"آیا اردوغان در حال تبدیل شدن به یک دیکتاتور است؟"

"رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه زمانی یکی از دوست داشتنی ترین متحدان باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا بود. اردوغان فردی مذهبی اما سکولار، قدرتمند اما دموکرات، مستقل اما یکی از دوستان صمیمی و قابل اعتماد ناتو بود که کاخ سفید و پنتاگون می توانستند به او به عنوان الگویی در بخش عربی پادشاهی قدیم عثمانی و ایجاد کانالی برای شورشیانی که می توانستند بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه را سرنگون کنند، تکیه کنند."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، رابرت فیسک، تحلیل گر روزنامه ایندیپندنت در گزارشی تحلیلی می نویسد: «شارلاتان های اندیشکده های آمریکایی که مثل همیشه سرمشق های خود را از منابع رسمی آمریکا می گیرند، حتی ترکیه را به عنوان "الگویی" برای جهان عرب پس از حکومت های دیکتاتوری اعلام کردند.

نمایشی مضحک و تصنعی. آیا کشوری که هنوز با کردهای خود بدرفتاری می کند، برای امتناع از تائید و تصدیق نسل کشی ارامنه در سال 1915 میلادی به عنوان یکی از منکران هولوکاست عمل می کند و حتی محاکمه افرادی که "هرانت دینک"، روزنامه نگار ارمنی را در سال 2007 میلادی در یکی از خیابان های استانبول کشتند، مختل می کند، واقعا آینه ای است که جهان اسلام باید به عنوان یک الگو به آن نگاه کند؟!

بله، در حال حاضر نقاب از چهره این کشور برداشته شده است.

اردوغان سال گذشته میلادی برای سرکوب معترضان پارک "گزی" پلیس به محل اعزام کرد، هنگامی که ادعا شد اطرافیان و حزبش در پرونده های فساد مالی دست دارند، عنان اختیار از دست داد و صدها پلیس و مامور امنیتی را اخراج یا به استان دیگری منتقل کرد. سپس پیش از انتخابات شهرداری ها که اردوغان بدون شک پیروز آن بود، متعهد شد تا رسانه های اجتماعی از جمله فیس بوک و یوتیوب را به عنوان "تروریست های" جدید از بین ببرد و تهدیدهایی را علیه رسانه های مطیع تر ترکیه به زبان آورد که احتمالا خاطرات صدام را به یاد می آورد.

بنابراین می توان پرسید آیا در حال حاضر یکی دیگر از "افراد قدرتمند" خاورمیانه به یک دیکتاتور خطرناک تبدیل شده است؟ یا آیا یک دموکرات محافظه کار و عالی رتبه ناگهان چهره واقعی خود را نشان داده است؟ زمانی که بهار عربی در سال 2011 میلادی برای سرنگون کردن دیکتاتورهای محلی آغاز شد، اردوغان نخستین رهبر مسلمانی بود که اهمیت آن را درک کرده و این انقلاب ها را تحسین کرد. چه کسی باور می کند که پرچم سابق عثمانی یا پرچم کنونی ترکیه می تواند بار دیگر با غرور در مناطق عربی در غزه و مصر به اهتزاز درآید؟ حتی زمانی که محمد مرسی، رئیس جمهوری برکنار شده مصر توسط ژنرال عبدالفتاح السیسی، معاون نخست وزیر، وزیر دفاع و رئیس ستاد مشترک ارتش مصر سرنگون شد، اردوغان به ندرت نام ژنرال السیسی را عنوان می کرد و در عوض همانند قطر تاکید داشت که مرسی همچنان رئیس جمهوری مصر است.

گمان می کنم که پس از رسانه های اجتماعی روزنامه "دیلی زمان" یکی از پرکارترین و تحریک آمیزترین روزنامه های ترکیه به زودی مورد هدف اردوغان قرار خواهد گرفت.

