غلامرضا نظربلند می نویسد: مدخل «میان‌داری» به گونه‌های مختلف تعریف شده و بعضا به‌عنوان حرفه در زمینه‌های گوناگون کاربرد یافته است. مفهوم واژه کلیدی مزبور در این نوشتار وساطت یا اصلاح ذات‌البین نیست، بل داوری تخصصی و حرفه‌ای افراد شاخص، ماهر و مستقل در امری اختلافی است، به نحوی که مرجعیت یابد و خواه ناخواه فصل‌الخطاب قرار گیرد.
ادامه مطلب
کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: فناوری بلاک‌چین با ماهیت غیرمتمرکز و تغییرناپذیر خود، امکان ایجاد سامانه‌های قابل اعتماد و شفاف را در زنجیره تأمین و مبادله انرژی فراهم می‌آورد.
ادامه مطلب
محدثه رجبلو و امیرمحمداسماعیلی در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسند: ابتکار توسعه جهانی شبکه ای از همکاری های چندجانبه، سه جانبه و دوجانبه است که فراتر از کمک‌های خارجی، شامل دستور کار اقتصاد کلان جهانی و نظام حکمرانی اقتصادی است. این ابتکار بر شش رکن اساسی استوار است: اولویت بخشی به توسعه، مردم محوری، هماهنگی بین انسان و طبیعت، باز و فراگیر، نوآوری محوری و اقدام محوری است. ابتکار توسعه جهانی، هشت حوزه همکاری کلیدی را پوشش می دهد که شامل کاهش فقر، امنیت غذایی، مقابله با بیماری‌های همه‌گیر و تامین واکسن، تامین مالی توسعه، تغییرات اقلیمی و توسعه سبز، صنعتی‌سازی، اقتصاد دیجیتال، اتصالات و ارتباطات است.
ادامه مطلب
پیروز غفرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این مقاله ضمن پرهیز از ورود کامل به جزئیات عوامل عدیده داخلی و خارجی که مانع از دسترسی به آرمان های انقلاب اسلامی شده، با نگاهی اکوسیستمی (زیست بومی) و آینده پژوهانه بر این نظریه تاکید دارد که با اصلاحات تدریجی، نظام زمامداری ما قادر به تاب آوری در قبال تحولات سریع محیطی که در اثر تغییرات پی در پی پارادایمی در عرصه هایی چون سیاست، اقتصاد، امنیت، فرهنگ و ... نیست و برای دستیابی به اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی باید ریل گذاری جدیدی را آغاز کند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انتخاب اقتصاد و تجارت به عنوان زیربنای سیاستگذاری و حکمرانی که بیشتر به دولت‌های غربی و لیبرال نسبت داده شده، انتخاب فرهنگ و ایئولوژی نیز به دولت‌های شرقی و غیرلیبرال یک قرن اخیر نسبت داده شده است، در حالی که چنین دسته‌بندی پایه‌ای محکم ندارد، زیرا هر دولت بر اساس شرایط زمانی و مکانی، زیربنای سیاستگذاری و حکمرانی خود را انتخاب می‌کند. نمونه برجسته انتخاب زیربنا به فراخور زمان را می‌توان در کشورهای عرب جنوب خلیج فارس به‌ویژه عربستان سعودی به خوبی مشاهده کرد. عربستانی که از یک دولت ایدئولوژیک متعصب در یک قرن اخیر به دولت اقتصادگرای تاجرپیشه موفق در نظام جهانی تبدیل شده است!
ادامه مطلب
سید کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: موفقیت در استفاده از فناوری کوانتومی و به‌کارگیری آن به‌گونه‌ای که امنیت و منافع ملی و جهانی حفظ شود، به همکاری‌های بین‌المللی و تدوین سیاست‌های پایدار بستگی دارد. دولت‌ها باید ضمن تقویت زیرساخت‌های داخلی خود، در زمینه‌های تحقیق و توسعه، امنیت، و آموزش نیروی کار سرمایه‌گذاری کنند تا بتوانند از فرصت‌های جدیدی که این فناوری به ارمغان می‌آورد بهره‌مند شوند و درعین‌حال از پیامدهای منفی آن جلوگیری کنند.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: در آمریکا، ساختار حقوقی اجازۀ سوء استفاده از مقام را به حداقل می‌رساند. در روسیه، مادامی که فرد به مقام بالاتر از خود وفادار باشد، مصونیت سیاسی و حقوقی پیدا می‌کند. اما در این مرحله از بحث، این پرسش مطرح می شود که چگونه نظام حقوقی در یک کشور شکل می گیرد؟ دو عامل در ظهور و ایجاد یک نظام حقوقی برای حکمرانی مطلوب و تولید ثروت دخیل هستند: ۱. اجماع نخبگان فکری و ابزاری یک جامعه یا کشور که به فکر آینده هستند و ۲. عموم مردمی که اهل مطالعه و شناخت و آگاهی باشند.
ادامه مطلب
سید رحمان موسوی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دستور کار حکومت داری خوب برچسب خود را از دست داده، اما ادامه دارد و به یک تهدید وجودی تبدیل شده است. مبارزه با تغییرات آب و هوایی مربوط به حل مشکلات و پیروزی در جنگ قدرت است، نه علامت زدن نشانه ها.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روابط ایران با دولت رجب طیب اردوغان در ترکیه را می‌توان در چارچوب همین الگوی پیچیدگی سیاستگذاری و معمای سیاست خارجی مورد تحلیل قرار داد. رویکردی که ایران و اردوغان را دو دشمن مطلق نشان می‌دهد، اما واقعیت این است که ایران از ادامه حکمرانی اردوغان در ترکیه حمایت می‌کند!
ادامه مطلب
سعید سالاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حکمران هوشمند و آگاه به زمان، مکلف است تا زمینه نقش‌پذیری و شخصیت‌پذیری اجتماعی و تمدنی را از سنین پایین برای اعضای جامعه‌اش آغاز کند و این شدنی است مشروط بر اینکه اولا این حکمران ذهنیت کلان تمدن‌نگر داشته باشد و ثانیا و به دنبال آن حکمران قائل به جایگاه مردم در سیاست‌ورزی و جامعه‌داری باشد (مردمسالاری، مردمسالاری دینی).
ادامه مطلب
نویسنده: محمود سریع القلم
ادامه مطلب