تشریح محورهای مورد بحث در سفر ۱۰ روزه هیئت ایرانی به افغانستان
مدیرکل آسیای جنوبی وزارت خارجه ایران گفت: با خروج نیروهای اشغالگر از افغانستان یک تحول جدید شکل گرفته که در این تحول باید اعتماد مردم جلب شود، اجماع ملی به میان آید و براساس توافق بین‌الافغانی باشد نه خارجی.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، مدیرکل آسیای جنوبی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران در سفر 10 روزه‌اش به افغانستان با هدف گسترش روابط سیاسی و دیپلماتیک، وضعیت کنونی افغانستان را مورد بررسی قرار داده است و با مسؤولان وزارت خارجه و برخی از مسؤولان دولتی نیز دیدار داشته است.
وی در این دیدارها تاکید کرد که ایران همچنان در کنار افغانستان خواهد ماند و به فعالیت‌های دوستانه خود ادامه خواهد داد.
«سید رسول موسوی» مدیرکل آسیای جنوبی وزارت امور خارجه ایران در گفت‌وگوی اختصاصی با سایت افغانستان خبرگزاری فارس گفت: در حال حاضر بعد از خروج نیروهای اشغالگر از افغانستان یک تحول جدید در این کشور شکل گرفته است و ساختن آن بستگی به دولت و مردم دارد که چگونه از این فرصت پیش آمده استفاده کنند، بحث حضور یک قدرت نظامی که بر مردم سلطه کند نیست مهم این است که کدام گروه یا جریانی می‌تواند اعتماد مردم را بدست آورد و بر قلب مردم حکومت کند.
وی افزود که افغانستان نیاز دارد به یک اجماع ملی و آنچه که آینده کشورها را تضمین می‌کند دست یابد.
موسوی ادامه داد: در روند دوحه به نظر می‌رسد که آمریکا و طالبان توافقات‌شان بیشتر از آنچه است که در متن توافق نامه آمده و طالبان اهمیت ویژه‌ای به این موافقت نامه می‌دهند و اساس مذاکرات آینده را توافقات دوحه می‌دانند که این رفتار آنها نشان می‌دهد که در مذاکرات دوحه مواردی است که تاکنون منتشر نشده است اما برای گروه طالبان اهمیت دارد.
وی تصریح کرد: نیاز است تا برای اجماع ملی آن اعتمادی که میان آمریکا و طالبان پیش آمده به دولت، شخصیت‌های سیاسی، جهادی و مردم منتقل شود و آینده افغانستان نباید بر اساس توافق آمریکایی باشد بلکه باید توافق بین‌الافغانی آن را رقم بزند.
وی با اشاره به نشست استانبول گفت: در سفر به افغانستان و صحبت با سفرای کشورهای مختلف و نماینده سازمان ملل در افغانستان و قبل آن به نظر می‌رسد که نشست استانبول شاید شکل نگیرد چون برای این نشست، هویتی مستقل قائل نشدند و این نشست را به ادامه نشست دوحه در قطر دانستند و تا زمانی که اتفاقی جدیدی رونمایی نشود و سازمان ملل نقش جدی‌تری در روند صلح افغانستان ایفا نکند تمام نشست‌ها مانند نشست دوحه است و فرق خاصی نخواهد داشت.
وی همچنین گفت: اگر به نقش سازمان ملل در روند صلح در حال حاضر دید، این نهاد ادعا دارد که در نشست استانبول در کنار قطر و ترکیه می‌تواند دیگران را دعوت کند اما فعالیت‌های یوناما در افغانستان بر اساس فصل ششم منشور سازمان ملل انجام وظیفه می‌کند و فصل ششم منشور سازمان ملل براساس خدمات انسان‌دوستانه، بازسازی و مسائلی که اساس مسؤولیتی برای روند صلح قائل نیست است و قطعنامه‌ای که یوناما را شکل داده است قطعنامه‌ای پس از کنفرانس بن است و بر اساس نفی طالبان برگزار شده بود که ساختار یوناما در چنین فضایی شکل گرفته است.
