
ادامه مطلب