ارمنی‌ها از روس‌ها دور نمی‌شوند

نویسنده: آناتولی کارلین
دیپلماسی ایرانی: این مشکل بزرگی برای روسیه نیست. حالا مطمئن هستم که ارمنستان بیشتر به دنبال تایید روسیه است حتی اگر به کلی تایید آذربایجان و ترکیه را نداشته باشد حتی اگر صحبت از دولتی ضدروسی در ارمنستان زده شود. ساکاشویلی خود اینطور گفته که به دنبال رابطه ای بهتر با روسیه است. چه اتفاقی خواهد افتاد اگر ارمنی ها به خانه های خود برگردند درحالی که استاریکف ها و دوگین ها و ضدروس های غربگرا جای پای خود را محکم کرده باشند. طرفداران روسی ترسی در این باره ندارند. به این دلایل:
۱- ارمنی ها در رابطه با روسیه بسیار بیشتر سود می برند. لابی ارمستان قدرتمند ترین لابی قومی در سیاست روسیه است و احتمالا تنها اقلیتی است که می تواند در سیاست خارجی روسیه تاثیرگذار باشد.
۲- ارمنستان یک دارایی ژئواستراتژیک واقعی برای امپراتوری روسیه قبل از جنگ جهانی اول و زمانی که ارامنه یک قوم در امپراتوری عثمانی بودند، محسوب می شود. تمایل آن ها برای ایجاد یک ارمنستان بزرگ به خوبی با پروژه طولانی مدت روسیه برای از بین بردن امپراتروی عثماتی همراه بود. وفاداری آن ها به پتروگراد بیش از هر چیزی به نسل کشی ارامنه منجر شد. این حکایتی قدیمی است که روسیه و نه بریتانیا و آمریکا باید بر دریای مدیترانه حکمرانی کنند. امروز هم تمام این سازوکارهای باستانی ادامه دارد. دریای مدیترانه یک دریاچه آمریکایی است فارغ از هر آنچه در سوریه در حال اتفاق است. ترکیه از لحاظ جمعیتی و اقتصادی غالب است. اگر یک قرن پیش یونانی ها و ارمنی ها زیاد بودند امروز ترک ها بیشتر هستند. ۸۰ میلیون ترک، ۱۰ میلیون یونانی و ۳ میلیون ارمنی. از این منظر ارمنستان ارزش استراتژیک بیشتری پیدا کرده است.
۳- در ارمنستان شمار ناچیزی از روسای قومی وجود دارد. حضور تفکرات ضدروسی در ارمنستان بر دیدگاه قبیله ای روسی تاثیری نمی گذارد. این سنت ها در برابر استفاده ارمنستان از غرورش ایستاده است.
۴- دوستی های امروزی با ارمنستان موقتی است. حمایت از روسیه قدیمی و مطمئن است؛ همانطور که حمایت یهودیان از آمریکا. هرچند این علایق قومی تضمین کننده وفاداری نیست. نکته مهم این است که سنت بمب گذاری های تروریستی در متروی مسکو در دهه ۱۹۷۰ با ملی گرایان ارمنی آغاز شد.

منبع: یوان زد/ مترجم: روزبه آرش