آیا این مناظره ها سرنوشت ساز هستند؟

دیپلماسی ایرانی: اگر مناظره هفته گذشته اوباما و رامنی غیرعادی بود،ولی مناظره بایدن و رایان کاملاً عادی بود.آن چیزی که مناظره را غیرعادی کرد، واکنش یک سویه ی بینندگان بود.نیمی از دموکرات ها با تمامی جمهوری خواهان، در این که رامنی پیروز مناظره بود،توافق دارند.با توجه به این نکته که در مبارزات انتخاباتی،اکثر رأی دهندگان ذهن خود را برای این که چگونه از کاندیدایشان حمایت کنند، شکل می دهند.آن ها به طور کلی به مناظره ها می آیند در حالی که لباس حزب خود را پوشیده اند و کاندیدایی که قبلاً انتخاب کرده اند را تشویق می کنند.همان طور که شما موافق هستید شخصی که شما انتخاب کردید واقعاً عملکرد ضعیفی داشت.

نظرسنجی فوری سی ان ان بعد از مناظره، یک نتیجه به مراتب معمولی تر را ثبت کرد : 48 درصد گفتند رایان برد و 44 درصد بایدن را پیروز مناظره می دانستند.4 درصد فاصله بین آن ها میزان خطای نظرسنجی است.اگر شما دموکرات باشید احتمالاً فکر می کنید بایدن، رایان را نابود کرد و اگر جمهوری خواه باشید احتمالاً رفتار آرام رایان را چشمگیر می دانید و قطع کردن صحبت،خنده های اغراق آمیز و حالات چهره ی بایدن را نمی پسندید.

اما برابری این دو در مناظره خبر بدی برای رامنی است.امر رایج در میان دانشمندان علوم سیاسی این است که مناظره ها تأثیر عمده ای بر عملکرد رأی دهندگان ندارد.شاید بعد از عملکرد رامنی در مناظره به این امر رایج خللی وارد شده باشد،چون موقعیت وی در نظرسنجی های ملی و ایالتی بهبود یافت.اما شواهد اصلی برای مناظره ها در زمان برگزاری مناظره ها نیست بلکه درست قبل و درست بعد از فصل مناظره هاست.

از لحاظ تاریخی نوسانات بسیاری در طی هفته هایی که مناظره ها در حال انجام است رخ می دهد،اما در نهایت به طور قابل ملاحظه ای به همان میزانی که قبل از شروع مناظره ها بودند نزدیک می شوند.جدول زیر که توسط دانشمند علوم سیاسی،تام هالبروک طراحی شده است،نظرسنجی های قبل و بعد از مناظره ها در شش انتخابات اخیر ریاست جمهوری را نشان می دهد :

هالبروک متذکر می شود که «در تمام 16 مناظره ریاست جمهوری،به طور متوسط،تغییر مطلق در میزان مقبولیت کاندیداها، کمتر از 1 درصد می باشد»

 رابرت اس.اریکسون و کریستوفر ویزاین در کتاب جدیدشان «سیر زمانی انتخابات ریاست جمهوری» با استفاده از اطلاعات مربوط به ده انتخابات،مواردی بسیار شبیه به هم را نشان می دهند.در نمودار زیر،صفحه هشتاد کتاب،نزدیک سال انتخابات، خط مورب است،میزان تغییر کمی در هفته ی قبل و هفته ی بعد از مناظره می باشد.با یک نگاه مختصر شما می توانید ببینید که تغییرات نسبتاً کم است.با این استثنا که در 1976،وقتی میزان محبوبیت کارتر،یک هفته قبل از انتخابات کاهش یافت،ولی با این وجود وی پیروز شد.

با وجود تمام تحقیقات علوم سیاسی بر روی انتخابات ریاست جمهوری، باز هم تعداد ارقام در این دو مطالعه موردی کم است.اما مناظره گذشته این نکته را مطرح کرد که دلیل این که برای رامنی دشوار خواهد بود که به مناظره ها اعتماد کند چیست،و این مسئله که مناظره ها شانسی باشد برای وی تا بتواند تکالیفی را که باید سال پیش انجام می داد هم اکنون انجام دهد : برای یک کاندیدا بسیار سخت خواهد بود تا ضربات حذفی خود را به رقیب در یک مناظره بزند،یعنی در کمتر از چهار مناظره، و برای رامنی بسیار خوب خواهد بود اگر ضربات خود را در هر چهار مناظره به رقیب وارد کند و تغییرات در نظرسنجی ها را آن گونه که بعد از مناظره اول اتفاق افتاد را به نفع خود یک پارچه کند.سخت است که تصور کنیم رامنی عملکردی بهتر از مناظره اولش و تأثیری که در نظرسنجی ها گذاشت، بتواند داشته باشد.اما حفظ این برتری تا روز انتخابات می تواند یک دستاورد تاریخی باشد.

مترجم: حسین هوشمند/ منبع: نیویورکر

انتشار اولیه : چهارشنبه 26 مهر 1391 / بازانتشار: دوشنبه 1 آبان 1391