اسرائیل باید بپذیرد آمریکا دیگر پلیس خاورمیانه نیست ​​​​​​​

نویسنده: لئون هادار

دیپلماسی ایرانی: واکنش های عصبی اعضای ساختار سیاسی اسرائیل و رسانه های آن به تصمیم دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا درباره خروج دو هزار نیروی نظامی این کشور از سوریه تا اندازه ای قابل درک است. آمریکایی ها به کردها خیانت و اسباب پیروزی ایران و روسیه را فراهم کردند! این اقدام حتی می تواند به آشفتگی در سوریه و هرج و مرج در خاورمیانه بیانجامد. اما آنچه برای اسرائیل اهمیت دارد این است که در خاورمیانه تنها و بدون محافظت آمریکا مانده است! به نظر می رسد اظهارنظرها درباره ضدیهود بودن ترامپ چندان هم دور از واقعیت نیست. به هر حال، تصمیمات سیاسی در پایتخت امپراتوری آمریکا می تواند بر وضعیت اسرائیل و دیگران در خاورمیانه تاثیر بگذارد. حتی فرانسوی ها هم نگران شده اند.

نیروهای آمریکایی پس از 15 سال هنوز در افغانستان گیر کرده اند و حالا، معماران شکست خورده جنگ ها در خاورمیانه بزرگ و برنامه ها برای تغییر نظام، ساخت کشور و ایجاد دموکراسی در عراق و لیبی، سعی دارند پای ایالات متحده را به ماجراجویی نظامی جدیدی در سوریه باز کنند و مساله کنایه آمیز این است که کسی که تن به این ماجراجویی نداده، همان احمقی است که در کاخ سفید سکونت دارد!

نخبگان سیاسی آمریکا هرگز به جنگ «نه» نگفته اند. پس از آنکه ایالات متحده 6 هزار میلیارد دلار در جنگ های خاورمیانه سرمایه گذاری کرد، تعادل قدرت در منطقه را به هم زد، موضع ایران را تقویت کرد و افراط گرایی را در جهان عرب پرورانید و هیچ چیزی هم در قبال این سرمایه گذاری به دست نیاورد، رئیس جمهوری ترامپ همانند باراک اوباما ساکن قبلی کاخ سفید مشاوره ها در واشنگتن را برای ساختن دنباله فیلم عراق در سوریه که می توانست به درگیری نظامی با روس ها و ایرانی ها بیانجامد، رد کرد.

خلاصه ماجرا اینکه همانند بیشتر آمریکایی هایی که در بیرون حباب واشنگتن زندگی می کنند، ترامپ و اوباما هم دریافتند که جنگ سرد خیلی وقت پیش به پایان رسیده است و روسیه «مانند» اتحاد جماهیر شوروی سابق نیست؛ ایالات متحده و نه عربستان سعودی، بزرگ ترین تولید کننده نفت در جهان است؛ و اینکه درگیری های فرقه ای در جهان اسلام بر منافع امنیت ملی ایالات متحده تاثیر اندکی خواهند داشت.

چرا آمریکایی ها باید به نتیجه اختلافات بین شیعه و سنی اهمیت بدهند یا اینکه چرا واشنگتن باید منابع خود را در تلاش ها برای برکناری اسد یا یافتن راه حلی قابل قبول برای بنیامین نتانیاهو، محمود عباس و حماس در خاورمیانه هزینه کند، آن هم زمانی که در صدر دستورکار آمریکایی ها متوقف کردن قدرت نظامی و اقتصادی چین قرار دارد؟ چین در حال پیشروی است و آمریکا در خاورمیانه گیر افتاده است.

مشکل این است که جهان بینی بسیاری از آنهایی که در دهه های اخیر سیاست خارجی در قبال اسرائیل را تفسیر و مدیریت کرده اند، باور داشتند که آمریکا هیچ گزینه ای غیر از مداخله در اتفاقات خاورمیانه ندارد. تصور بر این بوده که اگر رئیس جمهوری آمریکا همه مشکلات داخلی و خارجی را کنار نگذارد و بر حل جدیدترین بحران در منطقه متمرکز نشود، یک جنگ هسته ای بین واشنگتن و مسکو در خواهد گرفت و سعودی ها تحریم نفتی به اجرا می گذارند و یهودیان از روی زمین محو خواهند شد. اما همه این شرایط مربوط به گذشته است.

پیام ترامپ این بود که اگر اسرائیلی ها، سعودی ها و ترک ها - دو قدرت نظامی منطقه ای و یکی از ثروتمندترین اقتصادهای جهان - نگران اتفاقات در حال وقوع در سوریه هستند، باید به جای تماس تلفنی با کاخ سفید خودشان اقدام کنند. چه اتفاقی می افتد اگر به جای آمریکایی ها، روس ها در تلاش برای ایجاد تعادل بین منافع اسرائیلی ها و ایرانی ها در باتلاق سوریه غرق شوند؟

تصمیم گیرندگان در اسرائیل باید حباب خود را ترک کنند و با تغییرات قابل پیش بینی در موضع گیری ایالات متحده در خاورمیانه مواجه شوند و درک کنند که سیاست گذاری ترامپ و همه روسای جمهوری پیش از او «در حمایت» یا «ضد» اسرائیل نیست، بلکه اساسا به نفع آمریکاست.
منافع و روابط تغییر کرده و آنچه اکنون در شرق آسیا در حال وقوع است، می تواند در آینده در خاورمیانه رخ دهد. اسرائیل باید خود را برای روزی که توانایی آمریکا در حمایت از منافع آن محدود می شود، آماده کند. جناح چپ اسرائیل و حامیان آن در واشنگتن نباید به زندگی در این توهم ادامه دهند که آمریکا «اسرائیل را از دست خودش» نجات خواهد داد و یک راه حل سیاسی برای آن به ارمغان می آورد. جناح راست اسرائیل و دوستان آمریکایی آن هم باید دریابند که هژمونی آمریکا در خاورمیانه پایان یافته و اسرائیل باید خودش به تنهایی مشکلاتش را با سوریه، ایران، ترکیه، روسیه و از همه مهم تر، فلسطین، حل کند.

در بهترین سناریوی موجود، آمریکا نهایتا می تواند از قدرت دیپلماتیک خود برای کمک به دستیابی به توافقی بین اسرائیل با فلسطینی ها کمک کند. اما در نهایت امر اسرائیلی ها باید درک کنند که خودشان هستند و خودشان.

منبع: نشنال اینترست / مترجم: طلا تسلیمی