اگر ظریف وزیری از یک کشور عربی بود...

این روزها کمتر رسانه‏ معتبر و تشنه خبری یافت می‎شود که بی‎تفاوت از کنار تحولات مذاکرات ایران و غرب بگذرد. تقریبا همه جا صحبت از تعامل و مذاکره، گزینه‎های پیشرو و کارشکنی اسرائیل و اخیرا هم فرانسه است از تحلیل و تفسیر تا پیش‏بینی.

به گزارش تیک، نگاهی داریم به مطالب برخی رسانه‏ های جهان درباره ایران و مذاکرات هسته‎ای در هفته گذشته.

توان فوق‎العاده ایران در امتیاز ندادن

سایت عربی خبری ـ تحلیلی «رای الیوم» در مطلبی به قلم عبد الباری عطوان با اشاره به عدم حصول نتیجه ملموس از نشست موسوم به ژنو ۲ می ‏نویسد: مشخص است که ایستادگی ایران در مذاکرات، پرداختن نمایندگان آن به جزئیات، سر خم نکردن مقابل فشار غربی ها، استفاده از عامل زمان و پای بندی بر اکثر خواسته های اصلی خود، اگر نه همه آن ها، روی هم رفته توان فوق العاده ایران در مذاکره، صبر و ندادن امتیاز رایگان را ثابت می کند.

فرض کنیم به جای محمدجواد ظریف، یک وزیر خارجه عرب بود و با همان فشار ها مواجه می شد و پیش از آن نیز 6  قدرت بزرگ دنیا، پس از چند بار لغو قرار مذاکره، به این گمان که توافق حتمی است به سوی ژنو شتافته بودند، آیا این وزیر عرب و دولت اش در مقابل فشار غرب مقاومت می کردند؟ شک دارم، چون ما حکومت های خود و نقطه ضعفشان در مقابل قدرت های بزرگ، به خصوص آمریکا را به خوبی می شناسیم. تجربه امتیازدادن های گذشته پیش روی ماست. مذاکرات کمپ دیوید اول و استعفای حسین فهمی و پس از آن محمدابراهیم کامل دو وزیر خارجه مصر، بهترین مثال است.»

نویسنده در جای دیگری از این مقاله آورده است: «سه تحول مهم، موجب تغییر استراتژی آمریکا و اروپا در منطقه شده و آن ها را واداشته تا به ایران و دوستان اش نزدیک شوند: ۱- آمریکا دیگر مایل نیست نقش سگ صیاد را بازی کند و هر بار برای حمایت از اسرائیل و کشورهای عربی هراسان از قدرت فزاینده ایران وارد جنگ شود. ۲- منافع آمریکا در خاورمیانه دیگر مانند ۶۰ سال گذشته به منافع امنیتی اسرائیل بستگی ندارد. علاوه بر این، آمریکا تا پنج سال دیگر، به دلیل اکتشاف نفت صخره به نفت خاورمیانه نیاز نخواهد داشت. ۳- ایران تبدیل به قدرت نظامی بزرگی شده که می تواند در صورت خصومت و حمله آمریکا به منافع ملی این کشور به ویژه پایگاه های آن در منطقه و تاسیسات زیربنایی دوستان عرب اش خسارت وارد کند.»

توقع ایران برآورده نشد

المانیتور دوازدهم نوامبر در مطلبی با عنوان «خط قرمز ایران غنی سازی در ایران است» می ‏نویسد: بسیاری از روزنامه نگاران و صاحب نظران معتقدند که فرانسه، به درخواست اسرائیل، از توافق بر سر طرح پیشنهادی عقب نشینی کرد. بر پایه این تحلیل ناقص، تنها لوران فابیوس، وزیر خارجه پرحرف فرانسه و بنیامین نتانیاهو مسئول شکست این دور از مذاکرات هستند اما گفته های منابع موثق تایید می کند که گفت وگوهای ژنو از همان اول هم هیچ شانسی برای موفقیت نداشته است.

خلاصه داستان این است که در نهایت قرار بود آمریکا به خواست خود که ایران هیچ وقت تسلیحات هسته ای نسازد  و ایران به خواست خود که غنی‎سازی هسته‎ای صلح‎آمیز را ادامه دهد، برسند. بر اساس همین چارچوب، جواد ظریف و معاونانش مذاکرات ژنو را در روز هفتم نوامبر با گروه ۱+۵ آغاز کردند. اما توقع ایران در مورد حق غنی سازی اورانیوم از طرف گروه ۱+۵ برآورده نشد. (به‏طوری که) جواد ظریف ۱+۵ را مقصر دانست و گفت که اعضا با هم اختلاف نظر داشتند؛ واقعیتی که روس‎ها هم آن را تایید کردند.