کشوری به بزرگی کره زمین
مقاله ای از بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد
همه ما امروز خطرات دنیایمان را شناخته ایم. بحران جهانی مالی. بحران جهانی انرژی. بحران جهانی غذا.
موج جدیدی از جنگ ها و خشونت ها آغاز شده است. تغییرات آب و هوا با شدت بیشتری سیاره ما را تهدید می کند. ما معتقدیم که مشکلات جهانی نیازمند راه حل های جهانی است. آیا ما به دنبال راه حل هستیم؟ حقیقت این است که ما امروز با بحران‌هایی از جنس دیگری روبه رو هستیم، چالشی جدید برای رهبری جهانی. مراکز قدرت و رهبری در جهان در حال گسترش است. در آسیا، در آمریکای لاتین و در بخش هایی از جهان که به تازگی در جهان توسعه یافته اند. در این دنیای جدید، چالش های جدید به طور فزاینده ای در خصوص همکاری ها است تا در مورد رودر رویی ها. کشورها دیگر نمی توانند بدون همکاری دیگران از علایق خود را پیگیری کنند و یا سعادت مردم خود را پیش ببرند. در حال حاضر من خطر کشورهایی را احساس می کنم که به جای اینکه به آینده ای مشترک فکر کنند به فکر خویشند. همچنین خطر عقب نشینی از پیشرفت های پیشین خودمان را احساس می کنم، بخصوص در حوزه توسعه اقتصادی و جذابیت در تقسیم ثمره های رشد جهانی.
بله، رشد جهانی میلیاردها انسان را از فقر نجات داد. در حال حاضر حتی اگر در میان مردم فقیر دنیا زندگی می کنید، هرگز فقر را به این شدت احساس نکرده اید. بله، قوانین جهانی و عدات هرگز به اندازه امروز در زندگی نفوذ داشته است. اما آنهایی که در کشورهایی زندگی می کنند که حقوق بشر در آن کشورها ضایع شده است، هرگز به اندازه امروز مورد بی دفاع نبوده اند. بله، بسیاری از ما در صلح و امنیت زندگی می کنیم. این درحالی است که خشونت به طور عمیقی در برخی از کشورها مانند، افغانستان، سومالی، کنگو، عراق و سودان رخنه کرده است. مشکل آنها بخشی از توسعه اضطراری است که ما با آنها روبه رو شده ایم. در سال گذشته، قیمت سوخت، غذا و فرآورده های اصلی زندگی به طور هشدار دهنده ای افزایش یافت. کشورهای ثروتمند نگران رکود بازار بودند و این درحالی است که کشورهای فقیر حتی نمی توانستند مایحتاج اولیه خود را تامین کنند. اهداف توسعه هزاره بخشی از راه حل است. پیشرفت های صورت گرفته ناهموار است. توافقنامه‌ها مانند گذشته ارزش ندارند. اکنون می دانیم که اهداف ما در دل ثروتمندان نهفته است. سازمان ملل مبارز اصلی بی دفاعی ها است. زمانی که فاجعه آغاز می شود ما وارد عمل می شویم. ما همین کار را در سال جار در هائیتی و سایر کشورهای کارائیب که دچار تندباد دریایی شده بودند انجام دادیم. در میانمار نیز وارد عمل شدیم، جایی که چالش به وجود آمده به توسعه سیاسی تبدیل شده است و گام‌های مثبتی در راستای حقوق بشر و دموکراسی برداشته شد.
