محمدرضا لشینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به زبان ساده موازنه ی منفی در سیاست خارجی بدین معناست که که شما به عنوان یک کشور مستقل تا جایی که ممکن است به هیچ ابرقدرتی امتیاز ندهید و در عوض تا جایی که ممکن است، با بازی درست و استفاده از اختلافات، از هر یک از ابرقدرت ها امتیاز بگیرید.
ادامه مطلب
علی ربیعی در یادداشتی می نویسد: مسئله ما و روس‌هاست. چه فرقی می‌کند روسیه خشن تزاری، کمونیست‌های به ظاهر عدالت‌خواه یا نسل جدیدی که اکنون در ترکیبی از ایده‌های جهانگشایی تزاری با روش‌های کمونیستی در برابر ما باشد. روس‌ها هرگز همسایه صادق و یار و یاور همراهی برای ایران نبوده‌اند. از تزارها که بخشی از خاک‌مان را جدا کردند تا کمونیست‌هایی که قصد جدا کردن آذربایجان و کردستان را داشتند تا امروز که در معادلات جهانی، نگاهی ابزاری به ایران دارند.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ی توان چنین نتیجه گیری کرد که میان مشروطه خواهی در ایران به عنوان یک جنبش توده ای و از پایین که بدون همکاری فقها هرگز میسر نمی شد، با جنبش تنظیمات خیریه در عثمانی که با ابتکار شخص سلطان و دربار برای رهایی از خطر شورش نظامیان و مفتی اعظم و همچنین گسترش جنبش ملی گرایی، از بالا و به عنوان یک اصلاحات حکومتی انجام شد، تفاوت ماهوی و معناداری وجود دارد.
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: ورود یوشیدا به تهران با اتفاق مهمی مصادف می‌شود. سپهسالار، وزیر امور خارجه و دولتمرد کاردان، جهان‌دیده و خوشفکر ایران، از مقام خود عزل می‌شود، درست فردای روزی که یوشیدا به دیدن او می‌رود. سپهسالار فرانسه را به خوبی فارسی صحبت می‌کرد. پس از برکناری او، میرزا سعید انصاری (مؤتمن‌الملک) وزیر امور خارجه شد. او پیش از سپهسالار هم ۲۱ سال وزیر امور خارجه بود. اما ببینید در دیدار با یوشیدا این وزیر امور خارجه چه فضاحتی به بار می‌آورد!
ادامه مطلب