فرانسه با هماهنگی نقش منفی بازی کرد
اعتماد- فرانسه و نقش منفی که در این دور از مذاکرات بین ایران با گروه 1+5 از خود نشان داد محل بحث و چرایی شد که با دکتر یوسف مولایی استاد دانشگاه تهران و کارشناس حقوق بین الملل در میان گذاشتیم که درذیل می خوانید.
اصولا فرانسه می تواند تا این اندازه تاثیرگذار باشد که نتایج مذاکرات ایران با 1+5 را که در ژنو برگزار شد تغییر دهد؟
مسلما فرانسه در این مذاکرات به اندازه خودش تاثیرگذار است. اما خیلی هم نباید دچار اشتباه محاسباتی شد چون تنها موضعگیری فرانسه نمی توانست نتایج مذاکرات را دگرگون کند. می توان گفت در این مسیر، به نوعی تقسیم کار بین تیم ها وجود دارد به ویژه بین امریکا، فرانسه، آلمان و انگلستان یک نوع هماهنگی هایی وجود دارد که وقتی مذاکرات به یک مرحله یی وارد می شود شاید بتوان با وارد کردن یک شوک قدرت چانه زنی را بالا برد و در این روند دست بالاتر را داشت. به نظر می آید این بخشی از تاکتیک این دوره از مذاکرات بوده است.
پس چرا بلافاصله جان کری، وزیر خارجه امریکا از موضع لوران فابیوس همتای فرانسوی خود انتقاد کرد؟
شاید این اختلاف بین امریکا و فرانسه دستوری بوده باشد تا بتوانند یک نتیجه را تغییر دهند.
شما معتقدید که فرانسه در نرسیدن به امضای تفاهمنامه چندان تاثیرگذار نبوده است؟
نمی تواند تاثیرگذار نباشد اما به تنهایی هم نمی توانست روند را تغییر دهد چون وزن سیاسی قابل ملاحظه یی که بتواند چنین نتایجی را کسب کند ندارد. به هر حال این کشورها پروژه های بزرگی را با هم اجرا می کنند و با شورای امنیت همکاری های متعددی دارند یقینا بدون هماهنگی این مخالفت انجام نشده است.
پس چه لزومی داشت که امریکا از پاریس انتقاد کند؟
در عرصه دیپلماتیک چه اشکالی دارد که انتقاد هم صورت بگیرد تا هدف اصلی محفوظ بماند. از طرفی اختلاف میان فرانسه با امریکا یا انگلستان خیلی قابل اعتنا نیست اما اختلاف بین فرانسه و روسیه فرق دارد. یعنی نباید اختلاف امریکا با فرانسه را جدی گرفت. در این ماجرا امریکا بهانه یی برای مخالفت نداشت و نمی خواست در به هم خوردن نتایج مذاکرات مقصر قلمداد شود چراکه مناسبات ایران و امریکا با توجه به پیشرفت های حاصل شده نباید دستخوش این مخالفت قرار گیرد. بنابراین تقسیم کار صورت گرفت.
به نظرشما فرانسه سیاست خود را تغییر خواهد داد؟
فرانسه این کار را برای خود انجام نداده است بلکه برای گروه 1+5 چنین موضعی را اتخاذ کرد.
تا کجا ادامه خواهد داد؟
این مذاکرات روند بسیار پیچیده با ابعاد بسیار گسترده یی میان کشورهای گفت وگو کننده دارد. از مخالفت های لابی های اسراییلی و عرب ها تا مواضع جناح های تندرو در سنای امریکا خواهان این هستند که با تمام قدرت اجازه ندهند ایران صاحب امتیازی شود تا تحریم ها بیشتر اثرگذار شود. بنابراین این حرکت بسیار پیچیده یی است و این بخشی از بازی فوق بود که فرانسه در آن ایفای نقش کرد. اما فرانسه همیشه این نقش را بازی نخواهد کرد چراکه با ادامه این مواضع و ایجاد نقش منفی و مانع تراش، موقعیت خود را در شورای امنیت و مناسبات بین المللی کاهش داده و حتی متزلزل خواهد کرد. بنابراین در درازمدت نمی تواند چنین مواضعی داشته باشد چراکه هزینه بر است و هزینه آن را از اعتبار بین المللی خود خواهد پرداخت.
پیش بینی شما از مذاکرات 29 آبان چیست؟
پیش بینی کردن بسیار سخت است. اما همین که روند مذاکرات ادامه دارد و فاصله بین جلسات کوتاه است می توان آن را نشانه یی مثبت تلقی کرد. اما اینکه چه رخ خواهد داد تشخیصش بسیار سخت است. چنانکه نتوانستیم موضع مخالف فرانسه را پیش بینی کنیم.
به هر حال روند رو به جلو است و راه دیگری هم جز ادامه این روند وجود ندارد. غیر از این راه هر راه دیگری پر هزینه است. بنابراین باید با درایت جلوی هزینه بیشتر را گرفت. باید به دنبال بازی برد- برد و ادامه مذاکرات و پیشرفت آن بود. من معتقدم 29 آبان یک گام به جلوخواهیم برداشت. یک هفته فاصله تا مذاکرات آینده برای من ایجاد خوشبینی می کند.