ما به سیل زدگان جنوب آسیا کردیم و بعد از آن به داد 14 میلیون انسانی رسیدیم که از خشکسالی در شاخ افریقا صدمه دیده بودند. از زمانی که به عنوان دبیر کل سازمان ملل انتخاب شده ام، خواهان کوشش های بیشتر در سومالی شده ام. آیا باید منتظر باشین تا ببینیم که بچه های بیشتری در هر ثانیه جان خود را از دست می دهند؟
بحران جهانی غذا خود به خود برطرف نخواهد شد. ممکن است که این اخبار از صدر اخبار روز دنیا محو شوند. سال گذشته در همین زمان، قیمت هر تن برنج 330 دلار بود. امروز به 730 دلار رسیده است. کسانی که در گذشته با کیسه برنج می خریدند امروز مشت مشت برنج می خرند. کسانی که دو وعده غذا می خوردند امروز یک وعده غذا می خورند. سازمان ملل توان خود را برای تامین بذر و کود مورد نیاز کشاورزان زمین‌های کوچک متمرکز کرده است. ما به دنبال یک انقلاب سبز در افریقا هستیم. اما با کمبود منابع روبه رو هستیم. در برونی و سیرالئون، در لیبریا و تیمور شرقی منابع ما در خطر آسیب است چرا که صلح بانان سازمان ملل در تلاشند تا این کشورها را به وضعیت صلح بازگردانند. این درحالی است که دیپلماسی بازدارنده سازمان ملل نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. ما نتایج این دیپلماسی را در بپال، کنیا دیدیم و امیدواریم که بتوانیم در زیمباوه نیز به نتایج مورد نظر دست پیدا کنیم. در عین حال، شانس بزرگی برای اتحاد دوباره قبرس پیش رو داریم. در گرجستان، سازمان ملل توانست تنش های به وجود آمده از درگیری های اخیر را کاهش دهد. در ساحل عاج، به سازماندهی انتخابات تا آخر سال کمک می کنیم که گام بزرگی در جهت دموکراسی و بازسازی است.
اما فکر کردن به این که سازمان ملل می تواند مشکلات دنیای امروز را بدون حمایت کامل اعضای آن حل کند بسیار خطرناک است. به عنوان مثال، در دارفور ما با چالش های متعددی در خصوص رسیدن به یک ضرب‌العجل رو به رو هستیم. ما با کمبود نیروهای کمکی و منابع مالی رو به رو هستیم. در حال حاضر تمام کار ما از حسابرسی برای توسعه، اهداف توسعه هزاره، صلح بانان با بحران مالی جهانی مورد تهدید قرار گرفته است. ما باید بازارهای مالی جهانی را بازسازی کنیم. باید به فکر یک اقتصاد جهانی جدید باشیم که بازتابی از چالش های واقعی زمان ما باشد. این واقعیت‌ها همان مسائلی هستند که سازمان ملل مبارزه با آنها را در برنامه خود دارد: مبارزه با مالاریا و ایدر، کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان، مبارزه با تروریسم جهانی و سلاح‌های هسته ای. در خصوص کره شمالی، تمام توافقنامه های 6 جانبه باید اجرا شود و ایران باید با آژانس انرژی هسته ای همکاری کامل کند. در راس همه این موارد، حوزه حقوق بشر نیازمند حراست بیشتری است. عدالت باید به عنوان ستون صلح، امنیت و توسعه شناخته شود. ما باید مسوولیت حمایت را گسترش دهیم. با وجود مشکلات سیاسی فراوان، نمی توانیم اجازه بدهیم که جنایات بشری بدون پاسخ بماند.
تغییرات آب و هوایی یکی از مسائل دیگر جهان امروز اتس. ما باید عزم خود را جزم کنیم. نتایج اولین آزمون ما سه ماه آینده در لهستان مشخص می شود. از آن به بعد باید دیدگاه خود را در خصوص یک توافقنامه جدید برای جایگزینی توافقنامه کیوتو که در سال 2012 به اتمام می رسد به اشتراک بگذاریم.
اساس تمام فعالیت‌های سازمان ملل مسئولیت پذیری است. ما باید فرهنگ سازمان ملل را تعییر دهیم. ما باید با سرعت بیشتری کار کنیم، انعطاف پذیر تد، مدرن تر و تاثیر گذار تر باشیم. باید سیستم خود را که کمی کهنه است و عملکرد خوبی ندارد، تغییر دهیم.
اما اعضای سازمان ملل نیز باید نقش فعال تری داشته باشند. راه حل‌های ایجاد صلح بدون نیرو و پول امکان پذیر نخواهد بود. ما نمی توانیم نیروهای شجاع سازمان ملل را بدون تامین امنیتشان به نقاط مختلف جهان اعزام کنیم.(5 نیروی سازمان ملل در سال جاری جان خود را از دست داده اند). ما نمی توانیم این سازمان را بدون داشتن منابع لازم اصلاح کنیم.
مشکلات امروز گذرا هستند اگر ما با هشیاری و مسوولیت پذیری بیشتری عمل کنیم. با چنین روندی، می توانیم گام های جدیدی برای ایجاد یک فضای امن تر که به طور مساوی و گسترده ای با همه جهان تقسیم شده است برداریم.
23سپتامبر سال 2008
نظر شما :