مقامات و تحلیلگران مصری اکنون دخالت فزاینده قاهره در پرونده هستهای ایران را به عنوان یک مسئله غیرقابل انکار بقای ملی، نه صرفاً فرصتطلبی دیپلماتیک، مطرح میکنند.
ادامه مطلب
مسیر روابط مصر و ایران ترکیبی از فرصتها و محدودیتها را برجسته میکند. در حالی که تعاملات اخیر بین دو کشور نشاندهنده تمایل به آزمایش راههای جدید همکاری است، تحولات اخیر نمیتواند دههها رقابت ایدئولوژیک و مانورهای ژئوپلیتیکی را از بین ببرد. بلکه، به نظر میرسد که بهبود روابط دیپلماتیک اخیر، حرکتی حسابشده و ناشی از تمایل به دستاوردهای کوتاهمدت است. در حال حاضر، این تعامل عمدتاً معاملهای و ماهیتی محدود دارد و هرگونه افزایش تنش در غزه، سوریه یا دریای سرخ، شکنندگی این نزدیکی را آشکار میکند.
ادامه مطلب
سید رضا تقوینژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: وقتی یک کشور در «شرایط اضطرار» قرار میگیرد — وضعیتی که فشارهای اقتصادی، سیاسی، امنیتی و اجتماعی همراه هم رخ میدهند — میل به اقدامات هیجانی و شتابزده (سلبی یا ایجابی) افزایش مییابد. در این چهارچوب هم اقدامات سلبی (مثلاً قطع یا تعلیق همکاریهای فنی) و هم اقدامات ایجابی (مثلاً ارائه بستههای پیشنهادی سریع برای مذاکره) اگر بدون زیرساخت فنی، ضمانتهای اجرایی و چارچوبهای اعتبارسنجی طراحی شوند، معمولاً شکست میخورند. اینگونه ابتکارات نه تنها بحران را حل نمیکنند، بلکه موانع ساختاری را عمیقتر و هزینههای سیاسی، حقوقی و اقتصادی را سنگینتر میسازند.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی در یادداشتی مینویسد: آنچه از مواضع اروپاییها برداشت میشود از عزم آنها برای فعال شدن مکانیسم ماشه حکایت دارد. در این راستا به نظر میرسد که آنها با امریکا و اسرائیل نیز هماهنگ هستند. برای همین میتوانیم بگوییم آنچه اروپاییها از شروط خود برای خودداری از فعال شدن مکانیسم ماشه میگویند بیشتر بهانهجوییهایی است برای پافشاری بر تصمیم خود که از قبل گرفتهاند و اکنون فقط ژست دیپلماتیک برای آن نمایش میدهند.
ادامه مطلب
اسفندیار خدایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: توافق اخیر عراقچی با رافائل گروسی مدیرکل آژانس بینالملل انرژی هستهای، فوریت تهدید ایران را کاهش میدهد و علاوه بر کاهش ریسک جنگ، اروپا را از آمریکا و اسرائیل جدا میکند.
ادامه مطلب