وی تصریح کرد: حالا که طالبان برای مشارکت در آینده افغانستان دعوت می‌شوند باید یک دستور جدید برای سازمان ملل در افغانستان داشته باشیم که در چهارچوب فصل هفتم منشور است که اگر ده‌ها نشست دیگر در شهرهای مختلف برگزار شود اما اگر دستور کار جدیدی نداشته باشد نمی‌شود نسبت به مذاکرات امیدوار بود و ادامه روند دوحه خواهد بود.
موسوی خاطرنشان کرد: سازمان ملل باید یک نگاه جدیدتری به افغانستان داشته باشد و در چارچوب فصل هفتم قطعنامه‌ای صادر کند و یک نماینده خاص در این چارچوب منصوب شود تا روند صلح را به گونه‌ای ویژه بررسی کند.
وی با بیان اینکه آمریکا به هیچ یک از توافقات و تعهداتش پایبند نبوده است گفت: توافقاتی که آمریکا در ایران اساساً بانی آن بود کنار رفت، نه در ارتباط مسئله هسته‌ای ایران و نه در موافقتنامه آب و هوا و ده‌ها موافقت نامه دیگر حتی با روسیه و چین پایبند نبود؛ همچنین آمریکا به توافقش با طالبان در دوحه پایبند نبوده و قرار بود تا اول ماه می نیروهای خود را از افغانستان خارج کند که عملاً به این تعهد هم وفادار نبوده است.
وی تأکید کرد: آنچه در تعهدات آمریکا در گذشته دیده می‌شود این است که حتی به قول‌ها، نوشته‌ها و توافقنامه‌های امضاشده از سوی خودش هم وفادار نبوده و در بحث هسته‌ای ایران، قطعنامه 2231 را داریم که عملاً تمام کشورها را متعهد کرده بود تا به آن قطعنامه صادق و پایبند باشند اما حتی نسبت به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل هم وفادار نبود.
مدیرکل آسیای جنوبی وزارت خارجه ایران گفت: ما از گذشته همواره بر خروج مسئولانه نیروهای خارجی از افغانستان تاکید کرده‌ایم، و امروز هم اعتقاد داریم قطعا کشورهای اشغالگر باید از افغانستان بروند اما باید به مسئولیت‌های خود عمل کنند.
وی افزود: در حقوق و عرف بین‌المللی داریم که هر گاه کشوری یک کشور دیگر را اشغال می‌کند باید ساختارهای نظامی و دیگر ساختارهای آن کشور بتواند امورات خود را مدیریت کند و تقویت شده باشد اما متأسفانه در افغانستان خروج انجام می‌شود اما هنوز معلوم نیست که خروج آمریکا خروج همه‌جانبه است یا خروج نیروهای نظامی؛ ما مشاهده می‌کنیم که در همین جا هم در کار آمریکایی‌ها نوعی فرار از مسؤولیت وجود دارد که ضمن استقبال از خروج نیروها که حتماً باید اشغالگری را پایان دهند، متأسفانه در بخش عدم تعهد به مسؤولیت‌های خودشان مطابق با عرف بین‌المللی، به مسؤولیت‌های خود عمل نکرده‌اند.
وی افزایش خشونت‌ها، حملات انفجاری و انتحاری علیه غیر نظامیان، دانش آموزان، خبرنگاران و مردم عادی جامعه را جنایاتی نابخشودنی ذکر کرد که عاملان آن را دولت و ساختارهای امنیتی افغانستان باید معرفی کنند.
این مقام وزارت امور خارجه ایران همچنین درباره مسائل مربوط به رود هیرمند نیز گفت: تعهد حقابه ایران که مطابق قرارداد میان دو کشور افغانستان و ایران در سال 1351 منعقد شد و در هر دو کشور توسط پارلمان تبدیل به قانون شد تا کنون به ایران داده نشده است و بحث مازاد آن نیست.
وی ادامه داد: وزارت نیروی ایران که متولی اجرای این قرارداد در سال 1351 است معتقد است که امسال بیشتر از 6 درصد آب به ایران داده نشده و فاصله زیادی تا به حقابه است که باید به ایران داده شود همان‌گونه که رئیس جمهور افغانستان در افتتاح سد کمال‌خان بر اجرای این قرارداد تأکید کرد ایران نیز منتظر اجرایی‌شدن قرارداد است.
نظر شما :