غزه، مقدمه‌ای برای حمله به دیگر کشورهای منطقه

دیپلماسی ایرانی: به یکی از دیپلمات های فعال در قاهره وقتی که با یکدیگر بر سر رود بزرگ نیل افطار می کردیم، گفتم چه روزهای عجیبی بر ملت ما می گذرد. اسرائیل صدها شهروند بی گناه و عادی را در غزه قتل عام می کند اما جامعه جهانی لام تا کام سخن نمی گوید. انگار نه انگار اینها که کشته می شوند انسان هستند.

باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی «پیشنهاد» می دهد که میان او با فلسطینی ها میانجی گری کند در حالی که باید به او دستور دهد که کارهای فاجعه آمیزش را در غزه متوقف کند. فرانسه ای که روزی روزگاری «سیاست عربی اش» قابل احترام بود، لوران فابیوس، رئیس جمهوری آن به صراحت حمله هوایی به غزه را تایید می کند و بعد از آن از جوانان فرانسوی شکایت می کند که چرا ظلم در سوریه را رد می کنند و تکفیری ها را از سفر به سوریه باز می دارند.

صداهای کشورهای غربی و محافل رسمی و غیر رسمی شان در برخورد با اعراب و حقوق ضایع شده آنها درس های مهمی به ما در زمینه حقوق بشر می دهد، به ویژه حقوق آن دسته از افرادی که به استمرار و اشاعه ناآرامی و آشوب و نفرت ایمان دارند، بدون این که این غربی های متمدن توجه داشته باشند که آن چه در منطقه خاورمیانه می گذرد به دلیل سیاست های احمقانه آنها است که بر ادامه مواضع خصمانه غربی ها تاکید دارند.

روزنامه نگار مشهور ژاپنی تصمیم وزارت اوقاف مصر را بر سر منع هر گونه امر و نهی ای بر فراز منابر در خطبه ها و محدود کردن سخنرانی ها و موعظه ها در مساجد بر توصیه به امور حسنه و تقویت حس برداری میان مردم همان طور که دین مبینمان تاکید دارد، به باد انتقاد می گیرد و آن را قلع و قمع آزادی ها می داند و می گوید که این اقدام باعث سرکوب آزادی بیان می شود به رغم این که همه می دانند برخی از این خطبا و سخنرانان در سخنرانی های آتشینشان بر کشتار هم جنسان و شهروندان خود تاکید دارند و می گویند هر انسانی غیر از مسلمانان حتی اهل کتاب برده و عبیدی هستند که باید با آنها بدترین برخوردها شود. این همان رویکرد افراط گریان و تندروها است که بر بالای منابر تبلیغ می شود.

این دیپلمات برجسته گفت که با نظر تو موافقم و باید از امریکایی ها و اروپایی ها و آسیایی ها بخواهیم که به ما درس دهند که چگونه ظرف یک شب و روز مفاهیم را عوض می کنند و امور را به گونه ای تفسیر می کنند که به سودشان تمام شود. آنها بر سر هر موضوع بر اساس نظر خود حکم می دهند بدون این که هر گونه توجهی به مصادیق داشته باشند و منطقی را مد نظر بگیرند. این بی منطقی را هم میان خود و هم میان رسانه های کذب یک جانبه نگرشان نیز تسری می دهند بدون این که بدانند مصر و فرزندان این منطقه از دنیا اصلا اهمیتی به آنها نمی دهند.

تزویر و نیرنگ و ساخت و پاخت و قصه سرایی و گفتن داستان های بی اساس که هیچ جا جز در فلیم های هالیوودی ردی برای آنها نمی توان یافت، کافی است. داستان های بی سر و تهی که فقط قرار است کشورهای بیشتری را در منطقه سرنگون کنند و آتش کشتار میان فرزندان ما را شعله ورتر سازند. آنها امیدوارند که به هدفشان برسند و مصر را نیز همانند کشورهای هم جوارش ویران کنند تا به آرزوی دیرینه خود برای تجزیه خاورمیانه جامه عمل بپوشانند. اما به حول و قوه الهی آرزوی آنها بر باد خواهد رفت.

منبع: الاهرام/تحریریه دیپلماسی ایرانی/11

انتشار اولیه: 23 تیر 1392/ باز انتشار: 29 تیر 1393