روح ناآرام شیعه و ضمیر آسوده سیسی

نویسنده: اباصلت کبیری، سرهنگ ارتش و کارشناس ارشد علوم سیاسی

دیپلماسی ایرانی: ژنرال عبدالله سیسی، رئیس جمهوری کودتاگر مصر، طی نصیحتی از سر دلسوزی یا به کنایه و مطایبه، پرزیدنت پزشکیان را مخاطب قرار داده و چهره نمایش داده شده از ایران در جهان را نازیبا توصیف کرده است. وی می خواهد ایران در اصلاح این تصویر، بکوشد.

به تعبیرِ دکتر صلاح الدین خدیو، یحتمل سیسی، درگوشی، رئیس جمهور را از مواضع ضداسرائیلی ایران، برحذر داشته و به لذت بردن از حکمرانی، نصیحت کرده است.

سیسی، علت این همه خشم و هیاهو و دشمنی و اتهام و تهدید منافع و جریحه دار کردن عواطف و تیزی و تندی و انتقاد و رسواگری را از جانب ایران، نمی فهمد. چون خود، آسوده و آرام، به لذت بردن از حکومت، مشغول است. گوئی در کنار گوش او، ۴۰هزار انسان در یک سال، تکه تکه، نشده اند. هزاران زن و کودک، قتل عام نشده اند. ده ها هزار خانواده، آواره نشده است. بی دارو و غذا و گرسنه نیستند. زن و مرد، شیعه و سنی، مورد قتل، تجاوز و غارت، قرار نگرفته اند. گوش او را پنبه هایی از جنس لذت جوئی و عافیت طلبی، پر کرده است که صدای ضجه های مادرانِ فرزند مرده، بدان راه نیست.

دردها و رنج ها و گرفتاری های مردم فلسطین و لبنان و سوریه، که هم مرز و همسایه مصر هستند و هدف بمباران اسرائیل شده اند، را نمی خواهد ببیند.

مغزهای منجمد و مرتجع رهبران عرب منطقه از مسئولیت مسلمانی خود، غافلند و هرکس که ذره ای شرف و انسانیت و تعهدِ مسلمانی داشته باشد را شماطت می کنند که چرا خواب خوشمان را گسسته ای؟

پزشکیان، شیعه علی (ع) است و در این مدت، ثابت کرد که به نهج‌البلاغه و کلام حضرت امیر، علاقمند است. او جان مایه و فحوا و گفتمانِ ظلم ستیز شیعه را دریافت کرده و آگاه است. غیر از دوستدار علی بودن، عامل به راه علی گشتن را خوب بلد است.

امامِ پزشکیان کسیست که فرمود: اگر مسلمانی از این غصه بمیرد که در حکومت او، خلخال از پای زنِ یهودی به ستم، درآورده اند، حق دارد. زرنگ بازی و سیاست ورزی و سازشکاری در قاموسِ چنین امامی، بی معنی است. در جائی که ظالم، شمشیر، آخته و طعنه زنان، ایستاده، سازش و بی تفاوتی، شریک جرم بودن با چنان ظالمی است.

تدا اسکاچپول، اندیشمندِ جامعه شناسِ آمریکائی، روحیهِ ناسازشگرِ شیعه را یکی از عللِ وقوع و پیروزیِ انقلاب اسلامی بیان می کند. از نظر او، عدم سازش با طاغوت، در ایدئولوژی شیعه، وقوع انقلاب را در سال ۵۷ در ایران، رقم زد.
استراتژی مبارزه فکری و اجتماعی هم در قرآن و هم سنت نبوی، مشحون است. اما شوربختانه سیسی و رهبران عرب، از اسلام و سنت پیغمبر، تنها احکام شرعی را آموخته اند و مسئولیت اجتماعی را نادیده می گیرند.

شیعهِ علی، همانند خود آن بزرگوار، عدالت خواه، آزاداندیش، ظلم ستیز، دارای مسئولیت اجتماعی، نوع دوست و صلح طلب است.

عمرِ ناآرامِ علی، در خدمتِ ایمان و مسئولیت اجتماعی و پاسداری از حق و دفاع از مظلوم گذشت.

او کوچکترین سازش، انحراف، سستی، مصلحت و سیاستی را در راه حقیقت، تحمل نکرد و حق پرستی را با سیاست بازی، زرنگی و سازشکاری، نیامیخت.

پزشکیان و شیعه نیز همانند مولایشان عمل می کنند. این سیسی است که مسئولیت و تعهدِ خود را فراموش کرده است. لذت و عافیت طلبی، قلب و روح او و سایر رهبران عربِ سازشگر را سخت و سنگ کرده است.

به تعبیر دکتر شریعتی، مبارزه با ظلم، نفی باطل، تلاش برای عدالت، تحقق حقیقت، بیدار کردن مردم، همان کار و مسئولیت اجتماعی است. نمی توان، خود را شیعه علی دانست‌ و به معاویه، کار نداشت. حق و باطل را نمی توان با هم جمع کرد. شکی نیست که کسانی (همانند ژنرال سیسی) می توانند این دو را با هم جمع کنند! ولی متاسفانه در این مجموع، حق، نابود خواهد شد.