آقای علی اف رجز خوانی بازار مسگرها همیشگی نیست

نویسنده: سید محمدرضا دماوندی، رئیس انجمن دوستی ایران-ارمنستان

دیپلماسی ایرانی: الهام علی اف، رئیس جمهوری مادام العمر جمهوری آذربایجان ضمن بازدید از یگان های نظامی باکو در قره باغ ضمن سخنانی در شوشی اظهار داشته است که "ارتش ما قهرمانی، حرفه ای بودن و فداکاری از خود نشان داده است. اگر لازم باشد دوباره نشان خواهیم داد به آنچه می خواهیم دست خواهیم یافت. همه این را می دانند و کسانی که رزمایش های نظامی برای حمایت از ارمنستان در مرز ما انجام می دهند باید این را بدانند."

اعلام مواضع متوهمانه از سوی مقامات آذری از گذشته مسبوق به سابقه بوده اما نکته قابل توجه آن است که وقتی مقامات درجه دو و سه باکو چنین سخنان سخیفی را بیان می کنند می شود دلیل آن را عدم فهم سیاسی توام با بی سوادی نسبت به تاریخ دانست اما از فردی که مدعی ریاست بر یک کشور است شنیدن سخنانی تا این حد بی پایه تاسف بار است. هر چند علی اف به صراحت نامی از ایران نبرده اما به خوبی می توان دریافت که مخاطب سخن او چه کسی است. چند نکته در سخنان علی اف قابل توجه است :

او گفته که "ارتش ما قهرمان، حرفه ای و فداکار است و اگر لازم باشد آن را دوباره نشان خواهیم داد." این ارزیابی از ارتش آذربایجان موضوعی داخلی است و به هر شکلی که علی اف بخواهد می تواند بزرگ نمایی کند ولی اینکه مواجهه ارتش آذربایجان با یک ارتش کوچک همانند خودش و کسب پیروزی در یک جنگ با حمایت لجستیکی و اطلاعاتی اسرائیل و ترکیه و نیروهای کمکی تکفیری الهام را آنچنان دچار توهم قدرت کرده باشد که بخواهد آن را به رخ جمهوری اسلامی ایران بکشد تمسخرآمیز است. و همچنین گفته است که "به آنچه می خواهیم دست خواهیم یافت و کسانی که رزمایش برای حمایت ارمنستان در مرز ما انجام می دهند باید این را بدانند." علی اف به چه چیزی می خواهد دست یابد که ایران آن را باید بداند؟ آیا اشاره او به اشغال نوار مرزی ایران و ارمنستان است؟ اگر منظور این است که قرائن و شواهد هم آن را تائید می کند یک پاسخ صریح و کوتاه بیشتر ندارد و آن جمله مقام معظم رهبری خطاب به اردوغان است "راه های ارتباطی چند هزار ساله که ایران هیچ گونه تغییر را در آن بر نمی تابد."

اما نکته ای که لازم است به علی اف تفهیم شود این است که جمهوری اسلامی ایران بنا بر صلاحدید اقدام به برگزاری مانور نظامی در هر گوشه ای از خاک خود که لازم باشد می کند، این مانورها نه برای تهدید و نه برای حمایت از کشوری است بلکه صرفا یک رویه نظامی برای آماده نگه داشتن نیروهای رزمی است. حال اگر باکو از برگزاری یک مانور ساده و کوچک یگان های فرعی ارتش ایران تا این حد مضطرب شده است باید متوجه شده باشد که نمی تواند به صرف پشتیبانی اسرائیل و ترکیه و حمایت های در سایه آمریکا و انگلیس وارد گردابی شود که جز پشیمانی سودی برای آنها به ارمغان نخواهد آورد.

علی اف اگر رجزخوانی می کند این نکته را فراموش نکند که سرو صدای بازار مسگرها همیشگی نیست.