چرا دولت آمریکا از عبارت اسلام رادیکال استفاده نمی‌کند؟

دیپلماسی ایرانی: پس از حمله به شارلی ابدو در پاریس، جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید تبدیل به یک کارشناس الهیات اسلامی شد. مسئله درباره این بود که چرا دولت رئیس جمهور باراک اوباما، برخلاف رهبری فرانسه، عاملان این حمله را پیروان اسلام رادیکال معرفی نمی کند. ارنست در پاسخ به سوال مارا لیاسون از «ان پی آر» اینگونه توضیح داد که «تروریست ها سعی کردند تا با اقدامات منحرف خود، اسلام را به منظور توجیه حملاتشان تحریف کنند.»

این ساده انگارانه است که بگوییم مردانی که قبل از کشتن یهودیان، کاریکاتوریست ها و پلیس فرانسوی فریاد الله اکبر می زدند، مسلمانان رادیکال نیستند، اما اظهار نظر ارنست در این رابطه از روی استقلال نبوده، بلکه این نشان دهنده سیاست دیرینه ایالات متحده است. نه تنها اوباما، بلکه دولت سلف وی جورج دبلیو بوش هم از زمان حملات 11 سپتامبر می گفت که اسلام رادیکال، اسلامی نیست.

این مسئله یک دلیل دارد: جنگ طولانی مدت با تروریست های مسلمان رادیکال نیاز به حداقل حمایت ضمنی تعدادی از مسلمانان رادیکال دارد. این کلمات عجیب هستند اما آن گونه که امیل نخله، یکی از کارشناسان برجسته سیا در زمینه اسلام سیاسی در سال های 1993 تا 2006 می گوید، پس از حملات 11 سپتامبر افرادی در دولت بوش حضور داشتند که معتقد بودند تعدادی از حامیان اسلام وهابی و القاعده و متحدینش درصدد حمله به غرب نیستند. در بعضی از موارد از قبیل عربستان سعودی که منبع وهابیت و متحد آمریکایی ها است، نخله می گوید: «یک فیل دو تنی در اتاق وجود دارد و آن عربستان سعودی است.»

بنابراین بوش در بیشتر اوقات این دشمنان را با عنوان «ستمگران» و یا «افراط گرایان» می نامید. همچنین کاندولیزا رایس، وزیر خارجه دولت دوم بوش، در سال 2006 کاریکاتور توهین آمیز دانمارکی درباره حصرت محمد (ص) که موجب شورش در سراسر جهان اسلام شد را محکوم کرد.

اوباما حتی بیشتر این رویکرد را مدنظر قرار داده است. در سال 2009 وی دو سخنرانی مهم در جهان اسلام انجام داد و در آنها از آیات قرآن استفاده کرد و همچنین به سازمان کنفرانس اسلامی نماینده اعزام کرد. بوش نمی خواست با اسلام دعوا کند و اوباما هم در دوره اولش به دنبال این بود که اسلام یک شریک استراتژیک برای مبارزه با القاعده باشد.

در سال 2010 جان برنن، مشاور ضد تروریسم وقت کاخ سفید گفت که دولت نمی خواهد دشمن را با نام جهادی ها توصیف کند، به خاطر این که «جهاد یک مبارزه مقدس است و دارای یک نفع مشروع برای اسلام است و به معنای یک امر پاک برای دین و جامعه است. هیچ چیز مقدس یا مشروع یا اسلامی درباره قتل مردان، زنان و کودکان بی گناه وجود ندارد.»

پاییز گذشته اوباما اعلام کرد که اصطلاح دولت اسلامی درست نیست چون آنها نه دولت هستند و نه اسلامی هستند. این نکته مهم است که اشاره کنیم اوباما این سخنرانی را هنگامی انجام داد که حملات هوایی علیه داعش تازه آغاز شده بود. این سخنان یادآور بوش است که گفته بود اسلام دین صلح است، آن هم در آن زمانی که دولت وی در حال آماده شدن برای خارج کردن القاعده و طالبان از افغانستان بود.

این مسئله تصادفی نبود. الیوت آبرامز که در دولت بوش عضو شورای امنیت ملی بود در این رابطه می گوید: «ما به دو کشور مسلمان حمله کرده بودیم و متهم به جنگ با اسلام شده بودیم. بنابراین دولت می خواست روشن کند که ما در جنگ با اسلام و همه مسلمانان در جهان نیستیم.» تمام این موارد تناقض های جنگ علیه تروریسم هستند. این یک جنگ علیه تاکتیک های تروریسم نبود و همواره جنگی علیه شبکه های اسلام گرایان رادیکال بوده است. اما در این جنگ ایالات متحده مجبور به متحد شدن با کشورهای اسلامی و مردمی است که بسیاری از آنها باور دارند که دولت باید مرتدین و کافرین را مجازات کنند.

بسیاری از مسلمانان کشورهایی که در مبارزه با تروریسم متحد ایالات متحده هستند موافق این گونه مجازات هستند. به طور مثال 74 درصد از مسلمانان مصر از شریعت به عنوان قانون رسمی کشور حمایت می کنند و سه چهارم پاکستانی ها از قوانینی که توهین به مقدسات را ممنوع می کند، حمایت می کنند.

منبع: بلومبرگ ویو/ مترجم: حسین هوشمند