این روزنامه در چند روز اخیر انتقادات و اتهامات تند اردوغان علیه فتح الله گولن، روحانی در تبعید ترکیه ای را که در حال حاضر در ایالت پنسیلوانیا ساکن است به عنوان اتهاماتی که هیچ پایه و اساس قانونی ندارد، زیر سوال برده و ظاهرا به نقل از یکی از دادستان های دادگاه عالی گفته است که اردوغان در تلاش است تا در سیستم قضایی نفوذ پیدا کند. این روزنامه که از نظر ایدئولوژیکی یکی از نشریه های نزدیک به گولن است، مقاله هایی را منتشر کرده مبنی بر اینکه آیا فساد و رشوه در پیروزی 45 درصدی حزب حاکم عدالت و توسعه تحت رهبری اردوغان در انتخابات شهرداری دست داشته است یا خیر. روزنامه دیلی زمان هم چنین در یک خبر بی سابقه نوشت، بیرون کردن ارامنه در 16 مارس سال جاری میلادی از خانه هایشان در شهر "کسب" سوریه توسط افراط گرایان تحت حمایت ترکیه برابر با کشتار جمعی سال 1915 میلادی است اما این روزنامه شجاعت کافی برای خطاب این رویداد به عنوان یک "قتل عام" را ندارد.

ترکیه تمام این مساله را انکار می کند درست همانطور که این قتل عام ارامنه را انکار می کند. هر دو بیانیه بی معنا هستند. شبه نظامیان جبهه النصره که به شهر "کسب" حمله کردند از عراق یا اردن نیامده بودند. شهر "کسب" که هزاران شهروند ارمنی تبار به عنوان آخرین بخش از ارمنی های عثمانی در آن زندگی می کردند، تنها در چند مایلی مرز سوریه، جایی که ترکیه ای ها متحدان شورشِی سوری اسلام گرا و سکولار خود را با اسلحه مجهز می کنند، قرار دارد. بیرون راندن ارامنه بار دیگر فرصت بسیاری برای حکومت اسد فراهم کرده تا بدرفتاری و قساوت دشمنانش را توضیح دهد.

اما مدارک بسیار زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه مشارکت ترکیه یا اردوغان با شورش علیه اسد برای روابطش با اوباما بسیار مهم و حیاتی است. البته دولت سوریه بود که نخستین بار ادعا کرد، گاز سارین که اوت سال گذشته میلادی باعث کشته شدن صدها غیرنظامی سوری در غوطه شد، از ترکیه آمده بود و سپس توسط گروه های افراط گرا استفاده شد به این امید که غرب اسد را مقصر بداند و سلاح های استراتژیک خود را به سوی این دولت بگیرد. هنگامی که روزنامه ایندیپندنت درباره این حملات در سوریه سوال کرد، منابع روسی اعلام کردند، مواد شیمیایی به اسد فروخته نشده است. آن ها از انبارهایی آمده اند که از سوی مسکو به رژیم معمر قذافی، دیکتاتور سابق لیبی فروخته شده بودند.

مقام های ارتش سوریه و یکی از اشخاص نزدیک به اسد نیز به من شکایت کردند که زمانی که آمریکا و متحدانش تاکید کردند رژیم بشار اسد مقصر حملات شیمیایی است، هیچ کس به مدارک موجود مبنی بر این که گاز سارین از طریق بخش از ترکیه به مخالفان در شمال سوریه ارسال شده، توجه نکرد. آن ها مکررا به یکی از کیفرخواست های 130 صفحه ای ترکیه اشاره کردند که در آن 10 تن از اعضای جبهه النصره به انتقال گاز سارین از طریق جنوب ترکیه متهم شده اند؛ افرادی که پلیس محلی آنها را به عنوان عوامل استفاده از سارین معرفی کرد. آن ها صحت دارند. حسام قصاب، سر دسته این گروه در دادگاه حضور یافت، جایی که یک دادستان ترکیه ای تعیین 25 سال حبس را برای این متهم خواستار شد. اما او سپس محاکمه را به حالت تعلیق درآورد.

