عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در این مدت، ارتباط جهان با طالبان، بواسطه گزینه تعامل سیاسی، صورت گرفته و دنیا اگر نه به صورت رسمی ولی غیر رسمی، با طالبان ارتباط داشته است، اما جهان حاضر نیست، این گروه را منحیث یک دولت، به رسمیت بشناسد و شامل مراودات سیاسی معمول در عرف دیپلماتیک سازد.
ادامه مطلب
غفور کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برخلاف دوره زمانی طالبان اول که نظامی جایگزین در افغانستان با عنوان ائتلاف شمال وجود داشت و بسیاری از دولت ها، آن حکومت را به عنوان نماینده مردم افغانستان شناسایی کرده بودند، این بار سخن از شناسایی حکومت رقیب طالبان نیست بلکه بسیاری از کشورها اعلام کرده اند که منتظر رویکرد عمل گرایانه طالبان می مانند و پس از آن در مورد شناسایی امارت اسلامی افغانستان، تصمیم خواهند گرفت، انتظاری که بی شک با تفکرات دگم و جزم گرایانه این گروه تضاد کامل دارد.
ادامه مطلب
حسین فرجاد امین در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچه برای ما به عنوان کشور همسایه افغانستان مهم است، این است که هر حکومتی که در کابل روی کار می آید منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را رعایت کند. نوع حکومت و اینکه نظام این کشور جمهوری باشد، پادشاهی باشد و یا نظام امارت اسلامی به رای و نظر مردم این کشور مربوط است. مردم هر کشور می توانند اراده خود را در ساختار حکومتی خود متجلی کنند. ما به عنوان کشور همسایه افغانستان طی صد سال گذشته با انواع نظام های حکومتی در کابل کنار آمده ایم و روابط خود را استمرار بخشیده ایم. انصافاً همه حکومت های مستقر در کابل روابط خوبی با ما داشته اند و دو طرف به منافع ملی یکدیگر احترام گذاشته ایم. هر حکومتی در کابل در صورت رعایت منافع ملی ما مستحق به رسمیت شناخته شدن است.
ادامه مطلب