مرگ ۷۰۰ نفر حاصل جنگ طايفه‌اى قرقيزستان
درگیری‌های خونین قرقیزستان زنگ خطر را برای کشورهای همسایه به صدا درآورده است. درگیری‌های قومی‌ای که میان ازبک‌های مقیم قرقیزستان و قرقیزها در افتاده است. در این میان روسیه امکان مداخله نظامی در این کشور را برای پایان دادن به خونریزی‌ها منتفی نمی‌داند.
دیپلماسی ایرانی: درگیری‌های خونین قرقیزستان زنگ خطر را برای کشورهای همسایه به صدا درآورده است. درگیری‌های قومی‌ای که میان ازبک‌های مقیم قرقیزستان و قرقیزها در افتاده است. در این میان روسیه امکان مداخله نظامی در این کشور را برای پایان دادن به خونریزی‌ها منتفی نمی‌داند. در حالی که کمتر از سه ماه فروپاشی انقلاب مخملین قرقیزستان می گذرد، این کشور مجبور است با یک بحران جدید دست و پنجه نرم کند. بحرانی که تا این لحظه حد وقفی برای آن قابل تصور نیست.
نیکولای پاتروشف، رئیس شورای امنیت ملی روسیه بعد از جلسه اضطراری سازمان پیمان امنیت جمعی (C.S.T.O) در این باره گفت: «طرح‌های مشخصی برای پایان دادن به این درگیری‌های خونین به تصویب رسیده است. این پیمان از سازمان‌های نطامی منطقه‌ای است که توسط روسیه هدایت می‌شود. هدف از مداخله نظامی پایان دادن به درگیری‌های خونین قومی میان قرقیزها و ازبک‌های ساکن جلال‌آباد و اوش است.»
در شهر اوش خانه‌ها، خودروها و مغازه‌ها توسط گروه‌های مسلح به آتش کشیده شده‌اند.
دیمیتری مدودف، رئیس جمهوری روسیه، شرایط حاکم بر قرقیزستان را غیرقابل تحمل خواند. بنا به گزارش آژانس‌های خبری روسیه مدودف اظهار داشت، «مردم می‌میرند، همچنان جوی‌های خون جاری است، اعمال خشونت‌‌آمیز شدید به بهانه تعلق قومی صورت می‌گیرند. این درگیری‌ها برای امنیت منطقه بسیار خطرناک است و باید از هر اقدامی برای پایان دادن به خشونت‌ها فرو گذار نکرد.»
هنوز مشخص نیست که آیا برای پایان دادن به درگیری‌ها از نیروهای پیاده نظام استفاده خواهد شد یا نه. بنا به گزارش خبرگزاری رویترز تنها هلی‌کوپترها و خودروهای نظامی به قرقیزستان فرستاده خواهند شد. خبرگزاری‌های روسی نیز به نقل از نیکولای پاتروشف، رئیس شورای امنیت ملی روسیه گزارش دادند، قرقیزستان به اندازه کافی نیروهای پیاده در اختیار دارد و آن‌چه مورد نیاز است تجهیزات نظامی است. دولت موقت قرقیزستان تا به‌حال بارها تقاضای حمایت نظامی از سوی روسیه را مطرح کرده است. نیروهای نظامی قرقیزستان هنوز نتوانسته‌اند به درگیری‌های خونین پایان دهند.
جمعیت ازبک‌ها در قرقیزستان به عنوان بزرگ‌ترین اقلیت قومی به حدود ۸۰۰ هزار نفر می‌رسد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز درگیری‌های خونین در قرقیزستان را محکوم کرد و خواستار خاتمه فوری خشونت در این کشور شد. کلود هلر، رئیس شورای امنیت به نیابت از سوی 15 عضو این نهاد بین‌المللی اعلام کرد، باید هرچه زودتر مواد غذایی و امدادی به این منطقه ارسال شود.
ایالات متحده امریکا و اتحادیه اروپا نیز در مورد وضعیت قرقیزستان هشدار دادند. هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه امریکا خواستار پاسخی بین‌المللی به این بحران شد.
کاترین آشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز شرایط در قرقیزستان را بسیار خطرناک توصیف کرد.
وی در لوکزامبورگ گفت: «ما باید در برقراری دوباره نظم در این منطقه تلاش کنیم. ناظران سازمان ملل متحد و سازمان امنیت و همکاری‌های متقابل قرار است تصویر روشنی را از اوضاع فعلی منطقه ارائه دهند.»
تا به حال هزاران چادر توسط گروه‌های امدادی برای ازبک‌هایی که از منطقه درگیری‌ها گریخته‌اند در مرزهای ازبکستان به قرقیزستان برپا شده‌اند.
بنا به گفته شاهدان عینی در شهرهای جلال‌آباد و اوش آتش‌زدن مغازه‌ها، به‌کارگیری خشونت و خون‌ریزی توسط باندهای مسلح ادامه دارند. در خیابان‌ها همچنان تیراندازی می‌شود. جامعه ازبک‌ها گروه‌های مسلح قرقیز را متهم به چپاول و غارت اموال ازبک‌ها می‌کند. این گزارش‌ها حاکی است که تنها در جلال‌آباد ۷۰۰ ازبک تا به حال کشته شده‌اند. در گزارش‌های رسمی خبر کشته شدن ۱۲۰ نفر تأیید شده است.
هزاران تن از ازبک‌های ساکن قرقیزستان در حال فرار از منطقه درگیری به سوی کشور همسایه ازبکستان هستند. نیروهای امدادی در دره فرگانا چادرهای زیادی را برپا کردند. به دلیل هجوم ازبک تبارها به مرزهای ازبکستان، دولت این کشور اعلام کرد که مجبور شده مرزهای خود به قرقیزستان را ببندد.
عبدالله آریپوف، معاون نخست وزیر ازبکستان در دیدار از منطقه مرزی این کشور با قرقیزستان اعلام کرد، از امروز کشورش نمی‌تواند پناهندگان بیشتری را بپذیرد. او تعداد پناهندگان را ۴۵۰۰۰ تن اعلام کرد. کمیته بین‌المللی سازمان صلیب سرخ از ۸۰ هزار ازبک خبر داده که مجبور به ترک خانه خود شده‌اند. از این تعداد ۱۵ هزار نفر در مرزهای ازبکستان تجمع کرده‌اند.
۷۰ درصد از جمعیت ۵ میلیون و سیصدهزارنفری قرقیزستان را قرقیزها تشکیل می‌دهند. اقلیت ازبک در این کشور شامل حدود ۱۵ درصد از ساکنان است. در مناطقی مانند اوش این تعداد به ۵۰ درصد می‌رسد. در سال ۱۹۹۰ در همین منطقه به دنبال درگیری‌های شدید قومی صدها نفر کشته شدند.
نظر شما :