اصولا فرانسه می تواند تا این اندازه تاثیرگذار باشد که نتایج مذاکرات ایران با 1+5 را که در ژنو برگزار شد تغییر دهد؟
مسلما فرانسه در این مذاکرات به اندازه خودش تاثیرگذار است. اما خیلی هم نباید دچار اشتباه محاسباتی شد چون تنها موضعگیری فرانسه نمی توانست نتایج مذاکرات را دگرگون کند. می توان گفت در این مسیر، به نوعی تقسیم کار بین تیم ها وجود دارد به ویژه بین امریکا، فرانسه، آلمان و انگلستان یک نوع هماهنگی هایی وجود دارد که وقتی مذاکرات به یک مرحله یی وارد می شود شاید بتوان با وارد کردن یک شوک قدرت چانه زنی را بالا برد و در این روند دست بالاتر را داشت. به نظر می آید این بخشی از تاکتیک این دوره از مذاکرات بوده است.
پس چرا بلافاصله جان کری، وزیر خارجه امریکا از موضع لوران فابیوس همتای فرانسوی خود انتقاد کرد؟
شاید این اختلاف بین امریکا و فرانسه دستوری بوده باشد تا بتوانند یک نتیجه را تغییر دهند.
شما معتقدید که فرانسه در نرسیدن به امضای تفاهمنامه چندان تاثیرگذار نبوده است؟
نمی تواند تاثیرگذار نباشد اما به تنهایی هم نمی توانست روند را تغییر دهد چون وزن سیاسی قابل ملاحظه یی که بتواند چنین نتایجی را کسب کند ندارد. به هر حال این کشورها پروژه های بزرگی را با هم اجرا می کنند و با شورای امنیت همکاری های متعددی دارند یقینا بدون هماهنگی این مخالفت انجام نشده است.
پس چه لزومی داشت که امریکا از پاریس انتقاد کند؟
در عرصه دیپلماتیک چه اشکالی دارد که انتقاد هم صورت بگیرد تا هدف اصلی محفوظ بماند. از طرفی اختلاف میان فرانسه با امریکا یا انگلستان خیلی قابل اعتنا نیست اما اختلاف بین فرانسه و روسیه فرق دارد. یعنی نباید اختلاف امریکا با فرانسه را جدی گرفت. در این ماجرا امریکا بهانه یی برای مخالفت نداشت و نمی خواست در به هم خوردن نتایج مذاکرات مقصر قلمداد شود چراکه مناسبات ایران و امریکا با توجه به پیشرفت های حاصل شده نباید دستخوش این مخالفت قرار گیرد. بنابراین تقسیم کار صورت گرفت.
به نظرشما فرانسه سیاست خود را تغییر خواهد داد؟
فرانسه این کار را برای خود انجام نداده است بلکه برای گروه 1+5 چنین موضعی را اتخاذ کرد.
تا کجا ادامه خواهد داد؟
این مذاکرات روند بسیار پیچیده با ابعاد بسیار گسترده یی میان کشورهای گفت وگو کننده دارد. از مخالفت های لابی های اسراییلی و عرب ها تا مواضع جناح های تندرو در سنای امریکا خواهان این هستند که با تمام قدرت اجازه ندهند ایران صاحب امتیازی شود تا تحریم ها بیشتر اثرگذار شود. بنابراین این حرکت بسیار پیچیده یی است و این بخشی از بازی فوق بود که فرانسه در آن ایفای نقش کرد. اما فرانسه همیشه این نقش را بازی نخواهد کرد چراکه با ادامه این مواضع و ایجاد نقش منفی و مانع تراش، موقعیت خود را در شورای امنیت و مناسبات بین المللی کاهش داده و حتی متزلزل خواهد کرد. بنابراین در درازمدت نمی تواند چنین مواضعی داشته باشد چراکه هزینه بر است و هزینه آن را از اعتبار بین المللی خود خواهد پرداخت.
پیش بینی شما از مذاکرات 29 آبان چیست؟
پیش بینی کردن بسیار سخت است. اما همین که روند مذاکرات ادامه دارد و فاصله بین جلسات کوتاه است می توان آن را نشانه یی مثبت تلقی کرد. اما اینکه چه رخ خواهد داد تشخیصش بسیار سخت است. چنانکه نتوانستیم موضع مخالف فرانسه را پیش بینی کنیم.
به هر حال روند رو به جلو است و راه دیگری هم جز ادامه این روند وجود ندارد. غیر از این راه هر راه دیگری پر هزینه است. بنابراین باید با درایت جلوی هزینه بیشتر را گرفت. باید به دنبال بازی برد- برد و ادامه مذاکرات و پیشرفت آن بود. من معتقدم 29 آبان یک گام به جلوخواهیم برداشت. یک هفته فاصله تا مذاکرات آینده برای من ایجاد خوشبینی می کند.
نظر شما :