پنج مانع اساسی در طرح صلح اوکراین

قرار است روز چهارشنبه در مینسک ملاقات سران چهار کشور روسیه، فرانسه، آلمان و اوکراین با مشارکت اعضای گروه تماس و از جمله هیأت های نمایندگی دونتسک و لوگانسک برگزار شود که این تصمیم در نتیجه مکالمات تلفنی روز یکشنبه ولادیمیر پوتین، آنگلا مرکل، پتر پوروشنکو و فرانسوا اولاند اتخاذ شد.

هدف از این ملاقات در مینسک، تأیید طرح صلح است که امکان پایان دادن به جنگ در دونباس را بدهد. نویسنده این مقاله بر اساس گفتگوها با اشخاص مطلع در مسکو و در پایتخت های دیگر اروپا پنج مانع اساسی بر سر راه توافقات صلح در اوکراین را کشف کرده است که به قرار ذیل هستند:

1- توافق درباره اینکه چه کسی بر رعایت شرایط آتش بس و عقب نشینی تسلیحات سنگین نظارت کند، حاصل نشده است. طرف اوکراینی طرفدار استقرار نیرو های بین المللی حافظ صلح و شرکت نیروهای روسی در این کار نیست در حالی که استقرار کلاه آبی های سازمان ملل می تواند ماه ها طول بکشد که طی این مدت هر اتفاقی ممکن است بیفتد.

2- عمق منطقه عاری از سلاح های سنگین. اولاند رئیس جمهور فرانسه منطقه ای با عرض 70-50 کیلومتر در هر دو جهت عنوان کرد ولی جمهوری های شناخته نشده دونتسک و لوگانسک نسبتاً کوچک هستند و این اصل به معنی عقب نشینی نیروهای آنها تا مرز روسیه است.

3- مسأله نظارت بر قسمت مرز با روسیه از طرف جمهوری های دونتسک و لوگانسک. مسکو به کی یف اعتماد نمی کند و نگران قطع شدن ارتباط با نیروهای مردمی در صورت استقرار نیروهای بین المللی حافظ صلح در مرز است. مشکل بتوان ضمانت های غرب را مبنی بر اینکه کی یف به هیچ عنوان به تهاجم دست نخواهد زد، باور کرد. البته 450 کیلومتر مرز بیش از حد طولانی است تا کسی بتواند آن را به طور کامل کنترل کند.

4 – خودمختاری وسیع جمهوری های دونتسک و لوگانسک در چارچوب اوکراین که روسیه بر این امر تأکید می کند و پاریس و برلین حاضرند به طور مشروط از آن پشتیبانی کنند، با مخالفت کی یف روبرو می شود.

اظهارات پتر پوروشنکو در کنفرانس مونیخ مبنی بر اینکه به این منظور باید در قانون اساسی اوکراین بازنگری کرد، نشان می دهد که کی یف حاضر نیست در این زمینه به گذشت های چندانی تن دهد. برای تدارک و برگزاری همه پرسی، ماه ها وقت لازم است در حالی که این تصمیم باید فورا اتخاذ شود. 5- مسأله موقعیت حقوقی رهبران فعلی دونتسک و لوگانسک که کی یف آنها را تروریست های جدایی طلب و مجرمین جنگی دانسته و از مذاکره با آنها خودداری می کند. ولی مسکو تأکید می کند که فقط میانجی گری می کند در حالی که کی یف باید با مقامات جمهوری های شناخته نشده به توافق برسد.

نویسنده: ماکسیم یوسین؛
منبع: فیسبوک دکتر مهدی سنایی سفیر ایران د روسیه به نقل از روزنامه کمرسانت؛