اقتصاد، پاشنه آشیل روحانی در انتخابات مجلس

نویسنده: پاسکال ارول

دیپلماسی ایرانی: در حالی که صندوق بین المللی پول اعلام کرد که تولید ناخالص داخلی جمهوری اسلامی 9.5 درصد در سال 2019 کاهش داشته است، روز پنجشنبه دولت دونالد ترامپ تحریم های جدیدی را علیه این کشور تحمیل کرد.

رای دادن یا ندادن؟ این تردیدی است که برای بسیاری از ایرانی ها قبل از انتخابات مجلس بیست و یکم فوریه  وجود دارد. در حالی که ناظران روزهای دشواری را برای ائتلاف دولتی اعلام می کنند، حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران از هم میهنان خود خواست تا در این انتخابات مهم شرکت کنند. چرا که پایان دوره ریاست جمهوری اش در خطر است.

تندروها اقدام رئیس جمهوری را تسهیل نمی کنند. شورای نگهبان 9 هزار و پانصد نامزد، از جمله 92 نماینده کنونی را رد صلاحیت کرده، که از نظر رئیس جمهور تهدیدی برای «دموکراسی» است.

تنش های منطقه ای، ترور سردار سلیمانی، برقراری دوباره تحریم های امریکایی و ادامه توافق هسته ای متزلزل با وعده های انتخاباتی وی مغایر بود. تورم شدید و کاهش اشتغال باعث فقیرتر شدن همه جوامع ایران شده است.

تیری کوویل، پژوهشگر موسسه روابط بین المللی و راهبردی و کارشناس مسایل ایران، توضیح می دهد: «با خروج امریکا از توافق هسته ای و ناتوانی اروپایی ها در پیشنهاد تدابیر جایگزین برای نجات مبادلات تجاری، اصلاح طلبان و میانه روها مشروعیت خود را در بین مردم از دست دادند.»

طبقه متوسط شهری و بسیار مستضعف در برابر تیم روحانی ناامیدی شدیدی را احساس کردند. آنها در ماه نوامبر با افزایش قیمت بنزین بیدار شدند. تیری کوویل تاکید می کند: «بنا بر مطالعات انجام شده پس از آشوب ها در تهران، حدود 85 درصد افراد در این بررسی ها از شرایط کلی اقتصادی و نه فقط افزایش قیمت بنزین ناراضی بودند.»

تیری کوویل می افزاید: «طبقات بسیار مستضعف بیشترین آسیب را دیده اند. این امر بیانگر خودداری آنها در انتخابات مجلس است و «تندروها» که باید پیروز شوند، نقش خود را ایفاء می کنند.»

محافظه کاران افراطی پایگاه اجتماعی مهمی را حفظ می کنند. در انتخابات ریاست جمهوری 2017 حدود 40 درصد رای دهندگان به ابراهیم رئیسی رای دادند.

میلاد جوکار، استاد ژئوپولیتیک و پژوهشگر موسسه مطالعات مربوط به آینده و امنیت در اروپا، تاکید می کند: «زمانی که تحریم های امریکا موسسات را به تعطیلی مجبور می کند، سپاه آنها را به دست می گیرد. آنها در ورای حضور نظامی خود نفوذ اقتصادی و سیاسی به دست می آورند.»

رهبران ایران برای دور زدن تحریم ها باید از سکوی عراق بیشتر استفاده کنند .این کشور راهروی مهم امنیتی و اقتصادی است که تهران را به لبنان وصل می کند.

هدف تحریم های امریکا بازگرداندن تهران به میز مذاکره و به دست آوردن توافق بسیار جامع تر در مورد موشک های بالستیک و عدم مداخله در بحران های منطقه ای است.

تیری کوویل نتیجه گیری می کند: «چنانچه خطر فروپاشی نظام وجود داشته باشد، تصمیم گیرندگان ایران همواره قادر به مصلحت گرایی اند. اگر تنش های سیاسی و اقتصادی غیرقابل کنترل شود، احتمال دارد آنها را  به  میزمذاکره با امریکا بکشاند. همانگونه که در پایان جنگ با عراق انجام دادند.»

منیع: لوپینیون / تحریریه دیپلماسی ایرانی