کری هم به سرنوشت هیگل دچار می شود؟

دیپلماسی ایرانی: کناره گیری چاک هیگل از سمت وزارت دفاع ایالات متحده امریکا واکنش های بسیاری نزد افکار عمومی و عرصه رسانه ای و سیاسی جهانی داشته است. در این میان اعراب نیز از این کناره گیری به سادگی نگذشته اند و به آن اهمیت خاصی داده اند. به اعتقاد آنها عامل اصلی کناره گیری هیگل بحران سوریه در درجه اول و بحران خاورمیانه در درجه دوم بوده است. اوباما تلاش دارد همچنان از عدم ورود نظامی زمینی به جبهه های جنگ خاورمیانه به ویژه سوریه خودداری کند در حالی که بسیاری با این سیاست او مخالف هستند. در این میان هر کس که حرفی غیر از حرف مرد اول کاخ سفید بزند لاجرم باید از قطار همراهی او پیاده شود.

روزنامه لبنانی النهار در یادداشتی به قلم راجح الخوری می نویسد: چه کنار رفتن چاک هیگل از سمت وزارت دفاع امریکا استعفا باشد چه این که او را از این سمت برکنار کرده باشند، از حداقل چهار ماه پیش روشن بود که او دیگر نمی تواند در قفس باراک اوباما باقی بماند. قفسی که سوزان رایس آن را اداره می کند و بر اساس گزارش ها همه امور سیاست خارجی و دفاعی امریکا را در دست دارد و پشت درهای بسته خود به تنهایی امور را هدایت می کند، در این اتاق فکر بسته چاک هیگل جایی نداشت!

الخوری در ادامه می نویسد: چند هفته پیش مسئولان پنتاگون به روزنامه نیویورک تایمز فاش کرده بودند که هیگل نامه ای را به رایس فرستاده و در آن نامه از استراتژی امریکا در سوریه انتقاد کرده و از واشنگتن خواسته است که مواضعش را در قبال حکومت اسد به روشنی توضیح دهد. وی در آن نامه با طرح پرسشی به طور ضمنی از باراک اوباما انتقاد کرده و نوشته است: "لازم است که موضوع را به اطلاع رئیس جمهور و شورای امنیت ملی برسانیم بهتر از این است که خود به تنهایی در این رابطه فکر کنیم.. باید در این رابطه صداقت و پاکدستی را حفظ کنیم!"

نویسنده این یادداشت در ادامه می نویسد: تفاوت هیگل با دیگر سیاستمداران و مقامات مستقر در کاخ سفید تحت رهبری اوباما که سیاست های او در قبال سوریه را هدایت می کنند در این است که هیگل مبارز و زخمی جنگ ویتنام است، وی وقتی که از زمان جنگ یاد می کند، چیزی را از قلم نمی اندازد و ملاحظه هیچ کس را نمی کند، واقعیت را می بیند و این واقعیت را بیان می کند. در این جا نیز او دقیقا با همین ویژگی نامه خود را نوشته است.

روزنامه نگار روزنامه النهار سپس می نویسد: در آخر ما مسئولان بسیاری را در محیط پیرامونی رئیس جمهوری اعم از مسئولان سابق و مسئولان فعلی می بینیم که نسبت به سیاستی که اوباما در قبال سوریه در پیش گرفته تردید می کنند و می گویند همین سیاست عامل ایجاد تروریسم و داعش در سوریه شده است. پیش از هیگل هیلاری کلینتون بود که اوباما را متهم می کرد که سوریه را رها کرده تا خلاء نبود امریکا را تندروها و گروه های افراطی پر کنند. او از اوباما انتقاد می کرد که به هیچ توصیه ای گوش نمی دهد و هیچ توجهی به کشتاری که در سوریه می شود، ندارد. به گفته کلینتون رابرت فورد، سفیر امریکا در سوریه بارها نسبت به این مساله هشدار داد اما اوباما توجهی به این هشدارها نکرد. همین توصیه ها را رابرت گیتس و لئون پانه تا نیز کردند اما رئیس جمهوری امریکا به آنها نیز توجه نکرد.

خوری سپس می نویسد: آیا ممکن است تصور کنیم روزی همین شیوه دامنگیر افراد دیگری از اعضای کابینه اوباما مثل جان کری شود؟ به خصوص که اخباری به گوش می رسد که می گوید اوباما به این فکر می کند که او را نیز تغییر دهد؟

نویسنده روزنامه النهار در پایان می نویسد: جان اشتاینبک، نویسنده و متفکر مشهور امریکایی در جایی نوشته است: "وقتی که به دودکش های کاخ سفید نگاه می کنم پیش خود می گویم که زیر این دودکش ها چه آتش فشان بزرگی از اوهام قرار دارد." چندی پیش آنتونی کوردیسمن که در گذشته به عنوان مشاور سیاسی وزارت دفاع امریکا در امور سوریه فعالیت می کرد، گفت: "امریکا استراتژی آشوب را در سوریه دنبال می کند." او به خوبی پاسخ باراک اوباما و سیاست ها و استراتژی او را داد. روشن است که چاک هیگل که تنها جمهوریخواه کابینه دموکرات باراک اوباما بود، تصمیم گرفت از این آتشفشان اوهام فرار کند، کسی که همیشه بیش از اوباما فعال بوده و واقعیت ها را در پشت لبخندهای دیپلماتیک پنهان نکرده است!

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11