همه آن ها از آن زمان به بعد ناپدید شده اند و این در حالی است که پس از آن سفیر ترکیه در مسکو این بازداشت ها را رد کرده است.

سیمور هرش، مناقشه آمیزترین خبرنگار تحقیقی آمریکایی، در حال حاضر تحقیق نگران کننده و قانع کننده خود درباره استفاده از مواد شیمیایی در سوریه را منتشر کرده و انگشت اتهام را به طرف ترکیه گرفته چرا که به مخالفان سوری اجازه داده تا از گاز سارین در حمله شیمیایی اولیه علیه روستاییان سوری "خان العسل" استفاده کنند.

او همچنین مدعی است که "پورتون داون انگلیس" که یک لابراتور دفاعی است گاز سارین استفاده شده در غوطه را مورد بررسی و آزمایش قرار داده و ماموران اطلاعاتی انگلیس به آمریکایی ها اطمینان دادند که این گاز مربوط به انبار زاردخانه تسلیحات شیمیایی ارتش سوریه نبوده است. حمله شیمیایی در غوطه مساله ای بود که اوباما و دولتش را به سوی حمله علیه اسد سوق داد.

به گفته هرش، این مساله برای متقاعد کردن رئیس ستاد مشترک آمریکا برای آنکه به اوباما بگوید که او نباید از حمله غوطه به عنوان بهانه ای برای حمله نظامی علیه سوریه استفاده کند، کافی بود. اگرچه اوباما برای بمباران سوریه به دنبال تائیدیه کنگره آمریکا بود اما نهایتا پذیرفت تا دست از حمله نظامی به سوری بردارد.

ترکیه ای ها از اینکه آمریکایی ها در تله شان برای حمله به سوریه و سرنگونی اسد نیفتادند، بسیار عصبانی شدند.

به گفته هرش، اردوغان به آمریکایی ها اجازه داده بود تا یک محموله تسلیحاتی را از طریق ترکیه از لیبی به دست مخالفان سوری برساند. این مساله به محموله های اولیه گاز سارین که از شوروی سابق به لیبی منتقل شده بود، ارتباط دارد. هرش می گوید: تا ماه ها پس از حمله شیمیایی به غوطه این نقل و انتقال ادامه داشته است. بنابراین به ترکیه ای ها اجازه داده شد تا با ایران تجارت طلا داشته باشد؛ یک اقدام سودآور که میلیاردها دلار سود به همراه داشت که دقیقا همان پول فسادی بود که بعدا به دستان مقام های ارشد اطراف اردوغان افتاد. یکی از خبرنگاران ترکیه ای در چند روز اخیر در استانبول به من تاکید کرد، "دیوانگی و خشم" اردوغان پس از حمله شیمیایی غوطه در دمشق که قرار بود اوباما را به سوی حمله علیه حکومت اسد سوق دهد که البته ناکام ماند به حد وحشیگری رسید. اگر حمله آمریکا به سوریه صورت می گرفت، ترکیه در سوریه جدید "رئیس دفتر" می بود و این کشور باستانی حتی احتمال داشت که به بخشی از یک سلطنت قانونی و شناخته شده بزرگ و به سبک عثمانی تبدیل شود. اردوغان یک فرد بسیار عجیب و غریب است و نشانه هایی از جنون خود بزرگ بینی سیاسی در او وجود دارد.

آمریکا هر کاری که انجام دهد باز هم مداخله ترکیه در جنگ داخلی سوریه ادامه خواهد یافت. اوباما معتقد است که مخالفان سوری غیرقابل اعتماد، خطرناک و در حال ضربه خوردن هستند. با این حال یکی از نوارهای صوتی ضبط شده که در یوتیوب منتشر شد، حاکی از مکالمه ای میان مقام های ترکیه ای بوده که به دنبال بهانه ای برای حمله به سوریه هستند. شکی وجود ندارد که دولت ترکیه منکر می شود و فریاد می زند: "تقلب و فریب کاری!"»