چگونه رژیم صیونیستی در حال تکمیل پازل خود برای حمله به ایران است؟

نویسنده: دکتر مجید روحی دهبنه، عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

دیپلماسی ایرانی: بی‌شک یکی از چالش برانگیزترین موضوعات در روابط میان ایران و غرب، مسأله هسته ای است. این موضوع حتی در مباحث داخلی نیز کشکمش مهمی را میان طرفدارن مذاکره با غرب بر سر این موضوع و یا افزایش توانمندی هسته ای شکل داده است. بخش مهمی از جریان مناظرات انتخابات ریاست جمهوری از دوره آقای روحانی به بعد را نیز همین موضوع شکل داده و حتی می توان عنوان کرد که در پیروزی و شکست رقیب هم تاثیری مستقیم داشته است. در این میان، در ماه‌ها و روزهای اخیر، لفاظی‌های دولت ترامپ و به ویژه مقامات رژیم صهیونیستی، مبنی بر واکنش شدید نسبت به تأسیسات اتمی ایران همراه با تحولات منطقه ای، نکته بسیار مهم و حساسی است که باید حتما به آن توجه داشت. 

اگر بگوییم که در طول دو دهه اخیر هیچ مساله ‎ای به اندازه موضوع هسته ای، خواب را از چشمان رژیم صهیونیستی نربوده است، اغراق نگفته ایم. می توان گفت که مساله هسته ای ایران کابوس اصلی این رژیم شمرده می شود. این رژیم، هر چند در قبل با زدن تاسیسات اتمی عراق (1980)، سوریه (2007)، حمله به تاسیسات شیمیایی سودان و این اواخر حمله تمام عیار به تمامی تاسیسات نظامی و دفاعی سوریه، تا حدی توانسته از این کابوس رهایی یابد، اما هنوز مشکل اصلی از نظر این رژیم حل نشده باقی مانده است. به همین دلیل، تا زمانی که مساله هسته ای ایران را خاتمه یافته تلقی نکند، آسوده خاطر نخواهد شد. در برجام نیز یکی از ناراضیان اصلی این توافق بود؛ چرا که اعتقاد داشت با پذیرش ایران هسته‌ای و حق غنی سازی برای ایران توسط 5+1، دستش از حمله به تاسیسات کوتاه شده است. می توان گفت که از دوره بوش پسر تا دوره بایدن همواره به دنبال زدن تاسیسات اتمی ایران بوده است. گفته می شود که در تمامی این دوره ها حتی نقشه حمله به این تاسیسات را کشیده و سر میز روسای جمهور آمریکا قرار داده ولی هر بار آنها قبول نکرده اند، چرا که خواهان حل مسالمت آمیز مساله هسته ای ایران بوده اند.

این بار قضیه متفاوت از دوره های گذشته است و یک فرصت بی نظیر برای این رژیم ایجاد شده است. تضعیف محور مقاومت، حزب الله لبنان و حماس، فروپاشی نظام بشار اسد و همچنین زدن بیش از 80 درصد از دارایی های نظامی و دفاعی سوریه، حمله نظامی به ایران به همراه آمریکا در 5 آبان 1403 که به زعم آنها بخشی از توان دفاعی و راداری ایران را تضعیف کرده است – به نظر نوعی تمرین اصلی برای زدن تأسیسات اتمی ایران محسوب می شد – و روی کارآمدن مجدد ترامپ و افراد و کابینه همسو با رژیم صیونیستی که همگی آنها در یک نقطه و آن هم اتخاذ مواظع سخت علیه ایران و چین، هم نظر هستند، در ادامه تلاش سه قدرت اروپایی برای ارسال نامه برای شورای امنیت برای فعال سازی مکانیسم ماشه، این فرصت را در اختیار این رژیم قرار داده است، و این رژیم نمی خواهد از آن غفلت کند. 

در واقع، رژیم صهیونیستی همراستا با غرب و با این ادعا که جمهوری اسلامی ایران، با از دست دادن سوریه و تضعیف توان بازدارندگی خود، تمام تلاش خود را برای ارتقای بازدارندگی اتمی بکار خواهد بست، این بار بیش از گذشته فرصت را برای عمیاتی شدن رویای خود و رها شدن از کابوس هسته ای ایران محیا می بیند. کما اینکه در عرصه دیگر نیز این رژیم در حال تکمیل پازل های خود برآمده است. مساله حمله پهپادی به منزل مسکونی نتانیاهو و انتساب آن به جمهوری اسلامی ایران، و یا در گذشته ترور ترامپ و این روزها مساله پرواز پهپادها بر فراز اروپا و آمریکا که البته همه این موارد در ابتدا به ایران نسبت داده ولی بعد آن را تکذیب کردند – هر چند جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرده که در تمامی مواردی که گفته شد نقش نداشته است – به نظر نگارنده در راستای تکمیل سند سازی و تکمیل پازل این رژیم در حمله به تاسیسات اتمی ایران است. با توجه به این ضرورت دارد تا جمهوری اسلامی ایران نیز هم در عرصه میدان و هم دیپلماسی، هوشیاری بیشتری از خود نشان دهد و همچنان که خود را برای هر سناریویی قبل و بعد از آن آماده نگه می‌دارد، بتواند در صورت ضربه نخست، ضربه دومی به این رژیم وارد کند که تمامی محاسبات غلط و همچنین سرمستی‌های کاذب ناشی از پیروزهای های بدست آمده به زعم خود علیه محور مقاومت را  بشورد و از بین ببرد.