جایگاه دولت جدید انگلیس در استارت جدید

دولت جدید انگلیس از ایده خلع سلاح اوباما حمایت توام با احتیاط دارد و اگرچه ایده کاهش تسلیحات هسته‌ای را در راستای منافع حیاتی خود می‌داند لیکن نسبت به حفظ قدرت دریایی هسته‌ای انگلیس و سپر استراتژیک موشکی و کیفیت مذاکرات احتمالی آتی پیرامون سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی در اروپا نقطه نظرات اخص خود را دارد و اگر چه این موضوع به عیان مطرح نمی‌شود و دیر یا زود جامعه نخبگان انگلیس نسبت به طرح سوال جدید اقدام خواهد کرد. 

موضع دولت انگلیس در راستای تعامل مثبت با امریکا است و این موضوع می‌تواند روسیه را نگران کند و از این جهت است که روس ها بلافاصله بعد از به قدرت رسیدن کامرون طی پیام‌های متفاوتی برای یک رابطه جدید و با هدف کنترل تغییر احتمالی انگلیس به لندن ارسال کردند.  

علت اصلی این نگرانی در نسبت قدرت استراتژِیک با سلاح‌های کشتار جمعی و به صورت خاص سلاح‌های هسته‌ای تهاجمی با انباشت و سرعت رشد نو اوری در سلاح‌های متعارف است.

روس‌ها به‌خوبی می‌فهمند که امریکا در حال ایجاد یک بازدارندگی هوشمند و همزمان حفظ برتری قدرت خود در عرصه اروپا و ژئوپلیتیک حساس جهان می‌باشد و بدین لحاظ آنها خیلی سریع به سمت تصفیه حساب در پیرامون خود یعنی قیرقیزستان، اکراین و کلید زدن گرجستان رفته اند و دراین چارچوب نباید سفر اخیر مدودف رئیس جمهور روسیه به سوریه و خیز جدید سیاست خاورمیانه‌ای روسیه را نادیده گرفت. به خصوص اینکه سخن از سلاح‌های متعارف جدید و پدافندی است.

از نگاه محافظه‌کاران امروزه جنگ سرد تمام شده است لیکن سلاح‌های آن باقی مانده است و از طرف دیگر با توجه به جهت‌گیری‌های جدید در تامین انرژی و کنترل قیمت ان در حوزه هسته‌ای ضرورت کنترل بر مواد هسته‌ای افزایش یافته است. همچنین با توجه به تغییر سرعت فناوری و احتمال انتشار بی رویه آن و با در نظر داشتن افزایش سطح دسترسی این احتمال وجود دارد که در منازعات کوچک با بزرگ مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

 لذا به اصل محدود سازی، کنترل، نظارت و برنامه‌ریزی رویکرد عمومی دارند ولی سوال اصلی در اینجا است که آیا انها صرفا به کاهش سلا ح‌های هسته‌ای استراتژیک "دو جانبه" و یا به کاهش تسلیحات هسته‌ای "چند جانبه گرا " دارند و نهایتا تکلیف موازنه درون اروپایی خصوصا با فرانسه در کجا قرار دارد؟

بیانه اخیر روسیه و آمریکا در پیوستن کشورهای دیگر به روند جدید بسیار قابل توجه است و کاملا پرواضح است که این موضع‌گیری در خصوص ضرورت همراهی دیگر کشورهای دارای سلاح هسته‌ای می‌باشد و از طرف دیگر اینکه امریکا کماکان ابهام هسته‌ای تل آویو را می‌پذیرد و اوباما با صراحت اعلام می‌کند که قصد اشاره وطرح سوال ندارد واز طرف دیگر روسیه از تل آویو "سوال" می‌کند چگونه بر دیگر حوزه ها تاثیر وارد می‌کند.

ایا در شرایط جدید رژیم اسرائیل تبدیل به یک استثناء می‌شود و یا این موضوع مقدمه‌ای برای دارندگان دیگر نیز است؟ و از این منظر باید دید که محافظه کاران انگلیسی چگونه می‌اندیشند و نهایتا از کدام دریچه بازی جدید جهانی وارد خواهند شد. نباید فراموش کرد که لیبرال دمکرات‌ها در حوزه ائتلافی با محافظه‌کاران قرار دارند و نگاه انها حداقل در مواضع اعلامی کاملا در بحث خلع سلاح و قول‌های انتخاباتی با محافظه‌کاران در ماهیت و شکل و اولویت متفاوت است.

امریکا در صورت تاخیر در جدول استراتژیک خود با توجه به فضای لیبرالی در افکار عمومی اروپا و حساسیت تاریخی نسبت به حضور هسته ای امریکا در این قاره، با مشکلات جدید مواجه خواهد شد و چه بسیار است که محافظه‌کاران برای بقاء ائتلاف مجبور به ملحوظ کردن نظرات لیبرال دمکرات‌ها شوند و عملا هم پایی راهبردی با امریکا را در بحث استارت جدید آرام به حاشیه برانند.

در طی اولین سفر ویلیام هیگ وزبر خارجه انگلیس به امریکا پیرامون اکثر مسائل بین طرفین از موضوع هسته ای ایران؛ هدف مشترک در پاکستان، نقش اتی ناتو و ضرورت حضور در افغانستان حداقل تا 2015، مسائل عراق تا میانجیگری امریکا بین آرژانتین و انگلیس مطرح شد ولی به صورتی کمرنگ موضوع همراهی طرفین و "جایگاه و سهم انگلیس" در شرایط استارت جدید حداقل در عرصه رسانه ها مورد اشاره قرار گرفت.

بایستی دید که روابط انگلیس با امریکا در حوزه خلع سلاح با توجه به سیر تقابل و تعامل پارادایم ها به صورت یک رابطه محکم یا شاید هم کمی کورکورانه خواهد بود.